Ανατρέχοντας, όπως σχεδόν κάθε μέρα, στα ιστολόγια που σχετίζονται με την Κατερίνη, αλίευσα το εξής κείμενο:
"χάλια...
Η κατάσταση του οδοστρώματος επί της οδού Θεσσαλονίκης και Καραϊσκάκη στην Κατερίνη.... Χωρίς Σχόλια... "
Το κείμενο το βρήκα στα ακόλουθα δύο blog:
http://lefteria.blogspot.com/2010/08/blog-post_7588.html
http://pelekis.blogspot.com/2010/08/blog-post_4012.html
και συνοδευόταν, και στις δύο περιπτώσεις, από φωτογραφία της συμβολής των προαναφερθεισών οδών.
Πρόκειται ξεκάθαρα περί γιγαντιαίας ξεφτίλας. Πώς είναι δυνατόν ένας δρόμος να ξηλώνεται για να ανακατασκευαστεί και για όσο κρατούν οι εργασίες να μην είναι σκαμμένος; Μήπως δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες εβδομάδες που εξελίσσεται το έργο και θα έπρεπε να έχει τελειώσει; Υπάρχει κάποια χώρα του κόσμου όπου τα έργα γίνονται με μαγικό ραβδί και τελειώνουν μέσα σε μια νύχτα;
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται τέτοιο ξεφτιλισμένο "ρεπορτάζ". Το ίδιο είχε συμβεί και όταν εκτελούνταν εργασίες στην περιοχή του πάρκου. Συγκεκριμένα είχε δημοσιευτεί φωτογραφία από τη συμβολή των οδών Επισκόπου Κίτρους Μακαρίου και Βασιλέως Ηρακλείου συνοδευόμενη από κείμενο για διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη "λακκούβα"!!! Όπου λακκούβα εννοούμε τον δρόμο που ήταν σκαμμένος σε μήκος 500 μέτρων!!! Και οι θεομπαίχτες πήγαν και βγάλαν φωτογραφία το σημείο στο οποίο τελείωνε το σκάψιμο και άρχιζε η άσφαλτος, και το παρουσίασαν σα λακκούβα. Μιλάμε για παπαριά, ψέμα και παραπληροφόρηση στο φουλ.
Το φοβερό είναι ότι εκτός από τα blog, που ο καθένας, ως γνωστόν, γράφει ό,τι γουστάρει, την "είδηση" είχε αναδημοσιεύσει τότε η στήλη walker στο οπισθόφυλλο του Ολυμπίου Βήματος. Το ακόμα φοβερότερο είναι ότι ο συντάκτης όχι μόνο δεν επανόρθωσε, αλλά τον αφήνουν ακόμη να γράφει!!!
Μια παράκληση μόνο. Αν κάποιος αποφασίσει να απαντήσει, μέσω του blog του ή του δικού μου ή όπως αλλιώς γουστάρει, να μη χρησιμοποιήσει τις καραμέλες για κριτική και ελευθερία του λόγου και τα τοιαύτα. Αυτά μας τα λένε κάθε φορά που γράφουν μια παπαριά και κάποιος διαμαρτύρεται, και από την συχνή χρήση έχουν καταντήσει πιο άνοστα και από σόλα αρβύλας απολυόμενου φαντάρου. Και σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται ούτε για κριτική, ούτε για ελευθερία του λόγου. Πρόκειται για ψέμα, σκοπιμότητα, εντυπωσιοθηρία ή παραπληροφόρηση. Ή έστω για απλή και άδολη βλακεία.
Ας διαλέξουν κι ας μας το πουν...
