Λίγο πολύ, όλοι αγαπούμε τον παλιό, «καλό» όπως συνήθως λέμε, ελληνικό κινηματογράφο. Ιδιαίτερα τις κωμωδίες του. Κι αυτό, διότι μέσα από το όχημα της κωμωδίας, εμπνευσμένοι συγγραφείς παρουσίαζαν με χειρουργική ακρίβεια την ανατομία της ελληνικής κοινωνίας της εποχής τους, η οποία έχει μεταβληθεί πολύ λιγότερο απ’ ότι νομίζουμε. Ιδιαίτερο προσόν εκείνων των παλιών κωμωδιών, ήταν η δημιουργία πραγματικών χαρακτήρων, χαρακτήρων με σάρκα και οστά, που μπορούσες να τους αναγνωρίσεις στην καθημερινότητά σου. Τούτες οι εκλογές έχουν, πιστεύω, έντονο το άρωμα του κινηματογράφου εκείνου.
Ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες είναι ο Γκρούεζας. Οι περισσότεροι θυμούνται τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως Μαυρογιαλούρο, στην εκπληκτική ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Λιγότεροι θυμούνται την εξαίσια απόδοση του «ανθρώπου- τρωκτικό» που μας προσέφερε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Φανταστείτε τον Γκρούεζα υποψήφιο δήμαρχο, και μάλιστα απέναντι στο κόμμα που υπηρετούσε από παιδί, όπως λέει. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Στο ακόλουθο βίντεο υπάρχουν αποσπάσματα από τρεις ελληνικές ταινίες. Δώστε, αν θέλετε, προσοχή στο κομμάτι από 7:04 έως 8:12, και απολαύστε τον Γκρούεζα καθώς περιγράφει μια πραγματικότητα που υπάρχει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα.
Στο προηγούμενο βίντεο υπάρχουν αποσπάσματα από την ταινία «Θανασάκης ο πολιτευόμενος». Πρόκειται για μία εξαιρετική ηθογραφική ταινία, σχετικά με την προσπάθεια του Θανασάκη, που μόλις επιστρέφει από τις σπουδές του στην Ελβετία και χωρίς να έχει ποτέ εργαστεί, αποφασίζει να κατέβει στις εκλογές για να «υπηρετήσει» την πατρίδα. Για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές ανάγκες του προεκλογικού αγώνα, προχωρά σε οικονομική αφαίμαξη του κουνιάδου του. Ευτυχώς που στα δικά μας δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις πολιτικών. Δε φαντάζομαι να διαφωνείτε;
Ένας άλλος αγαπημένος χαρακτήρας, και αυτός ερμηνευμένος από τον Παπαγιαννόπουλο, είναι ο Σκούταρης, από την ταινία Τζένη Τζένη. Χαρακτηριστικός τύπος κομματάρχη που κρατάει στο χέρι του ένα ολόκληρο νησί και αλλάζει στρατόπεδο με χαρακτηριστική ευκολία, μόλις μπει στη μέση το οικογενειακό όφελος. Πάλι καλά που εμείς δεν έχουμε κομματάρχες, πολλώ δε μάλλον από εκείνους που αλλάζουν απόψεις ανάλογα με τη φορά του ανέμου και των προσωπικών τους συμφερόντων.
Το τελευταίο βίντεο δεν είναι ευθέως πολιτικό. Θα μπορούσε όμως να χαρακτηρίσει μια μερίδα πολιτών που διαρκώς παραπονούνται για την «άδικη κοινωνία, που άλλους τους κατεβάζει κι άλλους τους ανεβάζει στα Τάρταρα». Τύχη αγαθή μας γλίτωσε από εκείνους που συνέχεια «κλαίνε» για τα «ξένα χέρια» και τα συναφή. Ή μήπως δεν γλιτώσαμε;
Ελπίζω να διασκεδάσατε, κι αν κατά λάθος διαπιστώσατε ομοιότητες με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, πρόκειται περί σατανικής συμπτώσεως και αποποιούμαι την ευθύνη!
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ και το πρόβλημα της αυτοδιοίκησης
Όπου και να στεκόσουν στην Κατερίνη τις προηγούμενες μέρες, μια ερώτηση άκουγες: «Ανακοίνωσε τον υποψήφιο Δήμαρχο το ΠΑΣΟΚ στην Κατερίνη;». Η συχνότητα επανάληψης της ερώτησης ήταν τόσο μεγάλη, που φαίνεται ότι πολλοί θεωρούν την καθυστέρηση της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας από το ΠΑΣΟΚ, ως την ασθένεια που πλήττει το κόμμα εν όψει εκλογών. Στην πραγματικότητα όμως, είναι απλώς ένα σύμπτωμα.
Το κόμμα που κομπάζει ότι πρώτο απ’ όλα άνοιξε την διαδικασία εκλογής αρχηγού στην κοινωνία, όχι μόνο στην κομματική του βάση αλλά στην κοινωνία ολόκληρη, σήμερα γυρνά την πλάτη στην κοινωνία σ’ ένα ζήτημα όπου η γνώμη της ίσως να μετρά περισσότερο. Στο ζήτημα της επιλογής υποψηφίου δημάρχου. Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων και συσκέψεις επί συσκέψεων, με κοινό χαρακτηριστικό ότι αποφασίζονται, οργανώνονται, διεξάγονται και αξιολογούνται από ένα κέντρο εξουσίας μακριά από τον τόπο μας, με μόνη νομιμοποίηση την απόλυτη εξουσία του αρχηγού, πρωθυπουργού και σωτήρος ημών Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κοινωνία ερωτάται μόνο μέσα από αμφισβητούμενης εγκυρότητας τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις. Πού είναι οι κάλπες που είχαν στηθεί μετά βαϊων και κλάδων το 2004 για την εκλογή παρωδία, ή έστω το 2007 για τις εκλογές που έφεραν το κόμμα ένα βήμα από τη διάσπαση; Αν για οποιονδήποτε λόγο το άνοιγμα στην κοινωνία κρίθηκε ακατάλληλο, γιατί αγνοήθηκε, έστω, η κομματική βάση του τοπικού ΠΑΣΟΚ; Όταν, μάλιστα, είχε ουσιαστικό και θεσμοθετημένο ρόλο κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Εκτός κι αν η εικόνα των εσωκομματικών εκλογών του 1998 με τις Ρωσίδες που σε σπαστά ελληνικά ρωτούσαν που να ψηφίσουν, με ορατά ακόμη και σήμερα, στο σώμα της πόλης, τα σημάδια της τραγικής επιλογής Τσακπουνίδη, θεωρήθηκε ότι μπορεί να επαναληφθεί.
Κι αν ούτε η κοινωνία, ούτε η κομματική βάση συμμετείχαν, η Νομαρχιακή Επιτροπή που ήταν; Ποια η ουσιαστική της παρέμβαση, πού χάθηκε η πυγμή της, ποιος τελικά ο ρόλος της; Ο νεαρός γραμματέας, η νέα πολιτική, το νέο ΠΑΣΟΚ όλα στον παλιό, γνωστό κάλαθο των αχρήστων. Εικόνες, λέξεις και πρόσωπα κενά περιεχομένου, άσφαιρα πυρά στη φαρέτρα ενός πολιτικού συστήματος που έχει εγκαταλείψει τον πολιτικό του ρόλο, και πασχίζει να κρατηθεί στην εξουσία μέσω φτηνών επικοινωνιακών τεχνασμάτων.
Το πρόβλημα δεν αφορά μονάχα την επιλογή υποψηφίου δημάρχου, είναι κατά πολύ βαθύτερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει μια ιδεολογική πλατφόρμα, μια πολιτική ατζέντα, όπως θέλετε πείτε το, που να αφορά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η διοικητική μεταρρύθμιση είναι σίγουρα ένα στοίχημα, για την κυβέρνηση και τη χώρα, αλλά δεν μπορεί να μονοπωλήσει τη συζήτηση για τις εκλογές. Στην πραγματικότητα αφορά ένα μάλλον μικρό κομμάτι της. Διότι η διοικητική μεταρρύθμιση είναι αφενός ένα όχημα για την άσκηση της πολιτικής, όχι ένα καθεαυτό πολιτικό διακύβευμα. Αφετέρου, διότι αποτελεί τετελεσμένο.
Πού είναι λοιπόν η κεντρική πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την τοπική αυτοδιοίκηση; Δυο κουβέντες, έστω, ως περιτύλιγμα σ’ αυτήν την δήθεν περισπούδαστη κι εξολοκλήρου αποτυχημένη διαδικασία επιλογής υποψηφίων. Κάτι που να λέει για πράσινη, μπλε ή κόκκινη ανάπτυξη, για αυξομειώσεις δημοτικών τελών, για κοινωνική πρόνοια, για εκπαίδευση, περιβάλλον, μεταφορές; Οτιδήποτε; Άκρα του τάφου σιωπή.
Ακόμη χειρότερα, όλα τα προηγούμενα αφορούν λίγο πολύ όλα τα κόμματα. Αλλάξτε τα ονόματα και το κείμενο θα μπορούσε και πάλι να έχει νόημα, ανάλογα με την οπτική γωνία και το χρώμα των γυαλιών του καθενός. Επέλεξα να γράψω για το κυβερνόν κόμμα διότι από θέση ισχύος, θα μπορούσε να καθορίσει πιο εύκολα από τα υπόλοιπα το πολιτικό παιχνίδι.
Αντί λοιπόν για μια ουσιαστική πολίτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, είμαστε και πάλι μάρτυρες στη μετατροπή των αυτοδιοικητικών εκλογών σε δημοψήφισμα για την κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση τις χαρακτήρισε δι’ επισήμων χειλέων δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Καλλικράτη, σύσσωμη- σχεδόν- η αντιπολίτευση δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής. Η πραγματικότητα που θέλει τις εκλογές αυτές κορυφαία στιγμή για τις τοπικές κοινωνίες, αφού θα καθορίσουν το ποιος και το πώς θα χειριστεί τις κοινές υποθέσεις για τα επόμενα χρόνια, είναι κάτι που αποσιωπάται από τους κήνσορες της κεντρικής πολιτικής. Ο λόγος είναι προφανής. Αν δεν το έκαναν, θα ήταν υποχρεωμένοι να καταθέσουν τις προτάσεις και το ιδεολογικό πλαίσιο που αναφέραμε.
Έτσι βλέπουμε όλο και περισσότερες ανεξάρτητες και «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες να εκδηλώνονται σε όλη τη χώρα. Πολλοί, ακόμα και κατά τεκμήριο σοβαροί άνθρωποι, λένε ότι αυτό είναι μια κάποια λύση. Ότι τα κόμματα καλά θα κάνουν να μην πολύασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση. Άλλοι το προχωρούν ακόμη περισσότερο μιλώντας για πλήρη απόκομματικοποίηση των αυτόδιοικητικών εκλογών.
Η δική μου άποψη είναι διαφορετική. Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι η εμπλοκή των κομμάτων στις εκλογές της αυτοδιοίκησης, άλλα ότι η εμπλοκή τους αυτή είναι συχνά μια εμπλοκή «τραβεστί», που συχνά καταλήγει σε μια κακοπαιγμένη και καταστροφική φάρσα. Αν τα κόμματα θέλουν να ασχοληθούν με την αυτοδιοίκηση, ας κοπιάσουν. Αλλά να το κάνουν σωστά. Να καταθέσουν ένα ολοκληρωμένο πολιτικό πλαίσιο, να επιλέξουν μέσα από συγκροτημένες και κατά το δυνατό διάφανες διαδικασίες τους υποψηφίους τους, μετά τις εκλογές να τους ελέγχουν, να χρεώνονται ενδεχόμενη αποτυχία και να πιστώνονται την επιτυχία. Όχι όμως έτσι. Με επιλογές που γίνονται «ως έλαχε», χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, με κύριο στόχο την εντυπωσιοθηρία και την καταγραφή εκλογικών συσχετισμών χωρίς αντίκρισμα.
Έτσι φτάνουμε στις εκλογές, με το βασικό πρόβλημα των τοπικών κοινωνιών, και ίσως της χώρας ολόκληρης, να βρίσκεται εκτός κάδρου. Το πρόβλημα δεν είναι άλλο από την ουσιαστική ανυπαρξία τοπικής αυτοδιοίκησης. Γιατί χωρίς ουσιαστικούς πόρους, με ελάχιστες και κυρίως διεκπεραιωτικές- γραφειοκρατικές αρμοδιότητες, χωρίς δυνατότητα θέσμισης, με μικρά έως ανύπαρκτα περιθώρια ανάληψης πρωτοβουλιών, δε μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αυτοδιοίκηση. Και αυτό, δυστυχώς, δεν είναι ευθύνη των τοπικών υποψηφίων. Δική τους ευθύνη είναι να το πολεμήσουν όπως και όσο μπορούν. Εύχομαι οι απαντήσεις τους να είναι το βασικό κριτήριο επιλογής των πολιτών.
Το κόμμα που κομπάζει ότι πρώτο απ’ όλα άνοιξε την διαδικασία εκλογής αρχηγού στην κοινωνία, όχι μόνο στην κομματική του βάση αλλά στην κοινωνία ολόκληρη, σήμερα γυρνά την πλάτη στην κοινωνία σ’ ένα ζήτημα όπου η γνώμη της ίσως να μετρά περισσότερο. Στο ζήτημα της επιλογής υποψηφίου δημάρχου. Δημοσκοπήσεις επί δημοσκοπήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων και συσκέψεις επί συσκέψεων, με κοινό χαρακτηριστικό ότι αποφασίζονται, οργανώνονται, διεξάγονται και αξιολογούνται από ένα κέντρο εξουσίας μακριά από τον τόπο μας, με μόνη νομιμοποίηση την απόλυτη εξουσία του αρχηγού, πρωθυπουργού και σωτήρος ημών Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κοινωνία ερωτάται μόνο μέσα από αμφισβητούμενης εγκυρότητας τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις. Πού είναι οι κάλπες που είχαν στηθεί μετά βαϊων και κλάδων το 2004 για την εκλογή παρωδία, ή έστω το 2007 για τις εκλογές που έφεραν το κόμμα ένα βήμα από τη διάσπαση; Αν για οποιονδήποτε λόγο το άνοιγμα στην κοινωνία κρίθηκε ακατάλληλο, γιατί αγνοήθηκε, έστω, η κομματική βάση του τοπικού ΠΑΣΟΚ; Όταν, μάλιστα, είχε ουσιαστικό και θεσμοθετημένο ρόλο κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Εκτός κι αν η εικόνα των εσωκομματικών εκλογών του 1998 με τις Ρωσίδες που σε σπαστά ελληνικά ρωτούσαν που να ψηφίσουν, με ορατά ακόμη και σήμερα, στο σώμα της πόλης, τα σημάδια της τραγικής επιλογής Τσακπουνίδη, θεωρήθηκε ότι μπορεί να επαναληφθεί.
Κι αν ούτε η κοινωνία, ούτε η κομματική βάση συμμετείχαν, η Νομαρχιακή Επιτροπή που ήταν; Ποια η ουσιαστική της παρέμβαση, πού χάθηκε η πυγμή της, ποιος τελικά ο ρόλος της; Ο νεαρός γραμματέας, η νέα πολιτική, το νέο ΠΑΣΟΚ όλα στον παλιό, γνωστό κάλαθο των αχρήστων. Εικόνες, λέξεις και πρόσωπα κενά περιεχομένου, άσφαιρα πυρά στη φαρέτρα ενός πολιτικού συστήματος που έχει εγκαταλείψει τον πολιτικό του ρόλο, και πασχίζει να κρατηθεί στην εξουσία μέσω φτηνών επικοινωνιακών τεχνασμάτων.
Το πρόβλημα δεν αφορά μονάχα την επιλογή υποψηφίου δημάρχου, είναι κατά πολύ βαθύτερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει μια ιδεολογική πλατφόρμα, μια πολιτική ατζέντα, όπως θέλετε πείτε το, που να αφορά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η διοικητική μεταρρύθμιση είναι σίγουρα ένα στοίχημα, για την κυβέρνηση και τη χώρα, αλλά δεν μπορεί να μονοπωλήσει τη συζήτηση για τις εκλογές. Στην πραγματικότητα αφορά ένα μάλλον μικρό κομμάτι της. Διότι η διοικητική μεταρρύθμιση είναι αφενός ένα όχημα για την άσκηση της πολιτικής, όχι ένα καθεαυτό πολιτικό διακύβευμα. Αφετέρου, διότι αποτελεί τετελεσμένο.
Πού είναι λοιπόν η κεντρική πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την τοπική αυτοδιοίκηση; Δυο κουβέντες, έστω, ως περιτύλιγμα σ’ αυτήν την δήθεν περισπούδαστη κι εξολοκλήρου αποτυχημένη διαδικασία επιλογής υποψηφίων. Κάτι που να λέει για πράσινη, μπλε ή κόκκινη ανάπτυξη, για αυξομειώσεις δημοτικών τελών, για κοινωνική πρόνοια, για εκπαίδευση, περιβάλλον, μεταφορές; Οτιδήποτε; Άκρα του τάφου σιωπή.
Ακόμη χειρότερα, όλα τα προηγούμενα αφορούν λίγο πολύ όλα τα κόμματα. Αλλάξτε τα ονόματα και το κείμενο θα μπορούσε και πάλι να έχει νόημα, ανάλογα με την οπτική γωνία και το χρώμα των γυαλιών του καθενός. Επέλεξα να γράψω για το κυβερνόν κόμμα διότι από θέση ισχύος, θα μπορούσε να καθορίσει πιο εύκολα από τα υπόλοιπα το πολιτικό παιχνίδι.
Αντί λοιπόν για μια ουσιαστική πολίτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, είμαστε και πάλι μάρτυρες στη μετατροπή των αυτοδιοικητικών εκλογών σε δημοψήφισμα για την κυβερνητική πολιτική. Η κυβέρνηση τις χαρακτήρισε δι’ επισήμων χειλέων δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Καλλικράτη, σύσσωμη- σχεδόν- η αντιπολίτευση δημοψήφισμα υπέρ ή κατά του Μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής. Η πραγματικότητα που θέλει τις εκλογές αυτές κορυφαία στιγμή για τις τοπικές κοινωνίες, αφού θα καθορίσουν το ποιος και το πώς θα χειριστεί τις κοινές υποθέσεις για τα επόμενα χρόνια, είναι κάτι που αποσιωπάται από τους κήνσορες της κεντρικής πολιτικής. Ο λόγος είναι προφανής. Αν δεν το έκαναν, θα ήταν υποχρεωμένοι να καταθέσουν τις προτάσεις και το ιδεολογικό πλαίσιο που αναφέραμε.
Έτσι βλέπουμε όλο και περισσότερες ανεξάρτητες και «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες να εκδηλώνονται σε όλη τη χώρα. Πολλοί, ακόμα και κατά τεκμήριο σοβαροί άνθρωποι, λένε ότι αυτό είναι μια κάποια λύση. Ότι τα κόμματα καλά θα κάνουν να μην πολύασχολούνται με την τοπική αυτοδιοίκηση. Άλλοι το προχωρούν ακόμη περισσότερο μιλώντας για πλήρη απόκομματικοποίηση των αυτόδιοικητικών εκλογών.
Η δική μου άποψη είναι διαφορετική. Πιστεύω ότι το πρόβλημα δεν είναι η εμπλοκή των κομμάτων στις εκλογές της αυτοδιοίκησης, άλλα ότι η εμπλοκή τους αυτή είναι συχνά μια εμπλοκή «τραβεστί», που συχνά καταλήγει σε μια κακοπαιγμένη και καταστροφική φάρσα. Αν τα κόμματα θέλουν να ασχοληθούν με την αυτοδιοίκηση, ας κοπιάσουν. Αλλά να το κάνουν σωστά. Να καταθέσουν ένα ολοκληρωμένο πολιτικό πλαίσιο, να επιλέξουν μέσα από συγκροτημένες και κατά το δυνατό διάφανες διαδικασίες τους υποψηφίους τους, μετά τις εκλογές να τους ελέγχουν, να χρεώνονται ενδεχόμενη αποτυχία και να πιστώνονται την επιτυχία. Όχι όμως έτσι. Με επιλογές που γίνονται «ως έλαχε», χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, με κύριο στόχο την εντυπωσιοθηρία και την καταγραφή εκλογικών συσχετισμών χωρίς αντίκρισμα.
Έτσι φτάνουμε στις εκλογές, με το βασικό πρόβλημα των τοπικών κοινωνιών, και ίσως της χώρας ολόκληρης, να βρίσκεται εκτός κάδρου. Το πρόβλημα δεν είναι άλλο από την ουσιαστική ανυπαρξία τοπικής αυτοδιοίκησης. Γιατί χωρίς ουσιαστικούς πόρους, με ελάχιστες και κυρίως διεκπεραιωτικές- γραφειοκρατικές αρμοδιότητες, χωρίς δυνατότητα θέσμισης, με μικρά έως ανύπαρκτα περιθώρια ανάληψης πρωτοβουλιών, δε μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αυτοδιοίκηση. Και αυτό, δυστυχώς, δεν είναι ευθύνη των τοπικών υποψηφίων. Δική τους ευθύνη είναι να το πολεμήσουν όπως και όσο μπορούν. Εύχομαι οι απαντήσεις τους να είναι το βασικό κριτήριο επιλογής των πολιτών.
Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010
Ξεφτίλα...
Ανατρέχοντας, όπως σχεδόν κάθε μέρα, στα ιστολόγια που σχετίζονται με την Κατερίνη, αλίευσα το εξής κείμενο:
"χάλια...
Η κατάσταση του οδοστρώματος επί της οδού Θεσσαλονίκης και Καραϊσκάκη στην Κατερίνη.... Χωρίς Σχόλια... "
Το κείμενο το βρήκα στα ακόλουθα δύο blog:
http://lefteria.blogspot.com/2010/08/blog-post_7588.html
http://pelekis.blogspot.com/2010/08/blog-post_4012.html
και συνοδευόταν, και στις δύο περιπτώσεις, από φωτογραφία της συμβολής των προαναφερθεισών οδών.
Πρόκειται ξεκάθαρα περί γιγαντιαίας ξεφτίλας. Πώς είναι δυνατόν ένας δρόμος να ξηλώνεται για να ανακατασκευαστεί και για όσο κρατούν οι εργασίες να μην είναι σκαμμένος; Μήπως δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες εβδομάδες που εξελίσσεται το έργο και θα έπρεπε να έχει τελειώσει; Υπάρχει κάποια χώρα του κόσμου όπου τα έργα γίνονται με μαγικό ραβδί και τελειώνουν μέσα σε μια νύχτα;
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται τέτοιο ξεφτιλισμένο "ρεπορτάζ". Το ίδιο είχε συμβεί και όταν εκτελούνταν εργασίες στην περιοχή του πάρκου. Συγκεκριμένα είχε δημοσιευτεί φωτογραφία από τη συμβολή των οδών Επισκόπου Κίτρους Μακαρίου και Βασιλέως Ηρακλείου συνοδευόμενη από κείμενο για διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη "λακκούβα"!!! Όπου λακκούβα εννοούμε τον δρόμο που ήταν σκαμμένος σε μήκος 500 μέτρων!!! Και οι θεομπαίχτες πήγαν και βγάλαν φωτογραφία το σημείο στο οποίο τελείωνε το σκάψιμο και άρχιζε η άσφαλτος, και το παρουσίασαν σα λακκούβα. Μιλάμε για παπαριά, ψέμα και παραπληροφόρηση στο φουλ.
Το φοβερό είναι ότι εκτός από τα blog, που ο καθένας, ως γνωστόν, γράφει ό,τι γουστάρει, την "είδηση" είχε αναδημοσιεύσει τότε η στήλη walker στο οπισθόφυλλο του Ολυμπίου Βήματος. Το ακόμα φοβερότερο είναι ότι ο συντάκτης όχι μόνο δεν επανόρθωσε, αλλά τον αφήνουν ακόμη να γράφει!!!
Μια παράκληση μόνο. Αν κάποιος αποφασίσει να απαντήσει, μέσω του blog του ή του δικού μου ή όπως αλλιώς γουστάρει, να μη χρησιμοποιήσει τις καραμέλες για κριτική και ελευθερία του λόγου και τα τοιαύτα. Αυτά μας τα λένε κάθε φορά που γράφουν μια παπαριά και κάποιος διαμαρτύρεται, και από την συχνή χρήση έχουν καταντήσει πιο άνοστα και από σόλα αρβύλας απολυόμενου φαντάρου. Και σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται ούτε για κριτική, ούτε για ελευθερία του λόγου. Πρόκειται για ψέμα, σκοπιμότητα, εντυπωσιοθηρία ή παραπληροφόρηση. Ή έστω για απλή και άδολη βλακεία.
Ας διαλέξουν κι ας μας το πουν...
"χάλια...
Η κατάσταση του οδοστρώματος επί της οδού Θεσσαλονίκης και Καραϊσκάκη στην Κατερίνη.... Χωρίς Σχόλια... "
Το κείμενο το βρήκα στα ακόλουθα δύο blog:
http://lefteria.blogspot.com/2010/08/blog-post_7588.html
http://pelekis.blogspot.com/2010/08/blog-post_4012.html
και συνοδευόταν, και στις δύο περιπτώσεις, από φωτογραφία της συμβολής των προαναφερθεισών οδών.
Πρόκειται ξεκάθαρα περί γιγαντιαίας ξεφτίλας. Πώς είναι δυνατόν ένας δρόμος να ξηλώνεται για να ανακατασκευαστεί και για όσο κρατούν οι εργασίες να μην είναι σκαμμένος; Μήπως δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστες εβδομάδες που εξελίσσεται το έργο και θα έπρεπε να έχει τελειώσει; Υπάρχει κάποια χώρα του κόσμου όπου τα έργα γίνονται με μαγικό ραβδί και τελειώνουν μέσα σε μια νύχτα;
Δεν είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται τέτοιο ξεφτιλισμένο "ρεπορτάζ". Το ίδιο είχε συμβεί και όταν εκτελούνταν εργασίες στην περιοχή του πάρκου. Συγκεκριμένα είχε δημοσιευτεί φωτογραφία από τη συμβολή των οδών Επισκόπου Κίτρους Μακαρίου και Βασιλέως Ηρακλείου συνοδευόμενη από κείμενο για διαμαρτυρίες των κατοίκων για τη "λακκούβα"!!! Όπου λακκούβα εννοούμε τον δρόμο που ήταν σκαμμένος σε μήκος 500 μέτρων!!! Και οι θεομπαίχτες πήγαν και βγάλαν φωτογραφία το σημείο στο οποίο τελείωνε το σκάψιμο και άρχιζε η άσφαλτος, και το παρουσίασαν σα λακκούβα. Μιλάμε για παπαριά, ψέμα και παραπληροφόρηση στο φουλ.
Το φοβερό είναι ότι εκτός από τα blog, που ο καθένας, ως γνωστόν, γράφει ό,τι γουστάρει, την "είδηση" είχε αναδημοσιεύσει τότε η στήλη walker στο οπισθόφυλλο του Ολυμπίου Βήματος. Το ακόμα φοβερότερο είναι ότι ο συντάκτης όχι μόνο δεν επανόρθωσε, αλλά τον αφήνουν ακόμη να γράφει!!!
Μια παράκληση μόνο. Αν κάποιος αποφασίσει να απαντήσει, μέσω του blog του ή του δικού μου ή όπως αλλιώς γουστάρει, να μη χρησιμοποιήσει τις καραμέλες για κριτική και ελευθερία του λόγου και τα τοιαύτα. Αυτά μας τα λένε κάθε φορά που γράφουν μια παπαριά και κάποιος διαμαρτύρεται, και από την συχνή χρήση έχουν καταντήσει πιο άνοστα και από σόλα αρβύλας απολυόμενου φαντάρου. Και σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται ούτε για κριτική, ούτε για ελευθερία του λόγου. Πρόκειται για ψέμα, σκοπιμότητα, εντυπωσιοθηρία ή παραπληροφόρηση. Ή έστω για απλή και άδολη βλακεία.
Ας διαλέξουν κι ας μας το πουν...
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Κράτος Πειρατής
Πολλά θέλω να γράψω, όμως πάντα κάτι περισσότερο επείγον προκύπτει και το αμελώ. Αυτή τη φορά η οργή με έπνιξε. Η επίθεση Ισραηλινών κομάντος στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας της οργάνωσης "Ελεύθερη Γάζα" δεν ήταν απλά δολοφονική. Ήταν ξεκάθαρα πειρατική. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί διαφορετικά η επίθεση σε πλοία που πλέουν σε διεθνή ύδατα, η κατάληψή τους, η δολοφονία επιβατών τους, η κατάσχεση των εφοδίων τους και η σύλληψη πληρωμάτων και επιβατών. Τούτη τη φορά, αυτό το κράτος τρομοκράτης, που με την ανοχή -ου μην και συνενοχή- της διεθνούς κοινότητας περιφρονεί το διεθνές δίκαιο, χλευάζει κάθε είδους κανόνες και αδιαφορεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ξεπέρασε τον εαυτό του.
Και η ελληνική κυβέρνηση, δουλική, αφασική και ανερμάτιστη δήλωσε ότι «Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτή την έκταση της βίας, την οποία καταδικάζουμε». Τι λέτε ρε; Τι λέτε; Δηλαδή, αν χρησιμοποιούνταν λιγότερη βία θα ήταν δικαιολογημένη και αποδεκτή; Η κατάληψη πλοίων υπό ελληνική σημαία από ξένη στρατιωτική δύναμη σε διεθνή ύδατα μπορεί να είναι αποδεκτή; Πλάκα μας κάνετε;
Ντροπή, φρίκη, αίσχος και αηδία. Να απαιτήσει τώρα η ελληνική κυβέρνηση από τους Ισραηλινούς διπλωμάτες να κυκλοφορούν μόνο με πειρατικά καπέλα, καλύπτρες στο ένα μάτι και γάντζο στο χέρι. Αλήτες, δολοφόνοι, τρομοκράτες, πειρατές. Ντροπή σας.
Και η ελληνική κυβέρνηση, δουλική, αφασική και ανερμάτιστη δήλωσε ότι «Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτή την έκταση της βίας, την οποία καταδικάζουμε». Τι λέτε ρε; Τι λέτε; Δηλαδή, αν χρησιμοποιούνταν λιγότερη βία θα ήταν δικαιολογημένη και αποδεκτή; Η κατάληψη πλοίων υπό ελληνική σημαία από ξένη στρατιωτική δύναμη σε διεθνή ύδατα μπορεί να είναι αποδεκτή; Πλάκα μας κάνετε;
Ντροπή, φρίκη, αίσχος και αηδία. Να απαιτήσει τώρα η ελληνική κυβέρνηση από τους Ισραηλινούς διπλωμάτες να κυκλοφορούν μόνο με πειρατικά καπέλα, καλύπτρες στο ένα μάτι και γάντζο στο χέρι. Αλήτες, δολοφόνοι, τρομοκράτες, πειρατές. Ντροπή σας.
Παρασκευή 14 Μαΐου 2010
Τρεις οι Δήμοι στην Πιερία
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε σήμερα προς ψήφιση στη Βουλή, τρεις (3) θα είναι τελικά οι Δήμοι στην Πιερία. Τελικά αποδείχθηκε άλλη μία φορά ότι τα παπαγαλάκια προκαλούν θόρυβο αντιστρόφως ανάλογο του πολιτικού τους μεγέθους. Στενοχωριέμαι μόνο που δεν πρόλαβα να επιχειρηματολογήσω υπέρ των τριώ Δήμων. Ϊσως το κάνω αναδρομικά...
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
Απόψεις για το σχέδιο "Καλλικράτης"
Το πλέον φλέγον θέμα της τοπικής ειδησεογραφίας τις τελευταίες μέρες είναι το πόσους δήμους θα έχει τελικά η Πιερία μετά την ψήφιση του νέου νόμου. Ρεπορτάζ, άρθρα, απόψεις, γενικές συνελεύσεις, συλλογές υπογραφών, εγκλήσεις και αντεγκλήσεις δίνουν ένα πολύ ενδιαφέρον, αν και όχι πρωτόγνωρο, χρώμα στον τοπικό τύπο και την μπλογκόσφαιρα. Παρακάτω, αναδημοσιεύω δύο εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους τοποθετήσεις σχετικά με το θέμα, μαζί με τον σύνδεσμο για την αντίστοιχη πηγή. Ελπίζω να έχετε την υπομονή να τις διαβάσετε.
Να ζει κανείς ή να μη ζει;
(σ’ ένα ορεινό δήμο με 5 τσομπαναραίους και έναν δημαρχάκο)
Σαιξπηρικό ερώτημα που μένει ακόμη χωρίς απάντηση. Επίκαιρο όμως, μεταφορικά μιλώντας, στην περίπτωσή μας με την επιχειρούμενη συγχώνευση δήμων στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης που φέρνει ο «Καλλικράτης».
Μας αφορά ως νομό ....Πιερίας στο βαθμό που ο νομοθέτης άφησε περιθώρια για την επιλογή ανάμεσα σε 4 δήμους με την δημιουργία ορεινού δήμου προερχομένου από την ένωση των σημερινών δήμων Πέτρας και Πιερίων εις σάρκα μία είτε σε 3 δήμους με την απορρόφησή τους από τον κεντρικό δήμο Κατερίνης ο οποίος παρεμπιπτόντως απορροφά τους νυν δήμους Ελαφίνας, Παραλίας και Κορινού.
Σωρεία απόψεων κατατίθενται στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου, εντός και εκτός αρμοδίων ή όχι οργάνων, που εκφέρουν άλλες φορές τεκμηριωμένες απόψεις και άλλες άναρθρο λόγο, με ένα όμως κοινό χαρακτηριστικό, καμία άποψη έως σήμερα δεν φαίνεται να βασίζεται σε δεδομένα της περιοχής μας, δεν αναπτύσσει τα οικονομικά στοιχεία εκατέρωθεν των δύο απόψεων. Αυτό όφειλε βέβαια να το κάνει η πολιτεία δίνοντας στη δημοσιότητα τα στοιχεία εκείνα που την οδήγησαν στην κατάρτιση των δύο προτάσεων για την Πιερία. Όφειλε επίσης να εξηγήσει τους λόγους που την οδήγησαν να προσφύγει στην γνώμη της τοπικής κοινωνίας μόνο στην περίπτωση του ορεινού δήμου και όχι στους υπόλοιπους. Μέρος από αυτό το έλλειμμα επιχειρούμε να καλύψουμε με την παρούσα άποψη.
Επιστροφή στα θεμελιώδη
Κεφαλαιώδες ζήτημα για να επιλέξει κανείς τη μια ή την άλλη πρόταση είναι η βιωσιμότητά της και κατά πόσο αυτή στηρίζεται στην οικονομική ανάπτυξη.
Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας παράλληλα με τη δημιουργία υποδομών με ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα. Η βιωσιμότητα προϋποθέτει ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά οδηγούμαστε σε περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Υπό αυτή την οπτική γωνία κανένα απολύτως ρόλο δεν παίζει για την κατάκτηση ισχυρής αειφορίας το μέγεθος του νέου πλούσιου σε φυσικούς πόρους δήμου παρά το μόνο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί επιτυχώς είναι το βασικό οικονομικό πρόβλημα που συνίσταται στη στενότητα των σημερινών οικονομικών πόρων και αυτό είναι το μόνο αληθινό πρόβλημα.
Οι άνθρωποι επιθυμούν περισσότερα από όσα μπορούν να ικανοποιήσουν με τους διαθέσιμους πόρους τους.
Το πρόβλημα της στενότητας των πόρων έχει ως αποτέλεσμα την κατανομή των πόρων. Δηλαδή τη διαδικασία επιλογής των αναγκών που θα ικανοποιηθούν και του ποσού των πόρων που θα χρησιμοποιηθούν για την ικανοποίησή τους.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι πώς πρέπει οι ιθύνοντες του νέου δήμου να κατανέμουν τους σπάνιους πόρους ώστε να παίρνουν τη μεγαλύτερη αξία.
Επειδή η νέα δημοτική αρχή θα είναι αναγκασμένη να επιλέξει μεταξύ πραγμάτων που συνδέονται αντίστροφα, δηλαδή η απόκτηση ενός πράγματος που επιθυμεί θα απαιτεί την παραίτηση από κάποιο άλλο τότε η λήψη αποφάσεων απαιτεί τη σύγκριση των στοιχείων κόστους και οφέλους των δράσεων. Έτσι ένα ορθολογικά σκεπτόμενο άτομο που αποφασίζει, θα προχωρήσει σε μία ενέργεια εάν και μόνο εάν το όφελος της ενέργειάς του είναι μεγαλύτερο από το κόστος. Τίθενται λοιπόν για τους πολίτες που καλούνται να τοποθετηθούν και να αποφασίσουν για το μέλλον της περιοχής τους αβίαστα τα παρακάτω ερωτήματα: Τι θα παραχθεί με τους περιορισμένους πόρους; Πώς θα παραχθούν τα αγαθά και οι υπηρεσίες; Για ποιον θα παραχθούν τα αγαθά και οι υπηρεσίες;
Ο τρόπος με τον οποίο θα απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, θα καθορίσει και το είδος του οικονομικού συστήματος που θα έχουν. Βέβαια κάθε κοινωνία χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό συνδυασμό ατομικής και κοινωνικής επιλογής για να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα όμως στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει ο πρότερος βίος των υφισταμένων δημοτικών αρχών και είναι λίγο έως πολύ γνωστό το αποτέλεσμα της λειτουργίας της οικονομίας τους. Είναι λοιπόν δυνατόν να γίνουν διαχρονικές συγκρίσεις για να διαπιστωθεί αν υπάρχει βελτίωση ή χειροτέρευση της απόδοσής τους απλώς και μόνο παρατηρώντας στοιχεία των λογαριασμών τους που παραθέτουμε παρακάτω :
Από τα παραπάνω είναι προφανής η διαφορά στην φιλοσοφία της διαχείρισης που ακολουθήθηκε από τις δημοτικές αρχές στους νυν δήμους Κατερίνης Πιερίων και Πέτρας τα προηγούμενα χρόνια.
Στο ερώτημα αν κάθε ευρώ που δαπανάται είναι ένα ευρώ που εισπράττεται οι διοικήσεις απάντησαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι δήμοι Πέτρας και Πιερίων με συνολικό ενεργητικό 15 εκατ. ευρώ ο πρώτος και σχεδόν 10 εκατ. ευρώ ο δεύτερος δηλαδή 25 εκατ. ευρώ συνολικό ενεργητικό να βαρύνονται μόλις με 0.6 εκατ. ευρώ δανεισμό του δήμου Πέτρας, δηλαδή σχεδόν μηδενικό δανεισμό.
Αντιστρόφως ανάλογα ο δήμος Κατερίνης όπως καθαρά φαίνεται στον πίνακα που παραθέσαμε ξεκίνησε με 0.8 εκατ. ευρώ δανεισμό την 1.1.2007, ημέρα που ανέλαβε η σημερινή δημοτική αρχή την διοίκηση και σήμερα βρίσκεται να οφείλει συνολικά 12.9 εκατ. ευρώ την 31.12.2009 να έχει υπόλοιπο άλλων 2 εκατ. ευρώ από την τελευταία της σύμβαση που προφανώς έχει ήδη εκταμιεύσει και να έχει λάβει απόφαση για σύναψη νέου δανείου ύψους 3 εκατ. ευρώ, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον η συνολική δανειακή επιβάρυνση του δήμου θα ανέρχεται λίαν συντόμως σε 18 εκατ. ευρώ.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα δάνεια των δημοτικών επιχειρήσεων του δήμου Κατερίνης ύψους τουλάχιστον 16 εκατ. ευρώ καθώς και αυτά των δήμων Παραλίας, Ελαφίνας και Κορινού και των δημοτικών τους επιχειρήσεων.
Εν κατακλείδι οι κάτοικοι των νυν δήμων Πέτρας και Πιερίων καλούνται να επιλέξουν αν θέλουν να συνδράμουν τους υπόλοιπους 74944 κατοίκους του νέου δήμου Κατερίνης που θα βαρύνονται ήδη με 500 ευρώ δανεικά ο καθένας και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στην επόμενη δημοτική αρχή για επενδύσεις στην περιοχή τους είτε να εκκινήσουν από μια νέα αφετηρία απαλλαγμένη από τον βρόγχο εκατομμυρίων ευρώ δανείων.
Αντίθετα οφείλει να σκεφτεί κανείς την αλλαγή που επέφερε στον δήμο Πιερίων και την Πιερία συνολικά, μια επένδυση ύψους 0.8 εκατ. ευρώ το 1999 με την τοποθέτηση και λειτουργία του πρώτου αναβατήρα στο χιονοδρομικό κέντρο Ελατοχωρίου.
Επενδύθηκαν σε 10 χρόνια εκατομμύρια ευρώ από ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες που οδήγησαν στην δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας.
Και τότε είναι εύκολο να προβλέψει τι θα συμβεί στο νέο δήμο Πιερίων με περιουσία 25 εκατ. ευρώ, σχεδόν μηδενικό δανεισμό, την εύνοια του «Καλλικράτη», την δέσμευση της κυβέρνησης για την κατασκευή της νέας 13ης εθνικής οδού καθώς και μόνον με την εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού των Πιερίων και την μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακή μήτρα όλου του νομού και της νέας μας περιφέρειας.
Οι επιπτώσεις των παραπάνω ενεργειών στους απασχολούμενους, στους ανέργους και σε όλους εκείνους που δεν ανήκουν στο εργατικό δυναμικό θα είναι εξαιρετικές και θα οδηγήσουν σε μια σταθερή και υγιή οικονομία που θα μπορεί να ενθαρρύνει την οικονομική ανάπτυξη και θα διατηρήσει την ανεργία σε χαμηλά επίπεδα, θα αυξήσει το κατά κεφαλή προϊόν και εισόδημα. Υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα συνεπάγεται υψηλή συνολική κατανάλωση. Υψηλή συνολική κατανάλωση συνεπάγεται καλλίτερη ικανοποίηση των αναγκών διατροφής, ένδυσης, και υπόδησης, στέγασης, θέρμανσης, φωτισμού, υγιεινής, ταξιδιών, αναψυχής, τηλεπικοινωνιών, μεταφορών, εκπαίδευσης κλπ.
Στο ερώτημα βέβαια εάν όλα αυτά αποκλείονται στην περίπτωση που ο ορεινός δήμος Πιερίων δεν επιλεγεί τελικά και την περιοχή απορροφήσει ο δήμος Κατερίνης, οι κάτοικοι θα πρέπει να αποφασίσουν, ξεχνώντας τα χρέη, κατά πόσο την περιοχή τους θα μπορέσουν να υποστηρίξουν 2 ή 3 δημοτικοί σύμβουλοί προερχόμενοι από την περιοχή τους σε ένα δημοτικό συμβούλιο 41 μελών και να βασιστούν στην δημοκρατική λειτουργία των οργάνων που θα εκλεγούν έχοντας ως εχέγγυο την έως τώρα πολιτεία των νυν εκλεγμένων δημοτικών αρχών που συγκροτούν την Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του νομού Πιερίας. Για το λόγο αυτό παραθέτουμε αυτούσια παρακάτω την ομιλία του προέδρου της Τ.Ε.Δ.Κ. Πιερίας κ. Σάββα Χιονίδη νυν δημάρχου Κατερίνης.
Στο τέλος της ημέρας οι κάτοικοι είναι αυτοί που έχουν το προνόμιο να αποφασίσουν αν αξίζει να ζει κανείς η να μη ζει σε ένα νέο μικρό πλην όμως λειτουργικό και παραγωγικό δήμο Πιερίων έστω και 5 τσομπαναραίους (οψίμως 5 βοσκούς) και έναν δημαρχάκο.
________________________________________
Τοποθέτηση του προέδρου της ΤΕΔΚ Ν.Πιερίας κ. Σάββα Χιονίδη στο έκτακτο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ 03/05/2010 με θέμα HOTEL CARAVEL
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε μετά από πολλούς-πολλούς μήνες, σχεδόν 40 μήνες συζητήσεων, μπροστά σε ένα έτοιμο νομοσχέδιο, ένα σχέδιο νόμου, το οποίο έχει το ενδιαφέρον του.
Έχει πολλή δουλειά από πίσω, έχει την τόλμη να εφαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες όπως αναφέρθηκα και άλλες φορές, στο να γίνει αυτή η αλλαγή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και βέβαια έχει και τα ελαττώματα. Έχει το ελάττωμα λόγω της πίεσης του χρόνου, λένε, ότι κάποια πράγματα δεν μπήκαν σε διαβούλευση. Μπαίνουν σε διαβούλευση και μπαίνουν τώρα. Είναι αρκετές η μια εβδομάδα, οι τρεις μέρες, οι τέσσερις; Πράγματι, Τετάρτη βράδυ πήραμε, Πέμπτη κάναμε διευρυμένη ΤΕΔΚ, την επόμενη μέρα, Σάββατο, πριν την Πρωτομαγιά, την Παρασκευή το βράδυ, καλέσαμε και τους Βουλευτές μας. Αυτό δεν είναι διαβούλευση.
Γενικότερα όμως το νομοσχέδιο του Καλλικράτη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί είναι βασικές αρχές τις οποίες δεν τις χαρίζουμε σε κανένα πολιτικό κόμμα, σε καμία κυβέρνηση. Είναι βασικές αρχές της Αυτοδιοίκησης. Μόνο που έχουν τα ελαττώματά τους.
Ακόμη και εκεί, όταν όλοι μιλούμε σήμερα για αυτό που αντιμετωπίζει η χώρα, όταν όλοι γνωρίζουμε το πόσο σημαντικό κομμάτι είναι η καλή πρακτική που πάει να εφαρμοστεί για την ελληνική διοίκηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρά ταύτα βλέπουμε χειρισμούς οι οποίοι δεν συνάδουν με την εποχή.
Θα μου πει κανείς, είναι οι ίδιες συνθήκες με τον Καποδίστρια; Όχι. Είναι περιορισμένες στο 10%. Δικαιολογεί η εποχή μας και οι εξελίξεις ακόμα και αυτό το 10%; Σαφώς όχι.
Έρχομαι λοιπόν και λέω. Άκουσα με πολλή προσοχή τους περισσότερους των συναδέλφων και ερωτώ, μπαίνει εύλογο το ερώτημα: υπάρχουν τα κριτήρια παντού; Η απάντηση είναι ναι, αλλά ποια κριτήρια; Τα οποία μπορούμε να μαγειρέψουμε όπως θέλουμε.
Σήμερα υπάρχει η έννοια ορεινός Δήμος; Όχι. Έρχομαι λοιπόν και λέω, τρία Δημοτικά Διαμερίσματα τα οποία έχουν από πέντε βοσκούς και μια πεδινή κωμόπολη των 10.000, αυτοί οι τέσσερις αποτελούν σύμφωνα με αυτό που έρχεται στο νομοσχέδιο, ορεινό Δήμο. Γιατί;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να το δεχτεί αυτό; Απάντηση: όχι. Να λοιπόν που δεν μπαίνει πληθυσμιακό κριτήριο ή τέλος πάντων αυτοί οι κανόνες οι οποίοι θα έκριναν.
Άρα λοιπόν, απάντηση στον κύριο Κοιμήση. Υπάρχει πουθενά που να μην τηρούνται τα κριτήρια; Βεβαίως, διότι εδώ βαπτίζουμε το κρέας, ψάρι. Τις κατακριτέες αυτές λογικές. Κάνουμε, λέει, Δήμους. Δηλαδή, ο Δήμος Μακεδνών, παραδείγματος χάριν, να μην αναφερθώ στην Πιερία που έχουμε αντίστοιχα παραδείγματα, είναι πιο πεδινός από την Καστοριά. Του βάζουμε πάνω το Βίτσι και ένα ακόμη, έγινε ορεινός. Για ποιον λόγο θα πρέπει να χάσουν έστω και στη διανομή αυτών των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, που λέει θα είναι τριπλάσιοι, κάποιοι Δήμοι, οι οποίοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, είναι το ίδιο πεδινοί με τους άλλους;
Αυτά λοιπόν πρέπει να εκλείψουν και προτείνω συγκεκριμένα. Στο ζήτημα του καθορισμού των ορεινών Δήμων για να έχουμε το κριτήριο των 2.000 κατοίκων, σαφώς θα πρέπει να μπει το πληθυσμιακό κριτήριο, το μεγαλύτερο ποσοστό, το 67% του πληθυσμού θα πρέπει να κατοικεί σε χαρακτηρισμένα ορεινά Δημοτικά Διαμερίσματα και όχι τους βοσκότοπους. Η Σαμαρίνα, ορεινό μέρος, μα έχει 30 κατοίκους. Ο Κοκκινοπηλός στη Λάρισα, 5 κατοίκους. Στην ΕΣΥΕ όμως φαίνεται ότι έχει 500, γιατί είναι αυτό που κρατάμε όλοι οι Έλληνες, να έχουμε τα χαρτιά στο χωριό.
Από εκεί και πέρα, ένα άλλο κομμάτι στο οποίο θα αναφερθώ, είναι ότι σε κάποιο σημείο το νομοσχέδιο και βέβαια το έχει και ο δικός μας Κώδικας, αλλά τότε ίσχυε το 42%, τι λέει; Αν τυχόν στη Δεύτερη Κυριακή, που είναι το πιθανότερο για σχεδόν όλη την επικράτεια, ο επικεφαλής υποψήφιος Δήμαρχος παραιτηθεί – προσέξτε τώρα τι ωραίο στήσιμο – μπορεί λέει η Δημοτική του Ομάδα να επιλέξει οποιονδήποτε άλλο επικεφαλή και όχι από την ίδια την Ομάδα, για να πάει στη δεύτερη Κυριακή με άλλον επικεφαλής. Μα πώς είναι δυνατόν όταν έχουμε σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο, παραιτείται ο Δήμαρχος, από τη Δημοτική Ομάδα υπάρχει, μπαίνει ένας Δήμαρχος. Δηλαδή, όλοι οι υποψήφιοι είναι άχρηστοι και ανίκανοι όταν τύχει ένα κακό ή όταν θέλει να παραιτηθεί ο επικεφαλής;
Παρακαλώ, κύριε Γραμματέα, να σημειωθεί, είναι παρατήρηση η οποία είναι εκ των ουκ άνευ.
Τώρα, όσον αφορά για αυτά που λέγονται και πρέπει να δίνουμε, αρχίσανε να μας δημιουργούν ενοχές κάποιοι, ότι ξέρεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι αυτοί οι οποίοι είναι οι Ντίλιγκερ, που έλεγε και ο φίλος μου, ο Δήμαρχος της Ξάνθης.
Εμείς, κυρίες και κύριοι, είμαστε το 2,5%. Δηλαδή, ότι είναι η Ελλάδα, η οικονομία της Ελλάδας, για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ευρωπαίοι, λέει, τα οικονομικά της Ελλάδας είναι peanuts, φιστίκια. Αυτό είμαστε και η εξουσία που έχουμε, πάντοτε και που υπάρχει, πηγάζει μόνο από το πόσο έχεις οικονομική δυνατότητα και εμείς δεν έχουμε και δεν βλέπω να αποκτάται.
Λέμε εδώ τώρα ότι θα έρθουν Υπουργικές Αποφάσεις. Πρόταση: ας μπει μέσα στο σχέδιο νόμου όλες οι βασικές αρχές, πόσο τοις εκατό του ΦΠΑ θα πάρουμε, πόσο είναι όλα τα υπόλοιπα και ας έρθουν μετά οι Υπουργικές Αποφάσεις να τα διορθώσουν αν είναι κάτι λάθος. Να λοιπόν που είμαστε έτοιμοι σε αυτό το κομμάτι.
Όσον αφορά το θέμα του ΘΗΣΕΑ, το οποίο το πνίξαμε, κύριε Τζανακούλη…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Το πνίξαμε, δεν λέω εμείς. Ο ΘΗΣΕΑΣ ξαφνικά λέμε, θα δούμε, θα πάει. Είναι σε αυτά που θα μπουν στον Καλλικράτη; Ας το ξέρουμε. Υπάρχουν εδώ τραγικές καταστάσεις και ιδιαίτερα των μικρών Δήμων, που δεν είχαν και τη δυνατότητα της αμεσότητας. Δεν μας απαντούν τίποτα. Τι γίνεται τελικά αυτός ο ΘΗΣΕΑΣ;
Πρόταση: αν δεν έχει τα λεφτά η κυβέρνηση, να δώσει δάνεια από το Παρακαταθηκών και Δανείων ισόποσα με αυτά που είναι του ΘΗΣΕΑ και να μπορεί μετά να τα αποδώσει στο Παρακαταθηκών και Δανείων. Να μην τα πάρουν οι Δήμοι τα λεφτά, να τα πάρουν εκεί, αλλά να πάρουν οι Δήμοι τα λεφτά για να γίνει έργο, διότι αυτό πια είναι κοροϊδία και κουράστηκα επιτέλους, κύριοι της Διοίκησης, να ακούω για κόκκινες γραμμές. Ας μην την ξανά πούμε αυτή τη λέξη, είναι μια ενοχοποιημένη φράση η κόκκινη γραμμή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Οι κόκκινες γραμμές έγιναν πράσινοι διάδρομοι, Δήμαρχε.
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Δεν ξέρω τι χρώμα έγιναν, πάντως οι κόκκινες γραμμές, σας παρακαλώ πολύ, μην τις ξανά χρησιμοποιήσουμε. Ευτελίσαμε τον όρο τελείως.
Γενικότερα λοιπόν, για την Πιερία έχουμε το εξής. Κάτι που είπε ο Βουλευτής μας, ο κύριος Αμοιρίδης, που είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΤΕΔΚ. Αν έβλεπε κανείς τον χάρτη στην περιοχή της Βόρειας Πιερίας, ένας τρίτος, ένας εξωγήινος, θα έβαζε ότι η πρωτεύουσα εκεί ή τέλος πάντων έδρα, θα έπρεπε να είναι το Αιγίνιο, με την πρώτη ματιά. Γιατί γίνεται κάτι διαφορετικό; Δεν λέω τη θέση μου, ας είναι ότι θέλει. Το ζήτημα είναι πως κάτι προφανές δεν το βλέπουμε ή αρχίζουμε το παιχνίδι, λέμε πάμε σε διαβούλευση με προφανή σφάλματα, διορθώνουμε τα προφανή σφάλματα και αλλού κάνουμε τη δουλειά μας. Μπορεί να ισχύει και αυτό, κύριε Τέγο. Τι λέτε; Μπορεί και να ισχύει.
Ή επίσης βαπτίζουμε ορεινούς κάποιους Δήμους, κοτσάρουμε και στην Κατερίνη ένα Δήμο 7.000 πληθυσμού, γιατί πρέπει να βαπτιστεί ορεινός. Όταν βαπτίζεις κάτι μπορείς να το κάνεις όπως θες και τα κριτήρια, εμείς λέμε και είπαμε, κόκκινη γραμμή οριζόντια στα θεσμικά, οριζόντια.
Εγώ λέω το εξής. Τα λεφτά που είναι να παίρνουν οι ορεινοί Δήμοι, πολλά από των οποίων Διαμερίσματα είναι πεδινά, να τα δώσουμε, όχι τριπλάσια χρηματοδότηση, στα πραγματικά ορεινά Διαμερίσματα, δεκαπλάσια χρηματοδότηση, αν θέλουμε να κρατήσουμε την περιφέρεια, αν θέλουμε να κρατήσουμε τα ορεινά Διαμερίσματα. Όμως όχι να μου πεις και το Δήμο Μακεδνών ορεινό και να παίρνει τριπλάσια χρήματα από κάποιον πραγματικά ορεινό ή να λες το Δημοτικό Διαμέρισμα Λόφου της Πιερίας, πεδινότατο, νοικοκύρηδες άνθρωποι, πλούτος, καπνό, να λες ότι είναι και ορεινό.
Από εκεί και πέρα βάζουμε και ένα ζήτημα το οποίο καταθέτω, κύριε Πρόεδρε, για τους υπαλλήλους των ΤΕΔΚ, το οποίο παρακαλώ να συμπεριληφθεί, όπως επίσης σήμερα ακούσαμε, στο προηγούμενο Συνέδριο δεν ακούσαμε τίποτα για τους υπαλλήλους, τους εργαζόμενους και δεν έχουμε καμία όρεξη να κάνουμε λαϊκισμό, αλλά επιτέλους πρέπει για κάποιους εργαζόμενους, δεν μπορεί να τους κρεμάς και να έχει την αγωνία. Έχουμε το δράμα των ανέργων. Έχουμε το δράμα της μερικής απασχόλησης, των stagers. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μεγαλύτερο δράμα αυτών που είναι μόνιμοι;
Εγώ ένα έχω να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η Ελλάδα δεν καταστράφηκε ποτέ από το μεροκάματο του εργαζόμενου. Από άλλα καταστράφηκε και όταν θέλουμε να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια, να ρίχνουμε τους προβολείς με τα μέσα τα οποία ελέγχουμε, για το 2,5% της οικονομίας, αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να κρύψουμε το υπόλοιπο 97,5 και εμείς λέμε όχι, λέμε φτάνει πια, θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση του 8% του συνολικού οικονομικού προϊόντος της Ελλάδας. Τέτοια Αυτοδιοίκηση και θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα σε αυτήν την εποχή, φίλες και φίλοι, που πραγματικά με πληγώνει. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσε ποτέ μετά από αυτά που λέχθηκαν, με αυτά που βλέπουμε, ότι θα κάναμε μια καλή πρακτική και δεν θα ίσχυαν τα μικροπροσωπικά, μικροκομματικά κριτήρια, να κάνουμε και κάτι από εδώ, ας μαζέψουμε και κάτι από εκεί.
Έλεος! 2010, η Ελλάδα σε κρίση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εμείς σκεφτόμαστε αν θα έχουμε ένα ακόμη Δημαρχάκο των 5.000 κατοίκων;
Αυτά και σας ευχαριστώ. (Επτά/Κ.Δ. Παπακώστας)
Πηγή:
http://www.eptanews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2043:-5-&catid=40:reportace&Itemid=29
Έκφραση γνώμης για το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
Το 2010 θεωρούμε και αποδεχόμαστε όλοι πως ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία όπου ο κάθε πολίτης και ο κάθε συλλογικός φορέας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης για κάθε θέμα που τον αφορά ως άτομο ή αφορά το ζωτικό του περιβάλλον.
Όταν μάλιστα την άποψή μας αυτή την ζητά η ίδια η πολιτεία και έχει βαρύνουσα σημασία τότε πολύ περισσότερο έχουμε την υποχρέωση να την εκφράσουμε δημόσια και ξεκάθαρα.
Στη διαδικασία καταγραφής της άποψης των πολιτών για σημαντικά θέματα παρεμβαίνουν συνήθως ομάδες, σύλλογοι, αλλά και τοπικοί φορείς διοίκησης και εξουσίας όπως είναι τα Τοπικά Συμβούλια, οι Δημοτικές Αρχές. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα.
Σύμφωνα με την επιθυμία αυτού που διενεργεί την καταγραφή επιδιώκεται να εξαχθεί τελικά και το ανάλογο αποτέλεσμα
Αν και υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες όπου ο πολίτης μπορεί να εκφράσει την γνώμη του ή να διατυπώσει την άποψή του, αυτές αποφεύγονται και στήνονται μηχανισμοί που μόνο αντικειμενικό αποτέλεσμα δεν μπορούν να έχουν.
Αφορμή για αυτή την παρέμβαση μου έδωσαν όσα παρατηρώ και διαβάζω τις τελευταίες μέρες στα χωριά της ορεινής Πιερίας, στις εφημερίδες και στα blogs της Πιερίας.
Διάβασα π.χ. κείμενα ανωνύμων πολιτών που εκφράζονταν δυναμικά υπέρ του ορεινού δήμου από διάφορα χωριά κατά σειρά λες και ήταν εν διατεταγμένη υπηρεσία.
Γνωρίζοντας τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους στα χωριά της ορεινής Πιερίας θεωρώ ότι είναι απίθανο να ενεργοποιήθηκαν τόσο άμεσα και την ίδια στιγμή ομάδες πολιτών. Μάλλον από κάποιο γραφείο - άρα πλαστά – ήταν όλα αυτά!
Την Πέμπτη δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες ανακοίνωση συλλόγων της Ρητίνης υπέρ του ορεινού δήμου με υπογραφές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων.
Είναι όπως γράφτηκε και στην αρχή αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να εκφράσει γνώμη για το κάθε τι. Όταν όμως εκφράζει γνώμη ως εκπρόσωπος ενός σωματείου θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι βασικοί κανόνες λειτουργίας και δημοκρατίας.
Αν το θέμα για το οποίο παίρνουν θέση είναι καταγεγραμμένο στους σκοπούς και τις αρμοδιότητες του συλλόγου μπορούν με συνεδρίαση που καταγράφεται σε πρακτικό να εκφράσουν άποψη και να πάρουν απόφαση. Αν όμως το θέμα δεν είναι καταγεγραμμένο στις αρμοδιότητες και στους σκοπούς του συλλόγου τότε δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τη σφραγίδα του συλλόγου και να καταγράφουν ουσιαστικά την προσωπική τους άποψη, ως άποψη του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν σύγκλισης Γενικής Συνέλευσης των μελών του συλλόγου με την κανονική και νόμιμη διαδικασία και αν το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης το αποδεχθεί μπορεί να καταγραφεί η άποψη και να παρθεί απόφαση.
Ένα ακόμη γεγονός που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες, πάλι στη Ρητίνη είναι η συλλογή υπογραφών από σπίτι σε σπίτι με το μοναδικό ερώτημα αν είναι ο κάθε υπογράφων υπέρ των τεσσάρων δήμων.
Κι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ξεκάθαρη και δεν τηρεί τους κανόνες της δεοντολογίας. Αν αυτοί που ξεκίνησαν την διαδικασία ήθελαν να καταγράψουν την πραγματική άποψη των πολιτών, των κατοίκων της Ρητίνης θα έπρεπε να τους ενημερώσουν πρώτα για όλα όσα προβλέπει το Σχέδιο «Καλλικράτης» και κατόπιν να ζητήσουν από τους πολίτες να αποφασίσουν.
Τι πιο δημοκρατικό από μια ανοιχτή γενική συνέλευση στην οποία να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για τις προτάσεις του σχεδίου «Καλλικράτης» που αφορούν το χωριό, τη Ρητίνη. Να μάθουν δηλαδή οι κάτοικοι ότι έχουν δύο επιλογές:
1) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και θα ενωθεί με τον δήμο Πέτρας θα λέγεται Δήμος Πιερίων και η έδρα από τη Ρητίνη θα πάει στην Κ. Μηλιά.
2) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και να ενωθεί με τον Δήμο Κατερίνης με έδρα την Κατερίνη όπως προβλέπεται και με τον διπλανό Δήμο Ελαφίνας.
Να μάθουν για τα νέα δεδομένα που φέρνει το πρόγραμμα «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να μάθουν για τα υπέρ και τα κατά της κάθε πρότασης και τελικά να εκφράσουν την άποψή τους;
Ποιος φοβάται τελικά τον ενημερωμένο πολίτη; Ποιος θέλει στα ύπουλα και στα μουλωχτά να μαζεύει υπογραφές; Πόσο αβίαστα και με ελεύθερη βούληση δίνονται αυτές οι υπογραφές;
Γ. Κουκουλιάτας
Δημοσιογράφος
Πηγή:
http://pieria-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_9028.html
Για το ύφος και το ήθος των δύο κειμένων, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη. Έχω όμως μία απορία. Οι μεν ισολογισμοί που παρουσιάζονται στο κείμενο το κυρίου Παπακώστα, είναι φανερό ότι προέρχονται από κάποιο δημόσιο έγγραφο. Για τα δε δάνεια του Δήμου Κατερίνης παρουσιάζεται ένας πίνακας, χωρίς να αναφέρεται η πηγή. Από που αντλεί αυτήν την πληροφόρηση για να εξασφαλίσει την αξιοπιστία και την εγκυρότητα των στοιχείων του, άρα και το βάσιμο των ισχυρισμών του; Υπάρχει περίπτωση τα στοιχεία να είναι αυθαίρετα, ή ακόμη και χαλκευμένα, οπότε τα συμπεράσματα να στερούνται τεκμηρίωσης;
Αυτά προς το παρόν και επιφυλάσσομαι να επανέλθω.
Να ζει κανείς ή να μη ζει;
(σ’ ένα ορεινό δήμο με 5 τσομπαναραίους και έναν δημαρχάκο)
Σαιξπηρικό ερώτημα που μένει ακόμη χωρίς απάντηση. Επίκαιρο όμως, μεταφορικά μιλώντας, στην περίπτωσή μας με την επιχειρούμενη συγχώνευση δήμων στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης που φέρνει ο «Καλλικράτης».
Μας αφορά ως νομό ....Πιερίας στο βαθμό που ο νομοθέτης άφησε περιθώρια για την επιλογή ανάμεσα σε 4 δήμους με την δημιουργία ορεινού δήμου προερχομένου από την ένωση των σημερινών δήμων Πέτρας και Πιερίων εις σάρκα μία είτε σε 3 δήμους με την απορρόφησή τους από τον κεντρικό δήμο Κατερίνης ο οποίος παρεμπιπτόντως απορροφά τους νυν δήμους Ελαφίνας, Παραλίας και Κορινού.
Σωρεία απόψεων κατατίθενται στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου, εντός και εκτός αρμοδίων ή όχι οργάνων, που εκφέρουν άλλες φορές τεκμηριωμένες απόψεις και άλλες άναρθρο λόγο, με ένα όμως κοινό χαρακτηριστικό, καμία άποψη έως σήμερα δεν φαίνεται να βασίζεται σε δεδομένα της περιοχής μας, δεν αναπτύσσει τα οικονομικά στοιχεία εκατέρωθεν των δύο απόψεων. Αυτό όφειλε βέβαια να το κάνει η πολιτεία δίνοντας στη δημοσιότητα τα στοιχεία εκείνα που την οδήγησαν στην κατάρτιση των δύο προτάσεων για την Πιερία. Όφειλε επίσης να εξηγήσει τους λόγους που την οδήγησαν να προσφύγει στην γνώμη της τοπικής κοινωνίας μόνο στην περίπτωση του ορεινού δήμου και όχι στους υπόλοιπους. Μέρος από αυτό το έλλειμμα επιχειρούμε να καλύψουμε με την παρούσα άποψη.
Επιστροφή στα θεμελιώδη
Κεφαλαιώδες ζήτημα για να επιλέξει κανείς τη μια ή την άλλη πρόταση είναι η βιωσιμότητά της και κατά πόσο αυτή στηρίζεται στην οικονομική ανάπτυξη.
Η βιώσιμη ανάπτυξη προϋποθέτει ανάπτυξη των παραγωγικών δομών της οικονομίας παράλληλα με τη δημιουργία υποδομών με ευαίσθητη στάση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και στα οικολογικά προβλήματα. Η βιωσιμότητα προϋποθέτει ότι οι φυσικοί πόροι υφίστανται εκμετάλλευση με ρυθμό μικρότερο από αυτόν με τον οποίον ανανεώνονται, διαφορετικά οδηγούμαστε σε περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Υπό αυτή την οπτική γωνία κανένα απολύτως ρόλο δεν παίζει για την κατάκτηση ισχυρής αειφορίας το μέγεθος του νέου πλούσιου σε φυσικούς πόρους δήμου παρά το μόνο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί επιτυχώς είναι το βασικό οικονομικό πρόβλημα που συνίσταται στη στενότητα των σημερινών οικονομικών πόρων και αυτό είναι το μόνο αληθινό πρόβλημα.
Οι άνθρωποι επιθυμούν περισσότερα από όσα μπορούν να ικανοποιήσουν με τους διαθέσιμους πόρους τους.
Το πρόβλημα της στενότητας των πόρων έχει ως αποτέλεσμα την κατανομή των πόρων. Δηλαδή τη διαδικασία επιλογής των αναγκών που θα ικανοποιηθούν και του ποσού των πόρων που θα χρησιμοποιηθούν για την ικανοποίησή τους.
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι πώς πρέπει οι ιθύνοντες του νέου δήμου να κατανέμουν τους σπάνιους πόρους ώστε να παίρνουν τη μεγαλύτερη αξία.
Επειδή η νέα δημοτική αρχή θα είναι αναγκασμένη να επιλέξει μεταξύ πραγμάτων που συνδέονται αντίστροφα, δηλαδή η απόκτηση ενός πράγματος που επιθυμεί θα απαιτεί την παραίτηση από κάποιο άλλο τότε η λήψη αποφάσεων απαιτεί τη σύγκριση των στοιχείων κόστους και οφέλους των δράσεων. Έτσι ένα ορθολογικά σκεπτόμενο άτομο που αποφασίζει, θα προχωρήσει σε μία ενέργεια εάν και μόνο εάν το όφελος της ενέργειάς του είναι μεγαλύτερο από το κόστος. Τίθενται λοιπόν για τους πολίτες που καλούνται να τοποθετηθούν και να αποφασίσουν για το μέλλον της περιοχής τους αβίαστα τα παρακάτω ερωτήματα: Τι θα παραχθεί με τους περιορισμένους πόρους; Πώς θα παραχθούν τα αγαθά και οι υπηρεσίες; Για ποιον θα παραχθούν τα αγαθά και οι υπηρεσίες;
Ο τρόπος με τον οποίο θα απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, θα καθορίσει και το είδος του οικονομικού συστήματος που θα έχουν. Βέβαια κάθε κοινωνία χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό συνδυασμό ατομικής και κοινωνικής επιλογής για να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα όμως στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει ο πρότερος βίος των υφισταμένων δημοτικών αρχών και είναι λίγο έως πολύ γνωστό το αποτέλεσμα της λειτουργίας της οικονομίας τους. Είναι λοιπόν δυνατόν να γίνουν διαχρονικές συγκρίσεις για να διαπιστωθεί αν υπάρχει βελτίωση ή χειροτέρευση της απόδοσής τους απλώς και μόνο παρατηρώντας στοιχεία των λογαριασμών τους που παραθέτουμε παρακάτω :
Από τα παραπάνω είναι προφανής η διαφορά στην φιλοσοφία της διαχείρισης που ακολουθήθηκε από τις δημοτικές αρχές στους νυν δήμους Κατερίνης Πιερίων και Πέτρας τα προηγούμενα χρόνια.
Στο ερώτημα αν κάθε ευρώ που δαπανάται είναι ένα ευρώ που εισπράττεται οι διοικήσεις απάντησαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι δήμοι Πέτρας και Πιερίων με συνολικό ενεργητικό 15 εκατ. ευρώ ο πρώτος και σχεδόν 10 εκατ. ευρώ ο δεύτερος δηλαδή 25 εκατ. ευρώ συνολικό ενεργητικό να βαρύνονται μόλις με 0.6 εκατ. ευρώ δανεισμό του δήμου Πέτρας, δηλαδή σχεδόν μηδενικό δανεισμό.
Αντιστρόφως ανάλογα ο δήμος Κατερίνης όπως καθαρά φαίνεται στον πίνακα που παραθέσαμε ξεκίνησε με 0.8 εκατ. ευρώ δανεισμό την 1.1.2007, ημέρα που ανέλαβε η σημερινή δημοτική αρχή την διοίκηση και σήμερα βρίσκεται να οφείλει συνολικά 12.9 εκατ. ευρώ την 31.12.2009 να έχει υπόλοιπο άλλων 2 εκατ. ευρώ από την τελευταία της σύμβαση που προφανώς έχει ήδη εκταμιεύσει και να έχει λάβει απόφαση για σύναψη νέου δανείου ύψους 3 εκατ. ευρώ, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον η συνολική δανειακή επιβάρυνση του δήμου θα ανέρχεται λίαν συντόμως σε 18 εκατ. ευρώ.
Σε αυτά πρέπει να προστεθούν τα δάνεια των δημοτικών επιχειρήσεων του δήμου Κατερίνης ύψους τουλάχιστον 16 εκατ. ευρώ καθώς και αυτά των δήμων Παραλίας, Ελαφίνας και Κορινού και των δημοτικών τους επιχειρήσεων.
Εν κατακλείδι οι κάτοικοι των νυν δήμων Πέτρας και Πιερίων καλούνται να επιλέξουν αν θέλουν να συνδράμουν τους υπόλοιπους 74944 κατοίκους του νέου δήμου Κατερίνης που θα βαρύνονται ήδη με 500 ευρώ δανεικά ο καθένας και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στην επόμενη δημοτική αρχή για επενδύσεις στην περιοχή τους είτε να εκκινήσουν από μια νέα αφετηρία απαλλαγμένη από τον βρόγχο εκατομμυρίων ευρώ δανείων.
Αντίθετα οφείλει να σκεφτεί κανείς την αλλαγή που επέφερε στον δήμο Πιερίων και την Πιερία συνολικά, μια επένδυση ύψους 0.8 εκατ. ευρώ το 1999 με την τοποθέτηση και λειτουργία του πρώτου αναβατήρα στο χιονοδρομικό κέντρο Ελατοχωρίου.
Επενδύθηκαν σε 10 χρόνια εκατομμύρια ευρώ από ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες που οδήγησαν στην δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας.
Και τότε είναι εύκολο να προβλέψει τι θα συμβεί στο νέο δήμο Πιερίων με περιουσία 25 εκατ. ευρώ, σχεδόν μηδενικό δανεισμό, την εύνοια του «Καλλικράτη», την δέσμευση της κυβέρνησης για την κατασκευή της νέας 13ης εθνικής οδού καθώς και μόνον με την εκμετάλλευση του αιολικού δυναμικού των Πιερίων και την μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακή μήτρα όλου του νομού και της νέας μας περιφέρειας.
Οι επιπτώσεις των παραπάνω ενεργειών στους απασχολούμενους, στους ανέργους και σε όλους εκείνους που δεν ανήκουν στο εργατικό δυναμικό θα είναι εξαιρετικές και θα οδηγήσουν σε μια σταθερή και υγιή οικονομία που θα μπορεί να ενθαρρύνει την οικονομική ανάπτυξη και θα διατηρήσει την ανεργία σε χαμηλά επίπεδα, θα αυξήσει το κατά κεφαλή προϊόν και εισόδημα. Υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα συνεπάγεται υψηλή συνολική κατανάλωση. Υψηλή συνολική κατανάλωση συνεπάγεται καλλίτερη ικανοποίηση των αναγκών διατροφής, ένδυσης, και υπόδησης, στέγασης, θέρμανσης, φωτισμού, υγιεινής, ταξιδιών, αναψυχής, τηλεπικοινωνιών, μεταφορών, εκπαίδευσης κλπ.
Στο ερώτημα βέβαια εάν όλα αυτά αποκλείονται στην περίπτωση που ο ορεινός δήμος Πιερίων δεν επιλεγεί τελικά και την περιοχή απορροφήσει ο δήμος Κατερίνης, οι κάτοικοι θα πρέπει να αποφασίσουν, ξεχνώντας τα χρέη, κατά πόσο την περιοχή τους θα μπορέσουν να υποστηρίξουν 2 ή 3 δημοτικοί σύμβουλοί προερχόμενοι από την περιοχή τους σε ένα δημοτικό συμβούλιο 41 μελών και να βασιστούν στην δημοκρατική λειτουργία των οργάνων που θα εκλεγούν έχοντας ως εχέγγυο την έως τώρα πολιτεία των νυν εκλεγμένων δημοτικών αρχών που συγκροτούν την Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του νομού Πιερίας. Για το λόγο αυτό παραθέτουμε αυτούσια παρακάτω την ομιλία του προέδρου της Τ.Ε.Δ.Κ. Πιερίας κ. Σάββα Χιονίδη νυν δημάρχου Κατερίνης.
Στο τέλος της ημέρας οι κάτοικοι είναι αυτοί που έχουν το προνόμιο να αποφασίσουν αν αξίζει να ζει κανείς η να μη ζει σε ένα νέο μικρό πλην όμως λειτουργικό και παραγωγικό δήμο Πιερίων έστω και 5 τσομπαναραίους (οψίμως 5 βοσκούς) και έναν δημαρχάκο.
________________________________________
Τοποθέτηση του προέδρου της ΤΕΔΚ Ν.Πιερίας κ. Σάββα Χιονίδη στο έκτακτο Συνέδριο της ΚΕΔΚΕ 03/05/2010 με θέμα HOTEL CARAVEL
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε μετά από πολλούς-πολλούς μήνες, σχεδόν 40 μήνες συζητήσεων, μπροστά σε ένα έτοιμο νομοσχέδιο, ένα σχέδιο νόμου, το οποίο έχει το ενδιαφέρον του.
Έχει πολλή δουλειά από πίσω, έχει την τόλμη να εφαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες όπως αναφέρθηκα και άλλες φορές, στο να γίνει αυτή η αλλαγή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και βέβαια έχει και τα ελαττώματα. Έχει το ελάττωμα λόγω της πίεσης του χρόνου, λένε, ότι κάποια πράγματα δεν μπήκαν σε διαβούλευση. Μπαίνουν σε διαβούλευση και μπαίνουν τώρα. Είναι αρκετές η μια εβδομάδα, οι τρεις μέρες, οι τέσσερις; Πράγματι, Τετάρτη βράδυ πήραμε, Πέμπτη κάναμε διευρυμένη ΤΕΔΚ, την επόμενη μέρα, Σάββατο, πριν την Πρωτομαγιά, την Παρασκευή το βράδυ, καλέσαμε και τους Βουλευτές μας. Αυτό δεν είναι διαβούλευση.
Γενικότερα όμως το νομοσχέδιο του Καλλικράτη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί είναι βασικές αρχές τις οποίες δεν τις χαρίζουμε σε κανένα πολιτικό κόμμα, σε καμία κυβέρνηση. Είναι βασικές αρχές της Αυτοδιοίκησης. Μόνο που έχουν τα ελαττώματά τους.
Ακόμη και εκεί, όταν όλοι μιλούμε σήμερα για αυτό που αντιμετωπίζει η χώρα, όταν όλοι γνωρίζουμε το πόσο σημαντικό κομμάτι είναι η καλή πρακτική που πάει να εφαρμοστεί για την ελληνική διοίκηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, παρά ταύτα βλέπουμε χειρισμούς οι οποίοι δεν συνάδουν με την εποχή.
Θα μου πει κανείς, είναι οι ίδιες συνθήκες με τον Καποδίστρια; Όχι. Είναι περιορισμένες στο 10%. Δικαιολογεί η εποχή μας και οι εξελίξεις ακόμα και αυτό το 10%; Σαφώς όχι.
Έρχομαι λοιπόν και λέω. Άκουσα με πολλή προσοχή τους περισσότερους των συναδέλφων και ερωτώ, μπαίνει εύλογο το ερώτημα: υπάρχουν τα κριτήρια παντού; Η απάντηση είναι ναι, αλλά ποια κριτήρια; Τα οποία μπορούμε να μαγειρέψουμε όπως θέλουμε.
Σήμερα υπάρχει η έννοια ορεινός Δήμος; Όχι. Έρχομαι λοιπόν και λέω, τρία Δημοτικά Διαμερίσματα τα οποία έχουν από πέντε βοσκούς και μια πεδινή κωμόπολη των 10.000, αυτοί οι τέσσερις αποτελούν σύμφωνα με αυτό που έρχεται στο νομοσχέδιο, ορεινό Δήμο. Γιατί;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να το δεχτεί αυτό; Απάντηση: όχι. Να λοιπόν που δεν μπαίνει πληθυσμιακό κριτήριο ή τέλος πάντων αυτοί οι κανόνες οι οποίοι θα έκριναν.
Άρα λοιπόν, απάντηση στον κύριο Κοιμήση. Υπάρχει πουθενά που να μην τηρούνται τα κριτήρια; Βεβαίως, διότι εδώ βαπτίζουμε το κρέας, ψάρι. Τις κατακριτέες αυτές λογικές. Κάνουμε, λέει, Δήμους. Δηλαδή, ο Δήμος Μακεδνών, παραδείγματος χάριν, να μην αναφερθώ στην Πιερία που έχουμε αντίστοιχα παραδείγματα, είναι πιο πεδινός από την Καστοριά. Του βάζουμε πάνω το Βίτσι και ένα ακόμη, έγινε ορεινός. Για ποιον λόγο θα πρέπει να χάσουν έστω και στη διανομή αυτών των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, που λέει θα είναι τριπλάσιοι, κάποιοι Δήμοι, οι οποίοι έχουν τα ίδια δικαιώματα, είναι το ίδιο πεδινοί με τους άλλους;
Αυτά λοιπόν πρέπει να εκλείψουν και προτείνω συγκεκριμένα. Στο ζήτημα του καθορισμού των ορεινών Δήμων για να έχουμε το κριτήριο των 2.000 κατοίκων, σαφώς θα πρέπει να μπει το πληθυσμιακό κριτήριο, το μεγαλύτερο ποσοστό, το 67% του πληθυσμού θα πρέπει να κατοικεί σε χαρακτηρισμένα ορεινά Δημοτικά Διαμερίσματα και όχι τους βοσκότοπους. Η Σαμαρίνα, ορεινό μέρος, μα έχει 30 κατοίκους. Ο Κοκκινοπηλός στη Λάρισα, 5 κατοίκους. Στην ΕΣΥΕ όμως φαίνεται ότι έχει 500, γιατί είναι αυτό που κρατάμε όλοι οι Έλληνες, να έχουμε τα χαρτιά στο χωριό.
Από εκεί και πέρα, ένα άλλο κομμάτι στο οποίο θα αναφερθώ, είναι ότι σε κάποιο σημείο το νομοσχέδιο και βέβαια το έχει και ο δικός μας Κώδικας, αλλά τότε ίσχυε το 42%, τι λέει; Αν τυχόν στη Δεύτερη Κυριακή, που είναι το πιθανότερο για σχεδόν όλη την επικράτεια, ο επικεφαλής υποψήφιος Δήμαρχος παραιτηθεί – προσέξτε τώρα τι ωραίο στήσιμο – μπορεί λέει η Δημοτική του Ομάδα να επιλέξει οποιονδήποτε άλλο επικεφαλή και όχι από την ίδια την Ομάδα, για να πάει στη δεύτερη Κυριακή με άλλον επικεφαλής. Μα πώς είναι δυνατόν όταν έχουμε σε ένα Δημοτικό Συμβούλιο, παραιτείται ο Δήμαρχος, από τη Δημοτική Ομάδα υπάρχει, μπαίνει ένας Δήμαρχος. Δηλαδή, όλοι οι υποψήφιοι είναι άχρηστοι και ανίκανοι όταν τύχει ένα κακό ή όταν θέλει να παραιτηθεί ο επικεφαλής;
Παρακαλώ, κύριε Γραμματέα, να σημειωθεί, είναι παρατήρηση η οποία είναι εκ των ουκ άνευ.
Τώρα, όσον αφορά για αυτά που λέγονται και πρέπει να δίνουμε, αρχίσανε να μας δημιουργούν ενοχές κάποιοι, ότι ξέρεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι αυτοί οι οποίοι είναι οι Ντίλιγκερ, που έλεγε και ο φίλος μου, ο Δήμαρχος της Ξάνθης.
Εμείς, κυρίες και κύριοι, είμαστε το 2,5%. Δηλαδή, ότι είναι η Ελλάδα, η οικονομία της Ελλάδας, για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι Ευρωπαίοι, λέει, τα οικονομικά της Ελλάδας είναι peanuts, φιστίκια. Αυτό είμαστε και η εξουσία που έχουμε, πάντοτε και που υπάρχει, πηγάζει μόνο από το πόσο έχεις οικονομική δυνατότητα και εμείς δεν έχουμε και δεν βλέπω να αποκτάται.
Λέμε εδώ τώρα ότι θα έρθουν Υπουργικές Αποφάσεις. Πρόταση: ας μπει μέσα στο σχέδιο νόμου όλες οι βασικές αρχές, πόσο τοις εκατό του ΦΠΑ θα πάρουμε, πόσο είναι όλα τα υπόλοιπα και ας έρθουν μετά οι Υπουργικές Αποφάσεις να τα διορθώσουν αν είναι κάτι λάθος. Να λοιπόν που είμαστε έτοιμοι σε αυτό το κομμάτι.
Όσον αφορά το θέμα του ΘΗΣΕΑ, το οποίο το πνίξαμε, κύριε Τζανακούλη…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Το πνίξαμε, δεν λέω εμείς. Ο ΘΗΣΕΑΣ ξαφνικά λέμε, θα δούμε, θα πάει. Είναι σε αυτά που θα μπουν στον Καλλικράτη; Ας το ξέρουμε. Υπάρχουν εδώ τραγικές καταστάσεις και ιδιαίτερα των μικρών Δήμων, που δεν είχαν και τη δυνατότητα της αμεσότητας. Δεν μας απαντούν τίποτα. Τι γίνεται τελικά αυτός ο ΘΗΣΕΑΣ;
Πρόταση: αν δεν έχει τα λεφτά η κυβέρνηση, να δώσει δάνεια από το Παρακαταθηκών και Δανείων ισόποσα με αυτά που είναι του ΘΗΣΕΑ και να μπορεί μετά να τα αποδώσει στο Παρακαταθηκών και Δανείων. Να μην τα πάρουν οι Δήμοι τα λεφτά, να τα πάρουν εκεί, αλλά να πάρουν οι Δήμοι τα λεφτά για να γίνει έργο, διότι αυτό πια είναι κοροϊδία και κουράστηκα επιτέλους, κύριοι της Διοίκησης, να ακούω για κόκκινες γραμμές. Ας μην την ξανά πούμε αυτή τη λέξη, είναι μια ενοχοποιημένη φράση η κόκκινη γραμμή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Οι κόκκινες γραμμές έγιναν πράσινοι διάδρομοι, Δήμαρχε.
Σ. ΧΙΟΝΙΔΗΣ: Δεν ξέρω τι χρώμα έγιναν, πάντως οι κόκκινες γραμμές, σας παρακαλώ πολύ, μην τις ξανά χρησιμοποιήσουμε. Ευτελίσαμε τον όρο τελείως.
Γενικότερα λοιπόν, για την Πιερία έχουμε το εξής. Κάτι που είπε ο Βουλευτής μας, ο κύριος Αμοιρίδης, που είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΤΕΔΚ. Αν έβλεπε κανείς τον χάρτη στην περιοχή της Βόρειας Πιερίας, ένας τρίτος, ένας εξωγήινος, θα έβαζε ότι η πρωτεύουσα εκεί ή τέλος πάντων έδρα, θα έπρεπε να είναι το Αιγίνιο, με την πρώτη ματιά. Γιατί γίνεται κάτι διαφορετικό; Δεν λέω τη θέση μου, ας είναι ότι θέλει. Το ζήτημα είναι πως κάτι προφανές δεν το βλέπουμε ή αρχίζουμε το παιχνίδι, λέμε πάμε σε διαβούλευση με προφανή σφάλματα, διορθώνουμε τα προφανή σφάλματα και αλλού κάνουμε τη δουλειά μας. Μπορεί να ισχύει και αυτό, κύριε Τέγο. Τι λέτε; Μπορεί και να ισχύει.
Ή επίσης βαπτίζουμε ορεινούς κάποιους Δήμους, κοτσάρουμε και στην Κατερίνη ένα Δήμο 7.000 πληθυσμού, γιατί πρέπει να βαπτιστεί ορεινός. Όταν βαπτίζεις κάτι μπορείς να το κάνεις όπως θες και τα κριτήρια, εμείς λέμε και είπαμε, κόκκινη γραμμή οριζόντια στα θεσμικά, οριζόντια.
Εγώ λέω το εξής. Τα λεφτά που είναι να παίρνουν οι ορεινοί Δήμοι, πολλά από των οποίων Διαμερίσματα είναι πεδινά, να τα δώσουμε, όχι τριπλάσια χρηματοδότηση, στα πραγματικά ορεινά Διαμερίσματα, δεκαπλάσια χρηματοδότηση, αν θέλουμε να κρατήσουμε την περιφέρεια, αν θέλουμε να κρατήσουμε τα ορεινά Διαμερίσματα. Όμως όχι να μου πεις και το Δήμο Μακεδνών ορεινό και να παίρνει τριπλάσια χρήματα από κάποιον πραγματικά ορεινό ή να λες το Δημοτικό Διαμέρισμα Λόφου της Πιερίας, πεδινότατο, νοικοκύρηδες άνθρωποι, πλούτος, καπνό, να λες ότι είναι και ορεινό.
Από εκεί και πέρα βάζουμε και ένα ζήτημα το οποίο καταθέτω, κύριε Πρόεδρε, για τους υπαλλήλους των ΤΕΔΚ, το οποίο παρακαλώ να συμπεριληφθεί, όπως επίσης σήμερα ακούσαμε, στο προηγούμενο Συνέδριο δεν ακούσαμε τίποτα για τους υπαλλήλους, τους εργαζόμενους και δεν έχουμε καμία όρεξη να κάνουμε λαϊκισμό, αλλά επιτέλους πρέπει για κάποιους εργαζόμενους, δεν μπορεί να τους κρεμάς και να έχει την αγωνία. Έχουμε το δράμα των ανέργων. Έχουμε το δράμα της μερικής απασχόλησης, των stagers. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα μεγαλύτερο δράμα αυτών που είναι μόνιμοι;
Εγώ ένα έχω να πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Η Ελλάδα δεν καταστράφηκε ποτέ από το μεροκάματο του εργαζόμενου. Από άλλα καταστράφηκε και όταν θέλουμε να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια, να ρίχνουμε τους προβολείς με τα μέσα τα οποία ελέγχουμε, για το 2,5% της οικονομίας, αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να κρύψουμε το υπόλοιπο 97,5 και εμείς λέμε όχι, λέμε φτάνει πια, θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση του 8% του συνολικού οικονομικού προϊόντος της Ελλάδας. Τέτοια Αυτοδιοίκηση και θέλουμε μια Αυτοδιοίκηση ιδιαίτερα σε αυτήν την εποχή, φίλες και φίλοι, που πραγματικά με πληγώνει. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσε ποτέ μετά από αυτά που λέχθηκαν, με αυτά που βλέπουμε, ότι θα κάναμε μια καλή πρακτική και δεν θα ίσχυαν τα μικροπροσωπικά, μικροκομματικά κριτήρια, να κάνουμε και κάτι από εδώ, ας μαζέψουμε και κάτι από εκεί.
Έλεος! 2010, η Ελλάδα σε κρίση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εμείς σκεφτόμαστε αν θα έχουμε ένα ακόμη Δημαρχάκο των 5.000 κατοίκων;
Αυτά και σας ευχαριστώ. (Επτά/Κ.Δ. Παπακώστας)
Πηγή:
http://www.eptanews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2043:-5-&catid=40:reportace&Itemid=29
Έκφραση γνώμης για το πρόγραμμα «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
Το 2010 θεωρούμε και αποδεχόμαστε όλοι πως ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία όπου ο κάθε πολίτης και ο κάθε συλλογικός φορέας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης για κάθε θέμα που τον αφορά ως άτομο ή αφορά το ζωτικό του περιβάλλον.
Όταν μάλιστα την άποψή μας αυτή την ζητά η ίδια η πολιτεία και έχει βαρύνουσα σημασία τότε πολύ περισσότερο έχουμε την υποχρέωση να την εκφράσουμε δημόσια και ξεκάθαρα.
Στη διαδικασία καταγραφής της άποψης των πολιτών για σημαντικά θέματα παρεμβαίνουν συνήθως ομάδες, σύλλογοι, αλλά και τοπικοί φορείς διοίκησης και εξουσίας όπως είναι τα Τοπικά Συμβούλια, οι Δημοτικές Αρχές. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα.
Σύμφωνα με την επιθυμία αυτού που διενεργεί την καταγραφή επιδιώκεται να εξαχθεί τελικά και το ανάλογο αποτέλεσμα
Αν και υπάρχουν διαφανείς διαδικασίες όπου ο πολίτης μπορεί να εκφράσει την γνώμη του ή να διατυπώσει την άποψή του, αυτές αποφεύγονται και στήνονται μηχανισμοί που μόνο αντικειμενικό αποτέλεσμα δεν μπορούν να έχουν.
Αφορμή για αυτή την παρέμβαση μου έδωσαν όσα παρατηρώ και διαβάζω τις τελευταίες μέρες στα χωριά της ορεινής Πιερίας, στις εφημερίδες και στα blogs της Πιερίας.
Διάβασα π.χ. κείμενα ανωνύμων πολιτών που εκφράζονταν δυναμικά υπέρ του ορεινού δήμου από διάφορα χωριά κατά σειρά λες και ήταν εν διατεταγμένη υπηρεσία.
Γνωρίζοντας τους ανθρώπους και τις συνήθειες τους στα χωριά της ορεινής Πιερίας θεωρώ ότι είναι απίθανο να ενεργοποιήθηκαν τόσο άμεσα και την ίδια στιγμή ομάδες πολιτών. Μάλλον από κάποιο γραφείο - άρα πλαστά – ήταν όλα αυτά!
Την Πέμπτη δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες ανακοίνωση συλλόγων της Ρητίνης υπέρ του ορεινού δήμου με υπογραφές των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των συλλόγων.
Είναι όπως γράφτηκε και στην αρχή αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε πολίτη να εκφράσει γνώμη για το κάθε τι. Όταν όμως εκφράζει γνώμη ως εκπρόσωπος ενός σωματείου θα πρέπει να τηρούνται κάποιοι βασικοί κανόνες λειτουργίας και δημοκρατίας.
Αν το θέμα για το οποίο παίρνουν θέση είναι καταγεγραμμένο στους σκοπούς και τις αρμοδιότητες του συλλόγου μπορούν με συνεδρίαση που καταγράφεται σε πρακτικό να εκφράσουν άποψη και να πάρουν απόφαση. Αν όμως το θέμα δεν είναι καταγεγραμμένο στις αρμοδιότητες και στους σκοπούς του συλλόγου τότε δεν μπορούν να χρησιμοποιούν τη σφραγίδα του συλλόγου και να καταγράφουν ουσιαστικά την προσωπική τους άποψη, ως άποψη του συλλόγου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν σύγκλισης Γενικής Συνέλευσης των μελών του συλλόγου με την κανονική και νόμιμη διαδικασία και αν το Σώμα της Γενικής Συνέλευσης το αποδεχθεί μπορεί να καταγραφεί η άποψη και να παρθεί απόφαση.
Ένα ακόμη γεγονός που λαμβάνει χώρα αυτές τις μέρες, πάλι στη Ρητίνη είναι η συλλογή υπογραφών από σπίτι σε σπίτι με το μοναδικό ερώτημα αν είναι ο κάθε υπογράφων υπέρ των τεσσάρων δήμων.
Κι αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ξεκάθαρη και δεν τηρεί τους κανόνες της δεοντολογίας. Αν αυτοί που ξεκίνησαν την διαδικασία ήθελαν να καταγράψουν την πραγματική άποψη των πολιτών, των κατοίκων της Ρητίνης θα έπρεπε να τους ενημερώσουν πρώτα για όλα όσα προβλέπει το Σχέδιο «Καλλικράτης» και κατόπιν να ζητήσουν από τους πολίτες να αποφασίσουν.
Τι πιο δημοκρατικό από μια ανοιχτή γενική συνέλευση στην οποία να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για τις προτάσεις του σχεδίου «Καλλικράτης» που αφορούν το χωριό, τη Ρητίνη. Να μάθουν δηλαδή οι κάτοικοι ότι έχουν δύο επιλογές:
1) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και θα ενωθεί με τον δήμο Πέτρας θα λέγεται Δήμος Πιερίων και η έδρα από τη Ρητίνη θα πάει στην Κ. Μηλιά.
2) Να καταργηθεί ο δήμος Πιερίων και να ενωθεί με τον Δήμο Κατερίνης με έδρα την Κατερίνη όπως προβλέπεται και με τον διπλανό Δήμο Ελαφίνας.
Να μάθουν για τα νέα δεδομένα που φέρνει το πρόγραμμα «Καλλικράτης» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να μάθουν για τα υπέρ και τα κατά της κάθε πρότασης και τελικά να εκφράσουν την άποψή τους;
Ποιος φοβάται τελικά τον ενημερωμένο πολίτη; Ποιος θέλει στα ύπουλα και στα μουλωχτά να μαζεύει υπογραφές; Πόσο αβίαστα και με ελεύθερη βούληση δίνονται αυτές οι υπογραφές;
Γ. Κουκουλιάτας
Δημοσιογράφος
Πηγή:
http://pieria-gr.blogspot.com/2010/05/blog-post_9028.html
Για το ύφος και το ήθος των δύο κειμένων, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του άποψη. Έχω όμως μία απορία. Οι μεν ισολογισμοί που παρουσιάζονται στο κείμενο το κυρίου Παπακώστα, είναι φανερό ότι προέρχονται από κάποιο δημόσιο έγγραφο. Για τα δε δάνεια του Δήμου Κατερίνης παρουσιάζεται ένας πίνακας, χωρίς να αναφέρεται η πηγή. Από που αντλεί αυτήν την πληροφόρηση για να εξασφαλίσει την αξιοπιστία και την εγκυρότητα των στοιχείων του, άρα και το βάσιμο των ισχυρισμών του; Υπάρχει περίπτωση τα στοιχεία να είναι αυθαίρετα, ή ακόμη και χαλκευμένα, οπότε τα συμπεράσματα να στερούνται τεκμηρίωσης;
Αυτά προς το παρόν και επιφυλάσσομαι να επανέλθω.
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
Διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση της διαγραφής της Ντόρας Μπακογιάννη λόγω της, εκτός κομματικής "γραμμής", θετικής ψήφου της στα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Αποσβολωμένοι και άναυδοι οι πολίτες δεν μπορούν να πιστέψουν τη νέα αυτή εξέλιξη. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένονται τα επόμενα βήματα της κυρίας Μπακογιάννη.
Μήπως, λέω μήπως, μας δουλεύουν; Περιμένουν, αλήθεια, να τους πάρουμε στα σοβαρά; Πλάκα μας κάνουν; Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τους κάνουμε πλάκα εμείς. Άντε με το καλό, να την καλοδεχτεί ο Γιώργος στο ΠΑΣΟΚ, όπως έκανε με τον Μάνο, τον Ανδριανόπουλο, τον Κοντογιαννόπουλο και λοιπά καλόπαιδα.
Ακόμη, διαγράφηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Οικονόμου, Δημαράς και Σακοράφα επειδή ψήφισαν "παρών".
Τελικά τα μέτρα πέρασαν με 172 ψήφους υπέρ (γεια σου φίλε του λαού Καρατζαφέρη), 121 κατά και 3 παρών. Είμαι περίεργος οι 4 βουλευτές που έλειπαν ποιοι είναι και τι σπουδαιότερο είχαν να κάνουν.
Με τις υγείες μας...
Μήπως, λέω μήπως, μας δουλεύουν; Περιμένουν, αλήθεια, να τους πάρουμε στα σοβαρά; Πλάκα μας κάνουν; Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να τους κάνουμε πλάκα εμείς. Άντε με το καλό, να την καλοδεχτεί ο Γιώργος στο ΠΑΣΟΚ, όπως έκανε με τον Μάνο, τον Ανδριανόπουλο, τον Κοντογιαννόπουλο και λοιπά καλόπαιδα.
Ακόμη, διαγράφηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Οικονόμου, Δημαράς και Σακοράφα επειδή ψήφισαν "παρών".
Τελικά τα μέτρα πέρασαν με 172 ψήφους υπέρ (γεια σου φίλε του λαού Καρατζαφέρη), 121 κατά και 3 παρών. Είμαι περίεργος οι 4 βουλευτές που έλειπαν ποιοι είναι και τι σπουδαιότερο είχαν να κάνουν.
Με τις υγείες μας...
Γκρίζες μέρες, μαύρες σημαίες
Γκρίζα και φονική σαν τον καπνό η μέρα που έφυγε. Η οργή, η θλίψη, η αγωνία και η αηδία έγιναν βουερό ποτάμι που φούσκωσε και πλημμύρισε τους δρόμους. Σ’ έπιανε δέος όταν έβλεπες τον κόσμο που διαδήλωνε. Πού ήταν αλήθεια όλος αυτός ο κόσμος; Πόσα χρόνια πριν έπρεπε να έχει βγει στους δρόμους για να σταματήσει τον κατήφορο που μας έφερε εδώ; Αν υπάρχει ένα κέρδος από την σημερινή μας κατάντια, σκεφτόμουν, είναι όλος αυτός ο κόσμος. Κι έπειτα… Εμφανίστηκαν οι ποντικοί με τις κουκούλες. Τρεις νεκροί προστέθηκαν στον ζοφερό κατάλογο των αθώων θυμάτων της τυφλής, της παράλογης, της ατελέσφορης βίας. Ήταν οι δράστες βαλτοί; Προβοκάτορες; Γιαλαντζί αναρχικοί; Ας τους πει ο καθένας όπως θέλει. Για μένα ήταν απλώς δολοφόνοι. Ή μάλλον, όχι μόνο δολοφόνοι. Και φασίστες. Γιατί όποια κι αν ήταν τα κίνητρά τους, κατάφεραν να φοβίσουν τον κόσμο. Κι η μόνη ελπίδα του ξοφλημένου συστήματος που μας κυβερνά, είναι να μείνει ο κόσμος κλεισμένος στο καβούκι του από φόβο.
Γκρίζες και φονικές σαν το μολύβι οι μέρες που έρχονται. Από την Κυριακή σκεφτόμουν κι έλεγα, ότι τις χθεσινές εικόνες θα τις δούμε μετά τον Ιούλιο. Όταν πια η επιδρομή στα εισοδήματα των εργαζομένων θα έχει γίνει αισθητή στην πράξη. Φευ! Έφτανε και μόνο το άκουσμα των μέτρων για να ξεσπάσει η οργή. Τι θα γίνει όμως όταν θα λείψουν τα λεφτά από την τσέπη; Όταν τα δάνεια και οι επιταγές δε θα μπορούν να πληρωθούν; Εδώ και ενάμιση χρόνο οι πιο διορατικοί γράφουν. Έλεγαν ότι όταν οι πατεράδες θα αρχίσουν να χάνουν τις δουλειές και τα σπίτια τους, ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με παιδικό παραμυθάκι. Σιγοψιθυρίζει ο κόσμος στους δρόμους, τις πλατείες και τα καφενεία ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη. Κι όσοι δεν βγήκαν χθες στο δρόμο, κι ήταν πολλοί, ήδη ετοιμάζονται για την επόμενη φορά. Από πάντα το κράτος ζητούσε από το λαό θυσίες, με την υπόσχεση ενός καλύτερου μέλλοντος. Και κάθε φορά, συνειδητά ή αναγκαστικά ο λαός τις έκανε. Τώρα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τις θυσίες άρχισε να τις απαιτεί ο λαός. Όλοι αυτοί που νόμιζαν ότι θα τον κρατούν αιωνίως υπνωτισμένο με άρτο και θεάματα, θα βρεθούν στην αρένα. Να είναι σίγουροι ότι το πλήθος δε θα ησυχάσει αν δεν δει αίμα. Το δικό τους. Δεν το εννοώ κυριολεκτικά. Αλλά ποιος θα εκπλαγεί πια από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Γκρίζες και φονικές σαν το μολύβι οι μέρες που έρχονται. Από την Κυριακή σκεφτόμουν κι έλεγα, ότι τις χθεσινές εικόνες θα τις δούμε μετά τον Ιούλιο. Όταν πια η επιδρομή στα εισοδήματα των εργαζομένων θα έχει γίνει αισθητή στην πράξη. Φευ! Έφτανε και μόνο το άκουσμα των μέτρων για να ξεσπάσει η οργή. Τι θα γίνει όμως όταν θα λείψουν τα λεφτά από την τσέπη; Όταν τα δάνεια και οι επιταγές δε θα μπορούν να πληρωθούν; Εδώ και ενάμιση χρόνο οι πιο διορατικοί γράφουν. Έλεγαν ότι όταν οι πατεράδες θα αρχίσουν να χάνουν τις δουλειές και τα σπίτια τους, ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με παιδικό παραμυθάκι. Σιγοψιθυρίζει ο κόσμος στους δρόμους, τις πλατείες και τα καφενεία ότι τα χειρότερα δεν τα είδαμε ακόμη. Κι όσοι δεν βγήκαν χθες στο δρόμο, κι ήταν πολλοί, ήδη ετοιμάζονται για την επόμενη φορά. Από πάντα το κράτος ζητούσε από το λαό θυσίες, με την υπόσχεση ενός καλύτερου μέλλοντος. Και κάθε φορά, συνειδητά ή αναγκαστικά ο λαός τις έκανε. Τώρα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Τις θυσίες άρχισε να τις απαιτεί ο λαός. Όλοι αυτοί που νόμιζαν ότι θα τον κρατούν αιωνίως υπνωτισμένο με άρτο και θεάματα, θα βρεθούν στην αρένα. Να είναι σίγουροι ότι το πλήθος δε θα ησυχάσει αν δεν δει αίμα. Το δικό τους. Δεν το εννοώ κυριολεκτικά. Αλλά ποιος θα εκπλαγεί πια από ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Μια διαφορετική προσέγγιση στη "δίκη της πετούνιας"
Λίγες ώρες μας χωρίζουν από την, πασίγνωστη στην Κατερίνη, δίκη της πετούνιας. Πολλά γράφτηκαν, κι άλλα τόσα ειπώθηκαν για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Υποσχέθηκα ότι θα παρουσιάσω και τη δική μου άποψη. Δε νομίζω να είναι απαραίτητη άλλη μια αναφορά στα γεγονότα που οδήγησαν στην αυριανή δίκη. Άλλωστε, αν κάποιος δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται, μπορεί να ενημερωθεί με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο. Επιτρέψτε μου, όμως να ξεκινήσω με μια σύντομη ιστορική αναδρομή, σε κάτι που μοιάζει εκ πρώτης άσχετο.
Στην Ελλάδα ισχύει ακόμη και σήμερα ο νόμος 1178/81, όπως τροποποιήθηκε το 1995. Είναι δε ευρύτερα γνωστός ως νόμος Βενιζέλου ή τυποκτόνος νόμος, κι όχι άδικα. Τον χαρακτηρισμό αυτόν τον κέρδισε καθώς μέσω αυτού εισήχθη η έννοια της αστικής ευθύνης του δημοσιογράφου. Με απλά λόγια, έδωσε τη δυνατότητα σε όποιον θίγεται ή θεωρεί ότι θίγεται από κάποιο δημοσίευμα, να προσφύγει, κάνοντας αγωγή, στα αστικά δικαστήρια ζητώντας υπέρογκες πολλές φορές αποζημιώσεις. Η πρακτική αυτή έχει επανειλημμένα στηλιτευτεί από τα μέσα ενημέρωσης, ως προσπάθεια φίμωσης του τύπου. Δικαίως, βέβαια, καθώς ενδεχόμενη καταδίκη του δημοσιογράφου ή του μέσου ενημέρωσης, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε οικονομική εξόντωση του δημοσιογράφου ή και σε κλείσιμο του μέσου. Με το νόμο αυτό έχουμε την εμφάνιση του όρου «βιομηχανία αγωγών», τον οποίο οι περισσότεροι έχουμε ακούσει ή διαβάσει. Είναι, δε, πολλές οι περιπτώσεις που δημοσιογράφοι καλούν από τα μέσα τους τον όποιο ενάγοντα να αποσύρει την αγωγή, καθώς αν επιθυμεί την ηθική του δικαίωση, υπάρχει και ο δρόμος της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση, που αν μη τι άλλο, δεν συνεπάγεται την έμπρακτη φίμωση του τύπου.
Θεώρησα αναγκαία την αναφορά για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή διαρκώς επανέρχεται στον τοπικό τύπο η έκφραση «βιομηχανία μηνύσεων» η οποία παραπέμπει ευθέως, εντέχνως και ψευδώς στη «βιομηχανία αγωγών». Και δεύτερον, διότι η εξάσκηση ενός θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματος, αυτού της προάσπισης της τιμής και της αξιοπρέπειας εξισώνεται από τους εγκαλούμενους με φίμωση του τύπου. Όμως στην περίπτωσή μας δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια αγωγή, αλλά με μήνυση. Δηλαδή με μία λύση που ακόμη και αριστεροί δημοσιογράφοι, όπως ο Στάθης Σταυρόπουλος της Ελευθεροτυπίας, θεωρούν ως τη λιγότερο κακή.
Σίγουρα πολλοί ξαφνιαστήκαμε με την κίνηση του Δημάρχου και των Αντιδημάρχων να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Ακόμη μεγαλύτερο ήταν το ξάφνιασμα για την κίνηση του Αντιδημάρχου Ζήνωνα Σατραζέμη να οδηγήσει στη δικαιοσύνη και τις εφημερίδες. Έκτοτε έχουμε ακούσει πολλά κι έχουμε διαβάσει περισσότερα για τη θέση των εφημερίδων και της εθελοντικής ομάδας επί του ζητήματος. Ο πυρήνας της θέσης τους είναι ότι το δικαίωμα στην κριτική είναι αναφαίρετο, η ελευθερία του τύπου απεριόριστη και ότι η δημοτική αρχή πρέπει να μάθει να δέχεται την κριτική. Είναι όμως έτσι;
Χωρίς αμφιβολία, το Σύνταγμα κατοχυρώνει το απεριόριστο του δικαιώματος της γνώμης και της έκφρασης και απαγορεύει οποιαδήποτε μορφή προληπτικού ελέγχου και λογοκρισίας. Το «ζουμί», κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι στη λέξη «προληπτικού». Ακόμη, το Σύνταγμα κατοχυρώνει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό της τιμής και της αξιοπρέπειας. Αν τα βάλουμε μαζί, συμπεραίνουμε ότι ναι μεν έχει ο καθένας δικαίωμα να λέει και να γράφει ό,τι θέλει, αλλά αν κάποιου η τιμή και η αξιοπρέπεια θίγονται από τα λεγόμενα ή τα γραφόμενα, ο δεύτερος έχει το δικαίωμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη για να τα προστατέψει. Αυτό, λοιπόν, που το Σύνταγμα κατοχυρώνει ως δικαίωμα για κάθε πολίτη, ο τοπικός τύπος το θεωρεί φίμωση. Πρόκειται, νομίζω, για κραυγαλέα εφαρμογή του δόγματος «τα δικά μου, δικά μου, και τα δικά σου, δικά μου». Δηλαδή, τα συνταγματικά δικαιώματα των δημοσιογράφων ισχύουν, ενώ των υπολοίπων, έστω και πολιτικών, μπορούν να περιορίζονται κατά βούληση. Ο φασισμός του σκεπτικού είναι τόσο ανατριχιαστικά ευδιάκριτος που τον καταλαβαίνουν και μαθητές της τρίτης δημοτικού.
Υπάρχει, πιστεύω, και ένα δεύτερο σημείο που χρήζει ανάλυσης. Εμφανίζει η σημερινή διοίκηση του Δήμου δυσανεξία στην κριτική, έστω την άδικη και σκληρή; Και αν όχι, ήταν η κριτική αυτή που οδηγεί την υπόθεση στο ακροατήριο ή κάτι άλλο; Έχω τη συνήθεια, πείτε το αν θέλετε χόμπι ή βίτσιο, να διαβάζω καθημερινά τον τοπικό τύπο, όπως και τα περισσότερα πιερικά blog. Η εντύπωση που σχημάτισα και που κάθε μέρα γινόταν πιο καθαρή, ήταν ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ασκούσαν ένα είδος συστηματικής αντιπολίτευσης στη διοίκηση Χιονίδη, από την αρχή της θητείας της. Μέχρι την υπόθεση με τις πετούνιες δεν είδα, όμως, καμία μήνυση. Η κριτική, συνεχής και ανελέητη, αφορούσε τα πάντα. Από το κυκλοφοριακό μέχρι τα έργα. Ακόμη κι όταν τα υλοποιούμενα έργα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια από προηγούμενους δημάρχους, πάντοτε υπήρχε κάποια αφορμή για κριτική. Αυτή είναι η δουλειά του τύπου, θα μου πείτε, μεγάλο το δίκιο σας, θα σας απαντήσω. Όμως, η δημοτική αρχή φάνηκε να μην αντιδρά ακόμη και όταν τα πράγματα ξέφευγαν και η κριτική έδινε τη θέση της στις ύβρεις. Για να μην κουράσω, θα αναφέρω μονάχα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με αφορμή το ότι ο κάθε φορέας έστειλε ξεχωριστό δελτίο τύπου για το ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ έργο τις άρδευσης και αγροτικής οδοποιίας στο Δήμο Κατερίνης, προϋπολογισμού 20.700.000€, τοπική δημοσιογράφος χαρακτήρισε τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, τον βουλευτή Πιερίας κο. Κωνσταντόπουλο και τον Δήμαρχο Κατερίνης «ρόμπες ξεκούμπωτες». Φυσικά και ο καθένας έχει το δικαίωμα να κρίνει, και η προσωπική μου κρίση είναι ότι το συγκεκριμένο σχόλιο ήταν άδικο, απρόκλητο και άκρως υβριστικό, αλλά είπαμε, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Το θέμα είναι ότι ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλες περιπτώσεις σκληρής ή ακόμη και υβριστικής «κριτικής» δεν υπήρξαν μηνύσεις ούτε, απ’ όσο ξέρω άλλου είδους αντιδράσεις.
Τι άλλαξε λοιπόν στην υπόθεση «πετούνια» και έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει; Επακριβώς μπορούν να γνωρίζουν μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι, παρ’ όλα αυτά τα γεγονότα μπορούν να οδηγήσουν σε μια ασφαλή υπόθεση. Η επιστολή για τις πετούνιες ήταν η πρώτη φορά που η οποιαδήποτε κριτική ή «κριτική», βάλτε ή βγάλτε τα εισαγωγικά κατά την κρίση σας, απεκδυόταν τον έστω και προσχηματικό χαρακτήρα της πολιτικής διαφωνίας και εντασσόταν ευθέως στην κατηγορία της προσωπικής επίθεσης. Γιατί ακόμη και με τα πλέον φιλελεύθερα κριτήρια, το να περιγράφεις το δήμαρχο και τους αντιδημάρχους ως μπεκρήδες τεμπελχανάδες, είναι αδύνατο να θεωρηθεί πολιτική κριτική, εκτός κι αν είσαι φασίστας. Όταν μάλιστα η περιγραφή αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, τότε πρόκειται περί συκοφαντικής δυσφήμισης. Η μεταχείριση που οι εφημερίδες επιφύλαξαν στο εν λόγω κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την μεταχείριση που επιφυλάσσεται στις συνήθεις επιστολές αναγνωστών. Ολοσέλιδη καταχώριση, φωτογραφίες, μεγαλογράμματοι τίτλοι και υπότιτλοι, αναλυτικός σχολιασμός, καμία σχέση δεν έχουν με τις επιστολές αναγνωστών. Αρκεί κανείς να ανοίξει μια οποιαδήποτε εφημερίδα για να το καταλάβει. Και δεν χρειάζεται να ψάξει μακριά. Οι ίδιες οι εγκαλούμενες εφημερίδες έχουν ακόμη και σήμερα επιστολές αναγνωστών και είναι φανερή η διαφορά στη μεταχείριση αυτών και σε εκείνο το κείμενο. Δεν ξέρω αν οι εκδότες είχαν κάποιο βαθύτερο κίνητρο. Ξέρω όμως ότι οι προσβολές και τα ψεύδη ήταν ορατά διά γυμνού οφθαλμού τυφλού. Πόσο μάλλον για τα δικά τους έμπειρα και υποψιασμένα μάτια.
Το γαϊτανάκι των προσβολών, των υπονοούμενων, των απειλών που έστησαν τα μέσα ενημέρωσης και οι καλοθελητές της εθελοντικής ομάδας παρατράβηξε. Για τις επόμενες ώρες θα παραμείνει μετέωρο και σιωπηλό αναμένοντας την έκβαση της αυριανής δίκης. Ήδη είχαμε και πολύ υψηλά «πονταρίσματα». Η εθελοντική ομάδα δράσης και ο Βουλευτής Πιερίας κος Αμοιρίδης, έπαιξαν τα ρέστα τους ποντάροντας στην απουσία του Σατραζέμη στη Γερμανία. Οι πρώτοι τον κατηγόρησαν ότι φεύγει αντί να μείνει και να υπερασπιστεί τη χαμένη του αξιοπρέπεια (αυτήν ακριβώς που οι ίδιοι προσέβαλαν), ενώ ο δεύτερος τον κατηγόρησε ότι βρήκε άλλοθι με τα λεφτά των δημοτών (αντί να το βρει στη βουλευτική ασυλία). Άμα τους κάνει καμιά πλάκα ο Σατραζέμης και εμφανιστεί, ποιος θα είναι αυτός που θα ζητήσει αναβολή; Και μετά που θα πάνε να κρυφτούν; Μάλλον πουθενά. Γιατί για να γίνεις καλός ψεύτης θα πρέπει να δείχνεις περήφανος και να είσαι αμετανόητος.
Στην Ελλάδα ισχύει ακόμη και σήμερα ο νόμος 1178/81, όπως τροποποιήθηκε το 1995. Είναι δε ευρύτερα γνωστός ως νόμος Βενιζέλου ή τυποκτόνος νόμος, κι όχι άδικα. Τον χαρακτηρισμό αυτόν τον κέρδισε καθώς μέσω αυτού εισήχθη η έννοια της αστικής ευθύνης του δημοσιογράφου. Με απλά λόγια, έδωσε τη δυνατότητα σε όποιον θίγεται ή θεωρεί ότι θίγεται από κάποιο δημοσίευμα, να προσφύγει, κάνοντας αγωγή, στα αστικά δικαστήρια ζητώντας υπέρογκες πολλές φορές αποζημιώσεις. Η πρακτική αυτή έχει επανειλημμένα στηλιτευτεί από τα μέσα ενημέρωσης, ως προσπάθεια φίμωσης του τύπου. Δικαίως, βέβαια, καθώς ενδεχόμενη καταδίκη του δημοσιογράφου ή του μέσου ενημέρωσης, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε οικονομική εξόντωση του δημοσιογράφου ή και σε κλείσιμο του μέσου. Με το νόμο αυτό έχουμε την εμφάνιση του όρου «βιομηχανία αγωγών», τον οποίο οι περισσότεροι έχουμε ακούσει ή διαβάσει. Είναι, δε, πολλές οι περιπτώσεις που δημοσιογράφοι καλούν από τα μέσα τους τον όποιο ενάγοντα να αποσύρει την αγωγή, καθώς αν επιθυμεί την ηθική του δικαίωση, υπάρχει και ο δρόμος της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση, που αν μη τι άλλο, δεν συνεπάγεται την έμπρακτη φίμωση του τύπου.
Θεώρησα αναγκαία την αναφορά για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή διαρκώς επανέρχεται στον τοπικό τύπο η έκφραση «βιομηχανία μηνύσεων» η οποία παραπέμπει ευθέως, εντέχνως και ψευδώς στη «βιομηχανία αγωγών». Και δεύτερον, διότι η εξάσκηση ενός θεμελιώδους συνταγματικού δικαιώματος, αυτού της προάσπισης της τιμής και της αξιοπρέπειας εξισώνεται από τους εγκαλούμενους με φίμωση του τύπου. Όμως στην περίπτωσή μας δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια αγωγή, αλλά με μήνυση. Δηλαδή με μία λύση που ακόμη και αριστεροί δημοσιογράφοι, όπως ο Στάθης Σταυρόπουλος της Ελευθεροτυπίας, θεωρούν ως τη λιγότερο κακή.
Σίγουρα πολλοί ξαφνιαστήκαμε με την κίνηση του Δημάρχου και των Αντιδημάρχων να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Ακόμη μεγαλύτερο ήταν το ξάφνιασμα για την κίνηση του Αντιδημάρχου Ζήνωνα Σατραζέμη να οδηγήσει στη δικαιοσύνη και τις εφημερίδες. Έκτοτε έχουμε ακούσει πολλά κι έχουμε διαβάσει περισσότερα για τη θέση των εφημερίδων και της εθελοντικής ομάδας επί του ζητήματος. Ο πυρήνας της θέσης τους είναι ότι το δικαίωμα στην κριτική είναι αναφαίρετο, η ελευθερία του τύπου απεριόριστη και ότι η δημοτική αρχή πρέπει να μάθει να δέχεται την κριτική. Είναι όμως έτσι;
Χωρίς αμφιβολία, το Σύνταγμα κατοχυρώνει το απεριόριστο του δικαιώματος της γνώμης και της έκφρασης και απαγορεύει οποιαδήποτε μορφή προληπτικού ελέγχου και λογοκρισίας. Το «ζουμί», κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι στη λέξη «προληπτικού». Ακόμη, το Σύνταγμα κατοχυρώνει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτό της τιμής και της αξιοπρέπειας. Αν τα βάλουμε μαζί, συμπεραίνουμε ότι ναι μεν έχει ο καθένας δικαίωμα να λέει και να γράφει ό,τι θέλει, αλλά αν κάποιου η τιμή και η αξιοπρέπεια θίγονται από τα λεγόμενα ή τα γραφόμενα, ο δεύτερος έχει το δικαίωμα να προσφύγει στη δικαιοσύνη για να τα προστατέψει. Αυτό, λοιπόν, που το Σύνταγμα κατοχυρώνει ως δικαίωμα για κάθε πολίτη, ο τοπικός τύπος το θεωρεί φίμωση. Πρόκειται, νομίζω, για κραυγαλέα εφαρμογή του δόγματος «τα δικά μου, δικά μου, και τα δικά σου, δικά μου». Δηλαδή, τα συνταγματικά δικαιώματα των δημοσιογράφων ισχύουν, ενώ των υπολοίπων, έστω και πολιτικών, μπορούν να περιορίζονται κατά βούληση. Ο φασισμός του σκεπτικού είναι τόσο ανατριχιαστικά ευδιάκριτος που τον καταλαβαίνουν και μαθητές της τρίτης δημοτικού.
Υπάρχει, πιστεύω, και ένα δεύτερο σημείο που χρήζει ανάλυσης. Εμφανίζει η σημερινή διοίκηση του Δήμου δυσανεξία στην κριτική, έστω την άδικη και σκληρή; Και αν όχι, ήταν η κριτική αυτή που οδηγεί την υπόθεση στο ακροατήριο ή κάτι άλλο; Έχω τη συνήθεια, πείτε το αν θέλετε χόμπι ή βίτσιο, να διαβάζω καθημερινά τον τοπικό τύπο, όπως και τα περισσότερα πιερικά blog. Η εντύπωση που σχημάτισα και που κάθε μέρα γινόταν πιο καθαρή, ήταν ότι τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ασκούσαν ένα είδος συστηματικής αντιπολίτευσης στη διοίκηση Χιονίδη, από την αρχή της θητείας της. Μέχρι την υπόθεση με τις πετούνιες δεν είδα, όμως, καμία μήνυση. Η κριτική, συνεχής και ανελέητη, αφορούσε τα πάντα. Από το κυκλοφοριακό μέχρι τα έργα. Ακόμη κι όταν τα υλοποιούμενα έργα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια από προηγούμενους δημάρχους, πάντοτε υπήρχε κάποια αφορμή για κριτική. Αυτή είναι η δουλειά του τύπου, θα μου πείτε, μεγάλο το δίκιο σας, θα σας απαντήσω. Όμως, η δημοτική αρχή φάνηκε να μην αντιδρά ακόμη και όταν τα πράγματα ξέφευγαν και η κριτική έδινε τη θέση της στις ύβρεις. Για να μην κουράσω, θα αναφέρω μονάχα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με αφορμή το ότι ο κάθε φορέας έστειλε ξεχωριστό δελτίο τύπου για το ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ έργο τις άρδευσης και αγροτικής οδοποιίας στο Δήμο Κατερίνης, προϋπολογισμού 20.700.000€, τοπική δημοσιογράφος χαρακτήρισε τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, τον βουλευτή Πιερίας κο. Κωνσταντόπουλο και τον Δήμαρχο Κατερίνης «ρόμπες ξεκούμπωτες». Φυσικά και ο καθένας έχει το δικαίωμα να κρίνει, και η προσωπική μου κρίση είναι ότι το συγκεκριμένο σχόλιο ήταν άδικο, απρόκλητο και άκρως υβριστικό, αλλά είπαμε, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Το θέμα είναι ότι ούτε σε εκείνη ούτε σε άλλες περιπτώσεις σκληρής ή ακόμη και υβριστικής «κριτικής» δεν υπήρξαν μηνύσεις ούτε, απ’ όσο ξέρω άλλου είδους αντιδράσεις.
Τι άλλαξε λοιπόν στην υπόθεση «πετούνια» και έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει; Επακριβώς μπορούν να γνωρίζουν μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι, παρ’ όλα αυτά τα γεγονότα μπορούν να οδηγήσουν σε μια ασφαλή υπόθεση. Η επιστολή για τις πετούνιες ήταν η πρώτη φορά που η οποιαδήποτε κριτική ή «κριτική», βάλτε ή βγάλτε τα εισαγωγικά κατά την κρίση σας, απεκδυόταν τον έστω και προσχηματικό χαρακτήρα της πολιτικής διαφωνίας και εντασσόταν ευθέως στην κατηγορία της προσωπικής επίθεσης. Γιατί ακόμη και με τα πλέον φιλελεύθερα κριτήρια, το να περιγράφεις το δήμαρχο και τους αντιδημάρχους ως μπεκρήδες τεμπελχανάδες, είναι αδύνατο να θεωρηθεί πολιτική κριτική, εκτός κι αν είσαι φασίστας. Όταν μάλιστα η περιγραφή αυτή δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, τότε πρόκειται περί συκοφαντικής δυσφήμισης. Η μεταχείριση που οι εφημερίδες επιφύλαξαν στο εν λόγω κείμενο δεν έχει καμιά σχέση με την μεταχείριση που επιφυλάσσεται στις συνήθεις επιστολές αναγνωστών. Ολοσέλιδη καταχώριση, φωτογραφίες, μεγαλογράμματοι τίτλοι και υπότιτλοι, αναλυτικός σχολιασμός, καμία σχέση δεν έχουν με τις επιστολές αναγνωστών. Αρκεί κανείς να ανοίξει μια οποιαδήποτε εφημερίδα για να το καταλάβει. Και δεν χρειάζεται να ψάξει μακριά. Οι ίδιες οι εγκαλούμενες εφημερίδες έχουν ακόμη και σήμερα επιστολές αναγνωστών και είναι φανερή η διαφορά στη μεταχείριση αυτών και σε εκείνο το κείμενο. Δεν ξέρω αν οι εκδότες είχαν κάποιο βαθύτερο κίνητρο. Ξέρω όμως ότι οι προσβολές και τα ψεύδη ήταν ορατά διά γυμνού οφθαλμού τυφλού. Πόσο μάλλον για τα δικά τους έμπειρα και υποψιασμένα μάτια.
Το γαϊτανάκι των προσβολών, των υπονοούμενων, των απειλών που έστησαν τα μέσα ενημέρωσης και οι καλοθελητές της εθελοντικής ομάδας παρατράβηξε. Για τις επόμενες ώρες θα παραμείνει μετέωρο και σιωπηλό αναμένοντας την έκβαση της αυριανής δίκης. Ήδη είχαμε και πολύ υψηλά «πονταρίσματα». Η εθελοντική ομάδα δράσης και ο Βουλευτής Πιερίας κος Αμοιρίδης, έπαιξαν τα ρέστα τους ποντάροντας στην απουσία του Σατραζέμη στη Γερμανία. Οι πρώτοι τον κατηγόρησαν ότι φεύγει αντί να μείνει και να υπερασπιστεί τη χαμένη του αξιοπρέπεια (αυτήν ακριβώς που οι ίδιοι προσέβαλαν), ενώ ο δεύτερος τον κατηγόρησε ότι βρήκε άλλοθι με τα λεφτά των δημοτών (αντί να το βρει στη βουλευτική ασυλία). Άμα τους κάνει καμιά πλάκα ο Σατραζέμης και εμφανιστεί, ποιος θα είναι αυτός που θα ζητήσει αναβολή; Και μετά που θα πάνε να κρυφτούν; Μάλλον πουθενά. Γιατί για να γίνεις καλός ψεύτης θα πρέπει να δείχνεις περήφανος και να είσαι αμετανόητος.
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Επιστολή αναγνώστη για την "δίκη της πετούνιας"
Προσωπικοί λόγοι μου στέρησαν για λίγο τη δυνατότητα να γράψω. Στο μεταξύ, η επικαιρότητα έτρεξε με γοργούς ρυθμούς, οπότε υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω να σχολιάσω. Θα προσπαθήσω να τα βάλω σε μια σειρά για να τα καλύψω στο σύνολό τους. Για αρχή, δημοσιεύω μια επιστολή αναγνώστη, που υπογράφει ως Τηλέμαχος Α., για το «φλέγον» θέμα της «δίκης της πετούνιας» όπως έχει περάσει στην ειδησεογραφία των ημερών. Ακολουθεί με πλάγιους χαρακτήρες η επιστολή αυτούσια. Επιφυλάσσομαι να δημοσιεύσω και την προσωπική μου άποψη το δυνατόν συντομότερο, γιατί τα χρονικά περιθώρια στενεύουν.
Με έκπληξη αρχικά, προβληματισμό ακολούθως και τελικά με αγανάκτηση, παρακολουθώ από το καλοκαίρι τον «ανένδοτο αγώνα» που έχουν κηρύξει εφημερίδες, κόμματα, φορείς και ευαισθητοποιημένοι πολίτες κατά της δημοτικής αρχής και υπέρ της ελευθεροτυπίας. Αφορμή, η έγκληση που κατέθεσαν ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι Κατερίνης κατά πολίτη- αρθρογράφου, ο οποίος με άρθρο του στηλίτευε ορισμένα- κατά τη γνώμη του- κακώς κείμενα. Στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκε ο αναπληρωτής δημάρχου Ζήνων Σατραζέμης, που είχε το «θράσος» να εγκαλέσει εκτός του αρθρογράφου και τις εφημερίδες που δημοσίευσαν το κείμενο.
Όντας πολίτης εκ γενετής, οικολόγος από κούνια, δημοκράτης εκ πεποιθήσεως και καχύποπτος κατ’ επιλογήν, αποφάσισα να μορφώσω ίδια άποψη επί του θέματος. Νομίζω ότι έχω διαβάσει όλα όσα έχουν γραφεί μέχρι τη στιγμή που πληκτρολογούνται αυτές οι αράδες, τόσο στον τύπο όσο και στο διαδίκτυο. (Αν κάτι έχει ειπωθεί από τηλεοράσεως δεν το γνωρίζω, καθώς την αποφεύγω συστηματικά).
Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι ενώ χιλιάδες λέξεις σπαταλήθηκαν προς υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης, ανάδειξης φιλοσοφικών ζητημάτων, ανάλυσης της προσωπικότητας του εγκαλούντος και απαξίωσης της δημοτικής αρχής, κανείς μα ΚΑΝΕΙΣ δεν ανέλυσε το κείμενο της εγκλήσεως κατ’ αντιπαραβολή με το άρθρο που την προκάλεσε.
Ενώ αφετηρία και πυρήνας του άρθρου είναι ένα ζήτημα ανθοκομίας, κανένα σημείο της έγκλησης δεν αναφέρεται σε αυτό. Φυσικά, αναρωτήθηκα το γιατί. Ξαναδιαβάζοντας το περιβόητο άρθρο για τις πετούνιες, σημείωσα ότι ο αρθρογράφος μέσα στο ιερό του μένος και τον συγγραφικό του οίστρο, απευθύνει συλλήβδην και αδιακρίτως προς τον Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους τους ακόλουθους χαρακτηρισμούς (αυτολεξεί ή περιφραστικά, και εντός παρενθέσεως το αντίστοιχο χωρίο):
Ανόητοι (2 φορές χαρακτηρίζεται «άκρον άωτον της ανοησίας» η ενέργεια «της δημοτικής αρχής» να φυτέψει πετούνιες, και μία φορά αναφέρεται η έκφραση «πλήρωνε την ανοησία (τους)»)
Αγράμματοι («Το γνωρίζει ακόμη και ο ποιο απρόσεκτος μαθητής της 3ης τάξης Δημοτικού σχολείου, ότι οι δεντροφυτεύσεις δεν γίνονται το Καλοκαίρι με θερμοκρασίες 40 βαθμούς υπό σκιάν. Μήπως τελικά όλες αυτές τις δραστηριότητες τις προγραμματίζουν άνθρωποι άσχετοι, αδιάφοροι και με γνώσεις ούτε καν 3ης τάξης Δημοτικού;» Προφανώς όποιος δεν έχει γνώσεις μαθητή της 3ης Δημοτικού είναι αγράμματος).
Άσχετοι (στο προηγούμενο χωρίο)
Αδιάφοροι (στο προηγούμενο χωρίο επίσης)
Αναξιοπρεπείς («Χρειάζονται αξιοπρεπείς Δημάρχους και Αντιδημάρχους με σηκωμένα τα μανίκια, πρόθυμους για δουλειά και όχι για δελτία τύπου και φωτογραφίσεις δίπλα σε κάθε δεύτερο φρεσκοφυτευμένο πανσέ με το τσιγάρο στο ένα χέρι και στο άλλο το ουίσκι.» Από τη στιγμή που οι υπάρχοντες Δήμαρχος και Αντιδήμαρχοι δεν είναι αξιοπρεπείς, είναι αναπόφευκτα αναξιοπρεπείς.)
Ακαμάτηδες (στο προηγούμενο χωρίο. Όταν κάποιος δεν έχει σηκωμένα μανίκια και όρεξη για δουλειά, λογικά θεωρείται ακαμάτης.)
Αχαΐρευτοι (στο προηγούμενο χωρίο. Αν η βασική σου απασχόληση, όπως υπονοείται, είναι να γυρνάς με ένα τσιγάρο και ένα ουίσκι ανά χείρας, για μένα είσαι επιεικώς αχαΐρευτος)
Αλκοολικοί (στο προηγούμενο χωρίο. Τι άλλο μπορεί να είναι εκείνος που κυκλοφορεί διαρκώς μέρα μεσημέρι και μάλιστα σε ώρα εργασίας με ένα ουίσκι στο χέρι;)
Απατεώνες («Κι εσύ κορόιδο δημότη του πνιγμένου στα χρέη Δήμου Κατερίνης, εν μέσω οικονομικής κρίσης και εξαγγελιών για νέα μέτρα, πλήρωνε την ανοησία, την ανεπάρκεια και τα δελτία τύπου τους!». Ο δημότης είναι κορόιδο γιατί τον εξαπατά η Δημοτική Αρχή. Η οποία επομένως αποτελείται από απατεώνες.)
Ανεπαρκείς (στο προηγούμενο χωρίο.)
Σταματώ στο γράμμα άλφα για να μη γίνω κουραστικός.
Τελικά είναι αυτοί οι χαρακτηρισμοί πολιτικοί; Γιατί αυτό που επιμελώς κρύβεται από τους εγκαλούμενους είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθεροτυπία αναφέρονται στη δυνατότητα του καθενός να εκφράζει απρόσκοπτα την άποψή του επί παντός του επιστητού, είναι όμως άρρηκτα δεμένες με την ανάληψη της ευθύνης του υπογράφοντος περί τα γραφόμενα. Μπορεί λοιπόν ο καθένας να βρίζει, να συκοφαντεί και να σπιλώνει συμπολίτες του, αλλά δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να το κάνει ατιμωρητί. Στο σύνολό τους οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί είναι ξεκάθαρα προσωπικοί, αδιαμφισβήτητα υβριστικοί, ξεδιάντροπα συκοφαντικοί και ουδόλως και επουδενί πολιτικοί.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι δεν είχαν απλώς το δικαίωμα να μηνύσουν τον λιβελογράφο, αλλά την υποχρέωση να το κάνουν. Γιατί πώς θα μπορούσαν να κοιτάξουν την οικογένεια και τους φίλους τους στα μάτια αν παρέμεναν αδρανείς στα όσα κατάπτυστα τους καταμαρτυρούνται; Το θλιβερό επιχείρημα ότι μπορούσαν να απαντήσουν διά του τύπου εκφράζοντας την άποψή τους, καταρρέει μόλις ξαναδιαβάσει κανείς τους χαρακτηρισμούς. Πώς να αποδείξουν ότι δεν είναι αγράμματοι οι επιστήμονες; Πώς να επιχειρηματολογήσουν για την εντιμότητά τους εκείνοι που ποτέ δεν έχει πέσει πάνω τους η σκιά της απάτης; Πώς να αντικρούσουν τις κατηγορίες για ασχετοσύνη, αδιαφορία και τεμπελιά όσοι για χρόνια υπηρετούν τα κοινά; Και το σπουδαιότερο, τι μπορεί να πει για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του, εκείνος που πρόχειρα και αβασάνιστα κατηγορείται ως αναξιοπρεπής;
Ωραία, θα πει κάποιος. Με τον αρθρογράφο ξεμπερδέψαμε. Κι ο Σατραζέμης; Πώς δικαιολογείται ένας πολιτικός με την εμπειρία του, ο οποίος δηλώνει και είναι αριστερός, να μηνύει τα μέσα ενημέρωσης επειδή έκαναν απλώς τη δουλειά τους, δημοσιεύοντας την επιστολή ενός αναγνώστη; Αυτό ήταν το σημείο που με προβλημάτισε περισσότερο. Κι όμως, η απάντηση ήταν πιο εύκολη απ’ ότι αρχικά νόμιζα. Πρώτον, αν οι εφημερίδες ήθελαν να δημοσιεύσουν «απλώς» μια επιστολή, δε θα της επιφύλασσαν θέση και επεξεργασία άρθρου. Δεύτερον, η αγωνία και η βιασύνη να συμπληρώσουν την ύλη τους δε δικαιολογεί την άκριτη δημοσίευση κάθε κειμένου που παραλαμβάνουν. Πολλώ δε μάλλον όταν το δημοσιεύουν ως άρθρο, οπότε και θα πρέπει να διασταυρώνουν την αλήθεια, την ακρίβεια και την αρτιότητα όσων γράφονται. Και τέλος, ο κύριος Σατραζέμης, ο Ζήνων, ο δάσκαλός μας, είναι πρόσωπο γνωστό. Γνωστή και η δράση του. Μέχρι σήμερα ποτέ και κανείς δεν μπόρεσε να ρίξει σκιά στο βίο του, δημόσιο και ιδιωτικό. Εκδότες και δημοσιογράφοι τον γνωρίζουν καλά, αφού ασχολείται με τα κοινά εδώ και τρεις δεκαετίες. Είναι, λοιπόν, αδιανόητο το να δημοσιεύουν ένα κείμενο που προδήλως τον αφορά, χωρίς να προβληματιστούν για την αλήθεια των όσων γράφονται. Για να μην επεκταθώ, να σημειώσω ότι είναι αδύνατον να έχουν λάβει δελτίο τύπου με φωτογραφία που να τον εικονίζει με τσιγάρο στο χέρι, από τη στιγμή που άπαντες γνωρίζουν ότι δεν καπνίζει. Ακόμη, δεν μπορώ να τον φανταστώ να φωτογραφίζεται δίπλα σε δημοτικά έργα κρατώντας ποτό, αφού κάτι τέτοιο θα το θεωρούσε πρώτα ο ίδιος προσβολή για την αξιοπρέπειά του. Όφειλαν, επομένως, να διαχωρίσουν τη θέση τους ή να αρνηθούν τη δημοσίευση του λιβελογραφήματος.
Όσο για τη διέξοδο από τη διένεξη, αυτή είναι προφανής. Νομικά, η έγκληση δίνει στον εγκαλούμενο τη δυνατότητα να ανασκευάσει χωρίς να χρειαστεί να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο. Γιατί αποσιωπάται αυτή η πτυχή της υπόθεσης παραμένει μυστήριο. Τα ενδεχόμενα είναι δύο. Είτε οι εκδότες αναγνωρίζουν ότι τα όσα καταμαρτυρούνται στον κύριο Σατραζέμη είναι ψευδή και συκοφαντικά, οπότε οφείλουν να επανορθώσουν. Είτε τα αποδέχονται και τα συνυπογράφουν, οπότε δικαίως θα αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες στο ακροατήριο.
Τα πυροτεχνήματα περί φίμωσης του τύπου και βιομηχανίας μηνύσεων, εκπορεύονται είτε από σεσημασμένους εντυποσιοθήρες, είτε από βιαστικούς ρομαντικούς που δεν είδαν την ουσία της υπόθεσης. Η ρήση του Βολταίρου «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις», αφορά τη γόνιμη πάλη των ιδεών που είναι η μήτρα της Δημοκρατίας, και όχι τη συκοφαντία, την προπαγάνδα και το ασύστολο ψεύδος που ανέκαθεν αποτελούσαν εργαλείο του φασισμού.
Τηλέμαχος Α.
Υ.Γ. Κράτα γερά δάσκαλε. Έχεις το νόμο, το δίκιο και τον κόσμο με το μέρος σου.
Με έκπληξη αρχικά, προβληματισμό ακολούθως και τελικά με αγανάκτηση, παρακολουθώ από το καλοκαίρι τον «ανένδοτο αγώνα» που έχουν κηρύξει εφημερίδες, κόμματα, φορείς και ευαισθητοποιημένοι πολίτες κατά της δημοτικής αρχής και υπέρ της ελευθεροτυπίας. Αφορμή, η έγκληση που κατέθεσαν ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι Κατερίνης κατά πολίτη- αρθρογράφου, ο οποίος με άρθρο του στηλίτευε ορισμένα- κατά τη γνώμη του- κακώς κείμενα. Στο μάτι του κυκλώνα βρέθηκε ο αναπληρωτής δημάρχου Ζήνων Σατραζέμης, που είχε το «θράσος» να εγκαλέσει εκτός του αρθρογράφου και τις εφημερίδες που δημοσίευσαν το κείμενο.
Όντας πολίτης εκ γενετής, οικολόγος από κούνια, δημοκράτης εκ πεποιθήσεως και καχύποπτος κατ’ επιλογήν, αποφάσισα να μορφώσω ίδια άποψη επί του θέματος. Νομίζω ότι έχω διαβάσει όλα όσα έχουν γραφεί μέχρι τη στιγμή που πληκτρολογούνται αυτές οι αράδες, τόσο στον τύπο όσο και στο διαδίκτυο. (Αν κάτι έχει ειπωθεί από τηλεοράσεως δεν το γνωρίζω, καθώς την αποφεύγω συστηματικά).
Διαπίστωσα, λοιπόν, ότι ενώ χιλιάδες λέξεις σπαταλήθηκαν προς υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης, ανάδειξης φιλοσοφικών ζητημάτων, ανάλυσης της προσωπικότητας του εγκαλούντος και απαξίωσης της δημοτικής αρχής, κανείς μα ΚΑΝΕΙΣ δεν ανέλυσε το κείμενο της εγκλήσεως κατ’ αντιπαραβολή με το άρθρο που την προκάλεσε.
Ενώ αφετηρία και πυρήνας του άρθρου είναι ένα ζήτημα ανθοκομίας, κανένα σημείο της έγκλησης δεν αναφέρεται σε αυτό. Φυσικά, αναρωτήθηκα το γιατί. Ξαναδιαβάζοντας το περιβόητο άρθρο για τις πετούνιες, σημείωσα ότι ο αρθρογράφος μέσα στο ιερό του μένος και τον συγγραφικό του οίστρο, απευθύνει συλλήβδην και αδιακρίτως προς τον Δήμαρχο και τους Αντιδημάρχους τους ακόλουθους χαρακτηρισμούς (αυτολεξεί ή περιφραστικά, και εντός παρενθέσεως το αντίστοιχο χωρίο):
Ανόητοι (2 φορές χαρακτηρίζεται «άκρον άωτον της ανοησίας» η ενέργεια «της δημοτικής αρχής» να φυτέψει πετούνιες, και μία φορά αναφέρεται η έκφραση «πλήρωνε την ανοησία (τους)»)
Αγράμματοι («Το γνωρίζει ακόμη και ο ποιο απρόσεκτος μαθητής της 3ης τάξης Δημοτικού σχολείου, ότι οι δεντροφυτεύσεις δεν γίνονται το Καλοκαίρι με θερμοκρασίες 40 βαθμούς υπό σκιάν. Μήπως τελικά όλες αυτές τις δραστηριότητες τις προγραμματίζουν άνθρωποι άσχετοι, αδιάφοροι και με γνώσεις ούτε καν 3ης τάξης Δημοτικού;» Προφανώς όποιος δεν έχει γνώσεις μαθητή της 3ης Δημοτικού είναι αγράμματος).
Άσχετοι (στο προηγούμενο χωρίο)
Αδιάφοροι (στο προηγούμενο χωρίο επίσης)
Αναξιοπρεπείς («Χρειάζονται αξιοπρεπείς Δημάρχους και Αντιδημάρχους με σηκωμένα τα μανίκια, πρόθυμους για δουλειά και όχι για δελτία τύπου και φωτογραφίσεις δίπλα σε κάθε δεύτερο φρεσκοφυτευμένο πανσέ με το τσιγάρο στο ένα χέρι και στο άλλο το ουίσκι.» Από τη στιγμή που οι υπάρχοντες Δήμαρχος και Αντιδήμαρχοι δεν είναι αξιοπρεπείς, είναι αναπόφευκτα αναξιοπρεπείς.)
Ακαμάτηδες (στο προηγούμενο χωρίο. Όταν κάποιος δεν έχει σηκωμένα μανίκια και όρεξη για δουλειά, λογικά θεωρείται ακαμάτης.)
Αχαΐρευτοι (στο προηγούμενο χωρίο. Αν η βασική σου απασχόληση, όπως υπονοείται, είναι να γυρνάς με ένα τσιγάρο και ένα ουίσκι ανά χείρας, για μένα είσαι επιεικώς αχαΐρευτος)
Αλκοολικοί (στο προηγούμενο χωρίο. Τι άλλο μπορεί να είναι εκείνος που κυκλοφορεί διαρκώς μέρα μεσημέρι και μάλιστα σε ώρα εργασίας με ένα ουίσκι στο χέρι;)
Απατεώνες («Κι εσύ κορόιδο δημότη του πνιγμένου στα χρέη Δήμου Κατερίνης, εν μέσω οικονομικής κρίσης και εξαγγελιών για νέα μέτρα, πλήρωνε την ανοησία, την ανεπάρκεια και τα δελτία τύπου τους!». Ο δημότης είναι κορόιδο γιατί τον εξαπατά η Δημοτική Αρχή. Η οποία επομένως αποτελείται από απατεώνες.)
Ανεπαρκείς (στο προηγούμενο χωρίο.)
Σταματώ στο γράμμα άλφα για να μη γίνω κουραστικός.
Τελικά είναι αυτοί οι χαρακτηρισμοί πολιτικοί; Γιατί αυτό που επιμελώς κρύβεται από τους εγκαλούμενους είναι ότι η ελευθερία της έκφρασης και η ελευθεροτυπία αναφέρονται στη δυνατότητα του καθενός να εκφράζει απρόσκοπτα την άποψή του επί παντός του επιστητού, είναι όμως άρρηκτα δεμένες με την ανάληψη της ευθύνης του υπογράφοντος περί τα γραφόμενα. Μπορεί λοιπόν ο καθένας να βρίζει, να συκοφαντεί και να σπιλώνει συμπολίτες του, αλλά δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να το κάνει ατιμωρητί. Στο σύνολό τους οι προαναφερθέντες χαρακτηρισμοί είναι ξεκάθαρα προσωπικοί, αδιαμφισβήτητα υβριστικοί, ξεδιάντροπα συκοφαντικοί και ουδόλως και επουδενί πολιτικοί.
Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι δεν είχαν απλώς το δικαίωμα να μηνύσουν τον λιβελογράφο, αλλά την υποχρέωση να το κάνουν. Γιατί πώς θα μπορούσαν να κοιτάξουν την οικογένεια και τους φίλους τους στα μάτια αν παρέμεναν αδρανείς στα όσα κατάπτυστα τους καταμαρτυρούνται; Το θλιβερό επιχείρημα ότι μπορούσαν να απαντήσουν διά του τύπου εκφράζοντας την άποψή τους, καταρρέει μόλις ξαναδιαβάσει κανείς τους χαρακτηρισμούς. Πώς να αποδείξουν ότι δεν είναι αγράμματοι οι επιστήμονες; Πώς να επιχειρηματολογήσουν για την εντιμότητά τους εκείνοι που ποτέ δεν έχει πέσει πάνω τους η σκιά της απάτης; Πώς να αντικρούσουν τις κατηγορίες για ασχετοσύνη, αδιαφορία και τεμπελιά όσοι για χρόνια υπηρετούν τα κοινά; Και το σπουδαιότερο, τι μπορεί να πει για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπειά του, εκείνος που πρόχειρα και αβασάνιστα κατηγορείται ως αναξιοπρεπής;
Ωραία, θα πει κάποιος. Με τον αρθρογράφο ξεμπερδέψαμε. Κι ο Σατραζέμης; Πώς δικαιολογείται ένας πολιτικός με την εμπειρία του, ο οποίος δηλώνει και είναι αριστερός, να μηνύει τα μέσα ενημέρωσης επειδή έκαναν απλώς τη δουλειά τους, δημοσιεύοντας την επιστολή ενός αναγνώστη; Αυτό ήταν το σημείο που με προβλημάτισε περισσότερο. Κι όμως, η απάντηση ήταν πιο εύκολη απ’ ότι αρχικά νόμιζα. Πρώτον, αν οι εφημερίδες ήθελαν να δημοσιεύσουν «απλώς» μια επιστολή, δε θα της επιφύλασσαν θέση και επεξεργασία άρθρου. Δεύτερον, η αγωνία και η βιασύνη να συμπληρώσουν την ύλη τους δε δικαιολογεί την άκριτη δημοσίευση κάθε κειμένου που παραλαμβάνουν. Πολλώ δε μάλλον όταν το δημοσιεύουν ως άρθρο, οπότε και θα πρέπει να διασταυρώνουν την αλήθεια, την ακρίβεια και την αρτιότητα όσων γράφονται. Και τέλος, ο κύριος Σατραζέμης, ο Ζήνων, ο δάσκαλός μας, είναι πρόσωπο γνωστό. Γνωστή και η δράση του. Μέχρι σήμερα ποτέ και κανείς δεν μπόρεσε να ρίξει σκιά στο βίο του, δημόσιο και ιδιωτικό. Εκδότες και δημοσιογράφοι τον γνωρίζουν καλά, αφού ασχολείται με τα κοινά εδώ και τρεις δεκαετίες. Είναι, λοιπόν, αδιανόητο το να δημοσιεύουν ένα κείμενο που προδήλως τον αφορά, χωρίς να προβληματιστούν για την αλήθεια των όσων γράφονται. Για να μην επεκταθώ, να σημειώσω ότι είναι αδύνατον να έχουν λάβει δελτίο τύπου με φωτογραφία που να τον εικονίζει με τσιγάρο στο χέρι, από τη στιγμή που άπαντες γνωρίζουν ότι δεν καπνίζει. Ακόμη, δεν μπορώ να τον φανταστώ να φωτογραφίζεται δίπλα σε δημοτικά έργα κρατώντας ποτό, αφού κάτι τέτοιο θα το θεωρούσε πρώτα ο ίδιος προσβολή για την αξιοπρέπειά του. Όφειλαν, επομένως, να διαχωρίσουν τη θέση τους ή να αρνηθούν τη δημοσίευση του λιβελογραφήματος.
Όσο για τη διέξοδο από τη διένεξη, αυτή είναι προφανής. Νομικά, η έγκληση δίνει στον εγκαλούμενο τη δυνατότητα να ανασκευάσει χωρίς να χρειαστεί να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο. Γιατί αποσιωπάται αυτή η πτυχή της υπόθεσης παραμένει μυστήριο. Τα ενδεχόμενα είναι δύο. Είτε οι εκδότες αναγνωρίζουν ότι τα όσα καταμαρτυρούνται στον κύριο Σατραζέμη είναι ψευδή και συκοφαντικά, οπότε οφείλουν να επανορθώσουν. Είτε τα αποδέχονται και τα συνυπογράφουν, οπότε δικαίως θα αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες στο ακροατήριο.
Τα πυροτεχνήματα περί φίμωσης του τύπου και βιομηχανίας μηνύσεων, εκπορεύονται είτε από σεσημασμένους εντυποσιοθήρες, είτε από βιαστικούς ρομαντικούς που δεν είδαν την ουσία της υπόθεσης. Η ρήση του Βολταίρου «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις», αφορά τη γόνιμη πάλη των ιδεών που είναι η μήτρα της Δημοκρατίας, και όχι τη συκοφαντία, την προπαγάνδα και το ασύστολο ψεύδος που ανέκαθεν αποτελούσαν εργαλείο του φασισμού.
Τηλέμαχος Α.
Υ.Γ. Κράτα γερά δάσκαλε. Έχεις το νόμο, το δίκιο και τον κόσμο με το μέρος σου.
Επιδοτήσεις από το ΕΣΠΑ
Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της προκύρηξης για την ενίσχυση επιστημόνων-ελεύθερων επαγγελματιών. Τα αποτελέσματα, καθώς και συναφείς πληροφορίες, μπορούν να βρουν οι ενδιαφερόμενοι στο σύνδεσμο http://www.espa.gr/el/Pages/NewsFS.aspx?item=187 .
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Είθε το αναστάσιμο φως να βρει το δρόμο του προς τις καρδιές μας, να τις ανάψει και να τις κάνει μικρά κεριά, που θα διώξουν το εντός και γύρω μας σκότος. Χρόνια πολλά σε όλους, με υγεία, αγάπη, ευημερία και ειρήνη.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Πιερικός- Εθνικός Αστέρας 2-1
Τα κατάφερε τελικά ο Πιερικός και πήρε μια αγχωτική νίκη στο παιχνίδι με τον Εθνικό Αστέρα που διεξήχθη τη Δευτέρα 22-03-2010 στο Δημοτικά Στάδιο Κατερίνης. Η ομάδα της Κατερίνης είχε την υπεροχή στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Μια υπεροχή, όμως στείρα και φλύαρη, που δεν μπορούσε να τη μετουσιώσει σε τέρματα. Εκτός από τη μεγάλης βαθμολογικής σημασίας νίκη, από το χθεσινό παιχνίδι αξίζει να κρατήσουμε τα εξής:
- Την πολύ όμορφη παρουσία δεκάδων μικρών παιδιών, που με κόσμια συνθήματα και συμπεριφορά έντυσαν με πανηγυρική διάθεση την κερκίδα, ακόμα και όταν το παιχνίδι δεν πήγαινε καλά για τον Πιερικό.
- Την αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας που αγωνίστηκε για την νίκη μέχρι το τέλος. Παρά τα προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας, την επιθετική δυστοκία και τη διαιτησία που για νιοστή φορά θύμιζε παιχνίδι εκτός έδρας, οι ποδοσφαιριστές κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια και τελικά δικαιώθηκαν.
- Τον κόσμο, που παρά την τηλεοπτική κάλυψη και τη συνήθη μουρμούρα (αλήθεια γιατί τόση μουρμούρα ρε παιδιά, για γούρι;), πήγε για άλλη μια φορά στο γήπεδο. Μακάρι κάθε φορά να είμαστε περισσότεροι.
Τα τέρματα της αναμέτρησης:
Συνέντυξη Λιακόπουλου στο Ολύμπιο Βήμα
Συνέντευξη παραχώρησε ο αντιδήμαρχος Κατερίνης Θ. Λιακόπουλος στην Εφημερίδα Ολύμπιο Βήμα για τους κυκλικούς κόμβους και το κυκλοφοριακό. Αναδημοσιεύω την συνέντευξη, όπως μπορείτε να τη διαβάσετε στη σελίδα http://www.olympio-bima.gr/index.php?MODULE=bce/application/siteview&Branch=N_N0000000001_N0000000005_N0000000011_S0000007476&Site=7476 .
"Εννέα κυκλικοί κόμβοι προβλέπει η μελέτη για το κέντρο της Κατερίνης" ( 20/03/2010 )
Οι φωνές διαμαρτυρίας, όσο συνεχίζονται τα έργα κατασκευής κυκλικών κόμβων και η αμφισβήτηση για την χρησιμότητα κάποιων από αυτούς, μας οδήγησαν να απευθυνθούμε στον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων Θανάση Λιακόπουλο για τις απαραίτητες διευκρινήσεις. Πρόκειται για μια παρέμβαση, που όταν ολοκληρωθεί θα αναδειχθεί πλήρως η χρησιμότητά της, με βασικά χαρακτηριστικά την αμφίδρομη κυκλοφορία σε όλο τον σχηματιζόμενο δακτύλιο την αισθητική αναβάθμιση των εν λόγω οδών με την χρησιμοποίηση υλικών φιλικών προς το περιβάλλον και την μορφοποίηση της κυκλοφοριακής συνείδησης και ταυτότητας. Όλα αυτά μάλιστα θα γίνουν ορατά σύντομα, καθώς ο αντιδήμαρχος εξέφρασε την πεποίθηση ότι το έργο θα έχει ολοκληρωθεί σύντομα. Ο Θ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣΠείτε μας κ. Λιακόπουλε, τι ακριβώς προβλέπει η μελέτη για τη δημιουργία των κυκλικών κόμβων; Πρόκειται για το έργο πολεοδομικής και αισθητικής αναβάθμισης των συγκεκριμένων οδών του δήμου Κατερίνης, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Το συγκεκριμένο έργο υλοποιεί ένα μέρος της κυκλοφοριακής μελέτης του δήμου Κατερίνης και πρόκειται για την κατασκευή δακτυλίου μέσα στην πόλη, ο οποίος θα διευκολύνει την κίνηση και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας κυκλοφοριακής συνείδησης. Δηλαδή ο δημότης και ο επισκέπτης του δήμου Κατερίνης να μπορεί να μπει στη συγκεκριμένη διαδρομή, στον κύκλο, και να κατευθύνεταιΜε λίγα λόγια η συγκεκριμένη παρέμβαση θα δημιουργήσει μια οδική ταυτότητα μέσα στην πόλη. Οι δρόμοι που περιλαμβάνονται μέσα σε αυτόν τον δακτύλιο είναι η Τερζοπούλου με τον κόμβο στο πάρκινγκ του Ευκαρπίδη και η Θεσσαλονίκης, οι οποίες γίνονται και οι δύο διπλής κατευθύνσεως. Αυτός είναι και ο λόγος που κατασκευάστηκε ο κυκλικός κόμβος, δημιουργώντας αυτήν την οπτική ώστε αύριο-μεθαύριο να μπορεί να είναι έξοδος για την Αγίας Λαύρας, να μπορούν να φεύγουν προς τα έξω οι οδηγοί που θα θέλουν να πάνε προς το Δήμο Δίου ή τον νότιο κόμβο της Εθνικής Οδού. Στην οδό Θεσσαλονίκης υπάρχει ο κυκλικός κόμβος μπροστά στο κατάστημα Βαβύλα. Από εκεί δημιουργείται ένας άλλος κυκλικός κόμβος στη συμβολή των οδών Κίτρους και Κασσάνδρου στη συνέχεια της Κίτρους έχουμε έναν ακόμα κυκλικό κόμβο στη συμβολή με την Ζαλόγγου, μέχρι που συναντάμε την οδό Εθνικής Αντιστάσεως. Εκεί, που έχουνε γίνει μερικώς κάποιες παρεμβάσεις, προχωρούμε και φθάνουμε στον κυκλικό κόμβο στο υδραγωγείο, που έχει ήδη κατασκευαστεί και έχει λύση προβλήματα τόσων ετών. Ήδη έχει ξεκινήσει και κατασκευάζεται και η οδός Σβορώνου, η οποία πλέον γίνεται όλη διπλής κατευθύνσεως, αναμορφώνεται όλη και κατασκευάζεται ένας κυκλικός κόμβος στη συμβολή των οδών Σβορώνου με 7ης Μεραρχίας, στο πάρκο. Στο σημείο αυτό, συνεχίζεται η παρέμβαση και επί της 7ης Μεραρχίας και κατασκευάζεται ένας κυκλικός κόμβος μπροστά στο νοσοκομείο και καταλήγουμε στον κυκλικό κόμβο που έχει ήδη κατασκευαστεί στη συμβολή των οδών Νοσοκομείου και Επισκόπου Μακαρίου Κίτρους. Από εκεί πηγαίνουμε στο κομμάτι που έχει κατασκευαστεί ήδη και φθάνουμε στην οδό Αγίας Παρασκευής, όπου και εδώ θα γίνει ένας κυκλικός κόμβος. Από εκεί καταλήγουμε πάλι στον κυκλικό κόμβο της Τερζοπούλου και ολοκληρώνεται μια διαδρομή, όλη αμφίδρομη, με οδούς διπλής κυκλοφορίας. Προσωπικά πιστεύω είναι μια πολύ σημαντική παρέμβαση, πέρα από την αισθητική αναβάθμιση, θα δώσει μια οδική ταυτότητα για το συγκεκριμένο «σκληρό» κομμάτι του κέντρου, όχι μόνο για τους κατερινιώτες, αλλά και για τους επισκέπτες οδηγούς. Παράλληλα, αναβαθμίζεται αισθητικά η όλη περιοχή. Γίνονται παρεμβάσεις που αφορούν όχι μόνο την κυκλοφοριακή μελέτη, αλλά και όσον αφορά την αισθητική αναβάθμιση. Όσον αφορά κάποια σημεία του δακτυλίου όπου ο δρόμος είναι στενός, πως θα διασφαλιστεί ανεμπόδιστα η αμφίδρομη κυκλοφορία, θα απαγορευτεί η στάθμευση; Όπου υπάρχουν οι χώροι που έχουν δημιουργηθεί για στάθμευση με εσοχές, εκεί θα επιτρέπεται, θα τοποθετηθούν και κολωνάκια στη μέση των οδών, οπότε δεν θα μπορεί κανείς να σταθμεύει σε άλλα σημεία των οδών. Θα υπάρξει μια ουσιαστική παρέμβαση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι σε αυτή την προσπάθεια, πέρα από την ουσιαστική δουλειά του πανεπιστημίου για την εκπόνηση της μελέτης, υπάρχουν και πάρα πολλά αιτήματα δημοτών αλλά και κοινωνικών ομάδων, που ζητούν την κατασκευή κυκλικών κόμβων, προκειμένου να λυθούν χρόνια προβλήματα, τόσο κυκλοφοριακά όσο και προβλήματα ασφάλειας, σε σημεία οπού γίνονται συχνά ατυχήματα, όπως στην 25ης Μαρτίου, το Υδραγωγείο. Υπάρχει τώρα ανάλογη κινητικότητα και για τα ΚΤΕΛ.Τα πεζοδρόμια όλα κατασκευάζονται με υλικά φιλικά προς το περιβάλλον, σύμφωνα και με το κανονισμό που πήραμε, με τα συγκεκριμένα υλικά και τις συγκεκριμένες διαστάσειςΠότε μπορούν να περιμένουν οι δημότες την ολοκλήρωση αυτού του δακτυλίου; Πιστεύω πάρα πολύ σύντομα. Οι εργασίες γίνονται με πάρα πολύ γρήγορους ρυθμούς και έτσι πολύ σύντομα θα είναι ολοκληρωμένο το έργο. Τι θα θέλατε να πείτε στους δημότες που αμφισβητούν την χρησιμότητα κάποιων από τους κυκλικούς κόμβους; Πρώτα από όλα πρέπει να διευκρινίσουμε στους δημότες, είναι πολύ σημαντικό και είναι λογικό ο κόσμος να μην το γνωρίζει, ότι οι δρόμοι όπου γίνονται οι παρεμβάσεις θα είναι στο σύνολο τους μονόδρομοι διπλής κατεύθυνσης.
Πέραν του προφανούς, δηλαδή την επιβεβαίωση αρκετών στοιχείων που παρουσίασα σε προηγούμενες αναρτήσεις, αναδεικνύεται κάτι ακόμη. Δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι απλώς να αναδημοσιεύει επιστολές, δελτία τύπου, κουβέντες του δρόμου και φόβους ή εκτιμήσεις του καθενός επί παντός. Δουλειά του δημοσιογράφου είναι και η έρευνα, η διασταύρωση, η ανάδειξη των γεγονότων. Έγινε από την Ομάδα εθελοντικής δράσης μια καταγγελία για το πάρκο. Τα περισσότερα τοπικά ΜΜΕ αρκέστηκαν στην αναδημοσίευσή της έως ξεχειλώματος. Ίσως θεωρούν υποχρέωση της Δημοτικής ή όποιας άλλης αρχής την "αυτεπάγγελτη" απάντηση, και δικό τους ρόλο την αναδημοσίευση αυτής. Πόσο κοστίζει ένα τηλεφώνημα για να ρωτήσουν τους αρμοδίους την άποψή τους, ή να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα; Στο κάτω κάτω δουλειά τους είναι. Ή μήπως όχι;
Επειδή για το θέμα του κόμβου του πάρκου δεν υπάρχει ερώτηση ούτε απάντηση στην ανωτέρω συνέντευξη, ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για όποιον θέλει να μάθει την άποψη του αρμόδιου αντιδημάρχου και το περιεχόμενο της μελέτης. Εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν πληρώνομαι και απλά κάνω το γούστο μου. Κανένας εθελοντής δημοσιογράφος;
"Εννέα κυκλικοί κόμβοι προβλέπει η μελέτη για το κέντρο της Κατερίνης" ( 20/03/2010 )
Οι φωνές διαμαρτυρίας, όσο συνεχίζονται τα έργα κατασκευής κυκλικών κόμβων και η αμφισβήτηση για την χρησιμότητα κάποιων από αυτούς, μας οδήγησαν να απευθυνθούμε στον Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων Θανάση Λιακόπουλο για τις απαραίτητες διευκρινήσεις. Πρόκειται για μια παρέμβαση, που όταν ολοκληρωθεί θα αναδειχθεί πλήρως η χρησιμότητά της, με βασικά χαρακτηριστικά την αμφίδρομη κυκλοφορία σε όλο τον σχηματιζόμενο δακτύλιο την αισθητική αναβάθμιση των εν λόγω οδών με την χρησιμοποίηση υλικών φιλικών προς το περιβάλλον και την μορφοποίηση της κυκλοφοριακής συνείδησης και ταυτότητας. Όλα αυτά μάλιστα θα γίνουν ορατά σύντομα, καθώς ο αντιδήμαρχος εξέφρασε την πεποίθηση ότι το έργο θα έχει ολοκληρωθεί σύντομα. Ο Θ.ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣΠείτε μας κ. Λιακόπουλε, τι ακριβώς προβλέπει η μελέτη για τη δημιουργία των κυκλικών κόμβων; Πρόκειται για το έργο πολεοδομικής και αισθητικής αναβάθμισης των συγκεκριμένων οδών του δήμου Κατερίνης, το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη. Το συγκεκριμένο έργο υλοποιεί ένα μέρος της κυκλοφοριακής μελέτης του δήμου Κατερίνης και πρόκειται για την κατασκευή δακτυλίου μέσα στην πόλη, ο οποίος θα διευκολύνει την κίνηση και θα συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας κυκλοφοριακής συνείδησης. Δηλαδή ο δημότης και ο επισκέπτης του δήμου Κατερίνης να μπορεί να μπει στη συγκεκριμένη διαδρομή, στον κύκλο, και να κατευθύνεταιΜε λίγα λόγια η συγκεκριμένη παρέμβαση θα δημιουργήσει μια οδική ταυτότητα μέσα στην πόλη. Οι δρόμοι που περιλαμβάνονται μέσα σε αυτόν τον δακτύλιο είναι η Τερζοπούλου με τον κόμβο στο πάρκινγκ του Ευκαρπίδη και η Θεσσαλονίκης, οι οποίες γίνονται και οι δύο διπλής κατευθύνσεως. Αυτός είναι και ο λόγος που κατασκευάστηκε ο κυκλικός κόμβος, δημιουργώντας αυτήν την οπτική ώστε αύριο-μεθαύριο να μπορεί να είναι έξοδος για την Αγίας Λαύρας, να μπορούν να φεύγουν προς τα έξω οι οδηγοί που θα θέλουν να πάνε προς το Δήμο Δίου ή τον νότιο κόμβο της Εθνικής Οδού. Στην οδό Θεσσαλονίκης υπάρχει ο κυκλικός κόμβος μπροστά στο κατάστημα Βαβύλα. Από εκεί δημιουργείται ένας άλλος κυκλικός κόμβος στη συμβολή των οδών Κίτρους και Κασσάνδρου στη συνέχεια της Κίτρους έχουμε έναν ακόμα κυκλικό κόμβο στη συμβολή με την Ζαλόγγου, μέχρι που συναντάμε την οδό Εθνικής Αντιστάσεως. Εκεί, που έχουνε γίνει μερικώς κάποιες παρεμβάσεις, προχωρούμε και φθάνουμε στον κυκλικό κόμβο στο υδραγωγείο, που έχει ήδη κατασκευαστεί και έχει λύση προβλήματα τόσων ετών. Ήδη έχει ξεκινήσει και κατασκευάζεται και η οδός Σβορώνου, η οποία πλέον γίνεται όλη διπλής κατευθύνσεως, αναμορφώνεται όλη και κατασκευάζεται ένας κυκλικός κόμβος στη συμβολή των οδών Σβορώνου με 7ης Μεραρχίας, στο πάρκο. Στο σημείο αυτό, συνεχίζεται η παρέμβαση και επί της 7ης Μεραρχίας και κατασκευάζεται ένας κυκλικός κόμβος μπροστά στο νοσοκομείο και καταλήγουμε στον κυκλικό κόμβο που έχει ήδη κατασκευαστεί στη συμβολή των οδών Νοσοκομείου και Επισκόπου Μακαρίου Κίτρους. Από εκεί πηγαίνουμε στο κομμάτι που έχει κατασκευαστεί ήδη και φθάνουμε στην οδό Αγίας Παρασκευής, όπου και εδώ θα γίνει ένας κυκλικός κόμβος. Από εκεί καταλήγουμε πάλι στον κυκλικό κόμβο της Τερζοπούλου και ολοκληρώνεται μια διαδρομή, όλη αμφίδρομη, με οδούς διπλής κυκλοφορίας. Προσωπικά πιστεύω είναι μια πολύ σημαντική παρέμβαση, πέρα από την αισθητική αναβάθμιση, θα δώσει μια οδική ταυτότητα για το συγκεκριμένο «σκληρό» κομμάτι του κέντρου, όχι μόνο για τους κατερινιώτες, αλλά και για τους επισκέπτες οδηγούς. Παράλληλα, αναβαθμίζεται αισθητικά η όλη περιοχή. Γίνονται παρεμβάσεις που αφορούν όχι μόνο την κυκλοφοριακή μελέτη, αλλά και όσον αφορά την αισθητική αναβάθμιση. Όσον αφορά κάποια σημεία του δακτυλίου όπου ο δρόμος είναι στενός, πως θα διασφαλιστεί ανεμπόδιστα η αμφίδρομη κυκλοφορία, θα απαγορευτεί η στάθμευση; Όπου υπάρχουν οι χώροι που έχουν δημιουργηθεί για στάθμευση με εσοχές, εκεί θα επιτρέπεται, θα τοποθετηθούν και κολωνάκια στη μέση των οδών, οπότε δεν θα μπορεί κανείς να σταθμεύει σε άλλα σημεία των οδών. Θα υπάρξει μια ουσιαστική παρέμβαση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα. Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι σε αυτή την προσπάθεια, πέρα από την ουσιαστική δουλειά του πανεπιστημίου για την εκπόνηση της μελέτης, υπάρχουν και πάρα πολλά αιτήματα δημοτών αλλά και κοινωνικών ομάδων, που ζητούν την κατασκευή κυκλικών κόμβων, προκειμένου να λυθούν χρόνια προβλήματα, τόσο κυκλοφοριακά όσο και προβλήματα ασφάλειας, σε σημεία οπού γίνονται συχνά ατυχήματα, όπως στην 25ης Μαρτίου, το Υδραγωγείο. Υπάρχει τώρα ανάλογη κινητικότητα και για τα ΚΤΕΛ.Τα πεζοδρόμια όλα κατασκευάζονται με υλικά φιλικά προς το περιβάλλον, σύμφωνα και με το κανονισμό που πήραμε, με τα συγκεκριμένα υλικά και τις συγκεκριμένες διαστάσειςΠότε μπορούν να περιμένουν οι δημότες την ολοκλήρωση αυτού του δακτυλίου; Πιστεύω πάρα πολύ σύντομα. Οι εργασίες γίνονται με πάρα πολύ γρήγορους ρυθμούς και έτσι πολύ σύντομα θα είναι ολοκληρωμένο το έργο. Τι θα θέλατε να πείτε στους δημότες που αμφισβητούν την χρησιμότητα κάποιων από τους κυκλικούς κόμβους; Πρώτα από όλα πρέπει να διευκρινίσουμε στους δημότες, είναι πολύ σημαντικό και είναι λογικό ο κόσμος να μην το γνωρίζει, ότι οι δρόμοι όπου γίνονται οι παρεμβάσεις θα είναι στο σύνολο τους μονόδρομοι διπλής κατεύθυνσης.
Πέραν του προφανούς, δηλαδή την επιβεβαίωση αρκετών στοιχείων που παρουσίασα σε προηγούμενες αναρτήσεις, αναδεικνύεται κάτι ακόμη. Δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι απλώς να αναδημοσιεύει επιστολές, δελτία τύπου, κουβέντες του δρόμου και φόβους ή εκτιμήσεις του καθενός επί παντός. Δουλειά του δημοσιογράφου είναι και η έρευνα, η διασταύρωση, η ανάδειξη των γεγονότων. Έγινε από την Ομάδα εθελοντικής δράσης μια καταγγελία για το πάρκο. Τα περισσότερα τοπικά ΜΜΕ αρκέστηκαν στην αναδημοσίευσή της έως ξεχειλώματος. Ίσως θεωρούν υποχρέωση της Δημοτικής ή όποιας άλλης αρχής την "αυτεπάγγελτη" απάντηση, και δικό τους ρόλο την αναδημοσίευση αυτής. Πόσο κοστίζει ένα τηλεφώνημα για να ρωτήσουν τους αρμοδίους την άποψή τους, ή να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα; Στο κάτω κάτω δουλειά τους είναι. Ή μήπως όχι;
Επειδή για το θέμα του κόμβου του πάρκου δεν υπάρχει ερώτηση ούτε απάντηση στην ανωτέρω συνέντευξη, ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για όποιον θέλει να μάθει την άποψη του αρμόδιου αντιδημάρχου και το περιεχόμενο της μελέτης. Εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν πληρώνομαι και απλά κάνω το γούστο μου. Κανένας εθελοντής δημοσιογράφος;
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Ο κυκλικός κόμβος στο πάρκο και η αλήθεια
Από το ιστολόγιο αυτό θέλω να υπηρετήσω την αλήθεια και να εκφράσω τις απόψεις μου, οι οποίες ως τέτοιες είναι υποκειμενικές, με σεβασμό στα γεγονότα και τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου. Οφείλω, λοιπόν, να ξεκινήσω διορθώνοντας τυχόν ανακρίβειες που μπορεί να έχω αναφέρει. Η πρώτη μου επίσκεψη στην διασταύρωση των οδών 7ης Μεραρχίας και Σβορώνου ήταν βιαστική και χωρίς να έχω μαζί μου τεχνικά μέσα. Βλέποντας την χάραξη, θεώρησα ότι αυτή αφορά το σύνολο του κυκλικού κόμβου ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόνο ο εσωτερικός του δακτύλιος. Μετά από την απάντηση του Ν.Η., επισκέφτηκα τον κυκλικό κόμβο ξανά με το δικό μου αποστασιόμετρο και τη φωτογραφική μου μηχανή, προκειμένου να διαπιστώσω ο ίδιος πώς έχουν τα πράγματα.
Πιο πάνω παρουσιάζω ένα δικό μου σκαρίφημα για το πώς εκτιμώ ότι θα διαμορφωθεί τελικά ο κυκλικός κόμβος. Είναι αλήθεια ότι τα βασικά μου επιχειρήματα υποστηρίζονται από τις, σε γενικές γραμμές, ακριβείς μετρήσεις του συναδέλφου, αλλά θεώρησα ότι είναι χρήσιμο να μπορέσω να παρουσιάσω τις πληροφορίες σε μια "εικονογραφημένη" μορφή που είναι περισσότερο κατανοητή στον μη ειδικό αναγνώστη. Τα βασικά σημεία που προκαλούν την αντίδραση της "Ομάδας Εθελοντικής Δράσης Ν. Πιερίας" είναι δύο: η καταγγελλόμενη πρόθεση της δημοτικής αρχής να κόψει τέσσερα δέντρα για να δημιουργήσει τον κυκλικό κόμβο και η μετατροπή μέρους του κεντρικού πάρκου της Κατερίνης σε λωρίδα κυκλοφορίας. Αν και τα δύο ζητήματα συνδέονται, θα τα εξετάσουμε ξεχωριστά, για τεκμηριωθεί πληρέστερα η απάντηση.
Γράφει ο Ν.Η. στην απάντησή του, και τμήμα αυτής δημοσιεύεται επίσης στη σελίδα http://www.otoposmou.gr/ , τα ακόλουθα για τον κυκλικό κόμβο:
"Ο κυκλικός κόμβος 7ης Μεραρχίας και Σβορώνου έχει τα εξής σχεδιαστικά χαρακτηριστικά:
Εσωτερική διάμετρος κόμβου (παρτέρι και δικό του πεζοδρόμιο) = 14m
Πλάτος λωρίδων κυκλοφορίας = 4m
Εξωτερική διάμετρος κόμβου (μαζί με τα δύο απέναντι κυκλικά ρεύματα κυκλοφορίας και χωρίς τα απέναντι πεζοδρόμια) = 14m + 4m + 4m = 22m ή άλλως παραγόμενη ακτίνα 11m από το κέντρο του κυκλικού κόμβου.
Αν διατηρηθεί το ίδιο σε πλάτος πεζοδρόμιο για τους πεζούς, δηλαδή πλάτους 4,3m προφανώς η ολική ακτίνα του κυκλικού κόμβου προ της πλευρά του πάρκου γίνεται 11m + 4,3m = 15,3m. Εντός αυτών των 15,3m βρίσκονται τώρα 4 ανυπεράσπιστα δέντρα:
1) Δέντρο σε απόσταση 11,20m από το κέντρο του κόμβου
2) Δέντρο σε απόσταση 11,60m από το κέντρο του κόμβου
3) Δέντρο σε απόσταση 12,80m από το κέντρο του κόμβου
4) Δέντρο σε απόσταση 14,10m από το κέντρο του κόμβου".
Τα δικά μου στοιχεία συμπίπτουν σχεδόν απόλυτα με τα προαναφερθέντα. Να σημειώσω μόνο ότι υπολογίζω την εσωτερική διάμετρο του κόμβου σε 13m και το πλάτος των λωρίδων κυκλοφορίας σε 4,5m. Συνολικά η παραγόμενη ακτίνα παραμένει 11m. Η εσωτερική διάμετρος, σε αντιστοιχία με όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε άλλα σημεία της πόλης θα είναι, λογικά, χωρισμένη σε δύο τμήματα. Τον εσωτερικό κυκλικό δίσκο, ακτίνας 4m, και έναν δακτύλιο στρωμένο με κυβόλιθους για τη διευκόλυνση των πεζών και των μεγάλων οχημάτων, πλάτους 2,5m. Όπως έχει γίνει φανερό από τα στοιχεία που δίνονται, τα τέσσερα δέντρα που "θα κοπούν" είναι ΈΞΩ από τον χώρο στον οποίο θα κινούνται τα οχήματα, και πάνω στο πεζοδρόμιο, όπως αυτό θα διαμορφωθεί τελικά. Για να το αντιληφθεί ο αναγνώστης, τα δέντρα αυτά σημειώνονται στο σκαρίφημα που έκανα ως εξής:
Τα δέντρα (1) και (2) σημειώνονται με τον αριθμό 1.
Το δέντρο (3) σημειώνεται με τον αριθμό 2.
Το δέντρο (4) σημειώνεται με τον αριθμό 3.
Για να γίνουν όλα ακόμη πιο κατανοητά, παραθέτω και τις ακόλουθες φωτογραφίες.
Στις φωτογραφίες αυτές τα δέντρα είναι σημειωμένα με την αρίθμηση που τους έδωσε ο Ν.Η. στο κείμενό του. Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι τα δέντρα κινδυνεύουν να κοπούν από τη στιγμή που θα βρίσκονται επάνω στο πεζοδρόμιο. Δεν υπάρχει κανένας τεχνικός ή άλλος λόγος να κοπούν τα δέντρα αυτά, καθώς δεν παρενοχλούν την κίνηση των οχημάτων. Και αυτό είναι κάτι που φαίνεται από τα στοιχεία που συνέλλεξε ο Ν.Η. Άλλωστε στα περισσότερα πεζοδρόμια υπάρχουν δέντρα, πόσο μάλλον στις παρυφές του πάρκου. Με δεδομένο το μεγάλο πλάτος των πεζοδρομίων (τουλάχιστον 4m), τα δέντρα δε θα εμποδίζουν ούτε την κίνηση των πεζών. Προς τι, λοιπόν, οι διαμαρτυρίες και η ανησυχία;
Υπάρχει, όμως, ένα ακόμη δέντρο το οποίο ο εκλεκτός συνάδελφος δεν σημειώνει. Είναι αυτό που στο σκαρίφημα και τις φωτογραφίες σημειώνεται με τον αριθμό 6. Το δέντρο αυτό βρίσκεται σε απόσταση 6,5m περίπου από το κέντρο του κόμβου, θα βρίσκεται δηλαδή στο σημείο που η λωρίδα κυκλοφορίας εφάπτεται με τον δακτύλιο των κυβόλιθων. Το δέντρο αυτό δε μπορεί να παραμείνει στη θέση του, καθώς θα εμποδίζει την κίνηση των μεγάλων οχημάτων. Είναι όμως αρκετά μικρό, ώστε να μπορεί να μεταφυτευθεί σε άλλη θέση, όπως άλλωστε έχει γίνει και σε πολλές περιπτώσεις με δέντρα αυτού του μεγέθους.
Γίνεται σαφές ότι κανένα δέντρο δεν κινδυνεύει με καταστροφή. Μένει να δούμε αν και κατά πόσο "μέρος του πάρκου μετατρέπεται σε λωρίδα κυκλοφορίας". Να ξεκαθαρίσουμε κάποιες έννοιες. Σήμερα υπάρχει ένα πεζοδρόμιο πλάτους 4,3m πέρα από το οποίο αρχίζει ο χώρος του πάρκου. Το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του χώρου του πάρκου είναι σήμερα διαμορφωμένο για χρήση από του πεζούς. Όπως φαίνεται στο σκαρίφημα, η λωρίδα κυκλοφορίας εισχωρεί στο πάρκο στο σημείο 5. Η επιφάνεια του τόξου που σχηματίζει το σημερινό όριο του πάρκου με το εξωτερικό τμήμα της λωρίδας κίνησης των οχημάτων, είναι περίπου 10 τετραγωνικά μέτρα. Ο χώρος που θα καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο, όπως θα διαμορφωθεί, είναι στο μεγαλύτερο μέρος του πεζόδρομος εντός του πάρκου και σήμερα, όπως άλλωστε φαίνεται από τις φωτογραφίες.
Στα 90 τετραγωνικά μέτρα που υποτίθεται ότι χάνονται, η "Ομάδα Εθελοντικής Δράσης Ν. Πιερίας" συνυπολογίζει και την έκταση που θα καταλαμβάνει το πεζοδρόμιο. Με ποιο σκεπτικό άραγε, αφού το μεγαλύτερο μέρος των 90 τετραγωνικών είναι ούτως ή άλλως πεζοδρόμιο; Αν υπάρχει κάποια απώλεια, αυτή περιορίζεται στα 10 τετραγωνικά που θα καταλαμβάνει το οδόστρωμα. Ξεχνάμε όμως κάτι σημαντικό. Στο κέντρο του κυκλικού κόμβου υπάρχει κυκλικός δίσκος ακτίνας 4m, ο οποίος όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις θα μετατραπεί σε χώρο πρασίνου. Η επιφάνεια που θα καταλαμβάνει ο χώρος αυτός είναι λίγο περισσότερο από 50 τετραγωνικά μέτρα. Άρα όχι μόνο δε μειώνεται ο συνολικός χώρος πρασίνου στην πόλη μας, αλλά αντίθετα ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ 40 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ!!!
Σύμφωνα με τα προηγούμενα, τα επιχειρήματα του εκλεκτού συναδέλφου καταρρίπτονται. Υπάρχουν όμως και κάποια δευτερεύοντα ζητήματα που χρήζουν σχολιασμού. Λίγες εβδομάδες πριν δημιουργηθεί το όλο θέμα του κόμβου, καταστηματάρχης της περιοχής μου μετέφερε την πληροφόρηση ότι η οδός Σβορώνου θα γίνει ολόκληρη διπλής κατεύθυνσης. Από αυτά που έμαθα αργότερα αυτό ισχύει. Όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες, όποιος φτάνει σήμερα στο πάρκο και θέλει να κατευθυνθεί προς Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παραλία και Ολυμπιακή Ακτή, είναι σήμερα υποχρεωμένος να διέλθει από το κυκλοφοριακά επιβαρυμένο κέντρο της πόλης. Με τη νέα κυκλοφοριακή ρύθμιση αυτό δε θα είναι αναγκαίο, οπότε το κέντρο θα αποφορτιστεί, με όλα τα περιβαλλοντικά και άλλα πλεονεκτήματα που αυτό συνεπάγεται. Το έργο, επομένως, όχι μόνο δεν είναι υπέρ των αυτοκινήτων, αλλά υπέρ της ποιότητας ζωής των κατοίκων του κέντρου και της ασφάλειας πεζών και εποχούμενων. Επιπλέον, η πληροφορία αυτή εξηγεί πλήρως τη χρησιμότητα του κόμβου, καθώς αυτός παύει να είναι "μια απλή διασταύρωση τύπου Τ".
Ακόμη, θεωρώ ότι είναι εκτός πραγματικότητας οποιαδήποτε σύγκριση της Κατερίνης και οποιασδήποτε άλλης ελληνικής πόλης με το Βερολίνο και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες γενικότερα. Οι ιστορικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες μέσα από τις οποίες προέκυψε η σημερινή μορφή των ελληνικών πόλεων καμιά σχέση δεν έχουν με αυτές που επικρατούσαν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κανείς όμως δεν μπορεί να αρνηθεί ότι γίνονται στην πόλη μας προσπάθειες να αυξηθούν οι χώροι πρασίνου. Η οριοθέτηση και σήμανση δεκάδων κοινόχρηστων χώρων τους προηγούμενους μήνες, η έναρξη εργασιών για τη δημιουργία πάρκου στο παλιό δημοτικό γκαράζ στο Βατάν, η μελέτη για την ανάπλαση του Πέλεκα που δημοσιοποιήθηκε τον Φεβρουάριο, δίνουν ένα πολιτικό στίγμα ξεκάθαρο που γεμίζει αισιοδοξία τον αντικειμενικό παρατηρητή.
Τελικά, το μόνο που μένει, είναι τα προκαταβολικά συγχαρητήρια προς την "Ομάδα Εθελοντικής Δράσης Ν. Πιερίας" για τη σωτήρια παρέμβασή της, με την οποία απέτρεψε την κοπή των δέντρων, τη μετατροπή του πάρκου σε αυτοκινητόδρομο, τις επτά πληγές του Φαραώ, τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και τη Δευτέρα Παρουσία. Αυτά, και εις άλλα με υγεία.
Όταν κρίνονται οι κρίνοντες...
Είναι διασκεδαστικό να βλέπεις ανθρώπους που συμμετέχουν στο δημόσιο διάλογο να εξοργίζονται όταν κάποιος αμφισβητεί τα επιχειρήματά τους και, εν τέλει, την εγκυρότητα της θέσης τους. Η οργή είναι πρόδηλη σε πολλές εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στην απάντηση του συναδέλφου μηχανικού Ν.Η. . Ανιχνεύεται, όμως, και στην βιασύνη του να απαντήσει, καθώς και σε αρκετές ανακρίβειες που μπορούν να εντοπιστούν στο κείμενό του, το οποίο δημοσίευσα.
Στη δημοκρατία, ο καθένας δικαιούται να έχει γνώμη επί παντός επιστητού και να την εκφράζει δημόσια, ελεύθερα και απεριόριστα. Πρέπει, βέβαια, να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί κριτική για την άποψή του. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς και γιατί για οποιοδήποτε ζήτημα που αφορά τα κοινά, δικαίωμα γνώμης έχουν μόνο οι ειδικοί. Η θέση αυτή εκφράζεται πολλές φορές συγκεκαλυμμένα μέσα στο κείμενο, με αποκορύφωμα την απαίτηση να ζητήσω συγγνώμη για τις απόψεις μου, αν δεν είμαι ειδικός. Είναι, επίσης, χαρακτηριστική η απαξίωση που επιφυλάσσει ο Ν.Η. για τους δημοτικούς συμβούλους. Η ιεράρχηση των αναγκών, η χάραξη πολιτικής, ο έλεγχος της νομιμότητας των διαδικασιών, η επίβλεψη των αποτελεσμάτων της διοίκησης, ο έλεγχος του δημοσίου χρήματος, είναι πράξεις και διαδικασίες πολιτικές. Και, ευτυχώς, δικαίωμα και υποχρέωση να συμμετέχουν σ’ αυτές έχουν, όχι μόνο οι προδήλως απαξιωθέντες από τον Ν.Η. εκπαιδευτικοί, αλλά και οι αγρότες, οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι γιατροί, κοντολογίς ο κάθε πολίτης. Πολύ περισσότερο, εκείνοι που ψηφίστηκαν από τον λαό για να τον υπηρετούν. Η απαξίωση των αιρετών για την άσκηση των καθηκόντων τους, η αμφισβήτηση του απεριορίστου της γνώμης και η λεκτική συμπεριφορά «νταή της γειτονιάς» απέναντι σε πολίτες που εξασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, παραπέμπουν ευθέως σε φασιστικές λογικές.
Το δε φασιστικό της λογικής του συναδέλφου επιτείνεται από την ανακολουθία του. Ποιο συγκεκριμένα, μέσω του διαδικτύου ανακάλυψα ότι στην Κατερίνη υπάρχει μόνο ένας μηχανικός με τα αρχικά Ν.Η., ο οποίος, μάλιστα, σύμφωνα με το βιογραφικό του διαμένει έναντι, και όχι έμπροσθεν όπως λανθασμένα γράφει, του πάρκου. Ο συνάδελφος αυτός είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός. Από το βιογραφικό του, επίσης, προκύπτει ότι δεν είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (master), εκτός αν ως τέτοιο εννοεί τη βεβαίωση που πρόσφατα άρχισε να χορηγεί το Πολυτεχνείο του Α.Π.Θ. στους αποφοίτους του, ή αν το βιογραφικό που εντόπισα είναι ανακριβές. Είναι σαφές ακόμα και για τον πλέον αδαή, ότι οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί καμία σχέση δεν έχουν με την κατασκευή των δρόμων, πλην του φωτισμού και κάποιων ηλεκτρονικών εγκαταστάσεων που μπορεί να απαιτούνται. Σύμφωνα, λοιπόν, με το σκεπτικό του, δε θα έπρεπε να έχει δικαίωμα λόγου για το θέμα. Το δικαίωμά του αυτό είναι όμως και ευτυχώς αναφαίρετο, απεριόριστο και το εξασκεί με περισσή και πομπώδη επιστημοσύνη.
Σε ό,τι αφορά τα γλωσσικά ζητήματα, μολονότι διαπίστωσα σωρεία λαθών και στην απάντηση, δε θέλω να σταθώ ιδιαίτερα. Η εμμονή μου πηγάζει από την πεποίθηση ότι η ορθή χρήση της γλώσσας είναι προϋπόθεση ενός παραγωγικού δημόσιου διαλόγου. Οι λέξεις κρύβουν πολλά λεπτά νοήματα και η λανθασμένη χρήση τους μπορεί να οδηγήσει, εκούσια ή ακούσια, σε παρερμηνείες. Για να επανέλθω, έχω δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, η κατάληξη «-ικός» χρησιμοποιείται για να δηλώσει αυτό που εκπορεύεται από ή αναφέρεται στο θέμα της λέξης. Για παράδειγμα, η λέξη δημοτικός σημαίνει αυτός που εκπορεύεται από τον δήμο, που υπάρχει εξαιτίας του δήμου ή που ανήκει στον δήμο, καθώς και αυτός που αναφέρεται στον δήμο, πχ δημοτικό σχολείο και δημοτικές εκλογές. Δεν αμφισβήτησα ποτέ την ύπαρξη του επιθέτου «λαγνικός». Απλά, λαγνικός είναι αυτός που εκπορεύεται από τη λαγνεία ή αναφέρεται σε αυτήν. Ορθώς, επομένως, χρησιμοποιεί ο Καρούζος τη λέξη, καθώς ο κατακλυσμός του συγνεφοσυνάχτη εκπορεύεται από τη λαγνεία του, άρα είναι λαγνικός. Τα σχέδια, όμως, που εκφράζουν τη λαγνεία για τα αυτοκίνητα είναι αυτοκινητολάγνα. Αυτοκινητολαγνικά θα ήταν αν εξέφραζαν τη λαγνεία που αισθάνονται τα ίδια τα αυτοκίνητα, πράγμα καταφανώς λανθασμένο, ακόμη και για νεολογισμό.
Δεύτερον, ο ορισμός του Μπαμπινιώτη, του οποίου το λεξικό δεν έχω, για τον εξοστρακισμό είναι ορθός. Είναι ξεκάθαρο, από την άλλη, ότι αναφέρεται σε ζωντανούς. Τα κομμένα δέντρα είναι εκ των πραγμάτων νεκρά. Ακόμη κι αν δεχθούμε τη μεταφορική χρήση της λέξης και παραβλέψουμε τα ουσιώδη προηγούμενα, η έκφραση «θα κοπούν και θα εξοστρακιστούν» είναι αναμφίβολα πλεονασμός και επομένως λανθασμένη, εξηγείται, παραταύτα, από την προσπάθεια να δοθεί κύρος και επισημότητα στο κείμενο.
Στο αρχικό μου κείμενο αναφέρθηκα σε γεγονός που συνέβη τον Ιούλιο του 2009, αν δε με απατά η μνήμη μου. Συγκεκριμένα, σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού «Δίον» με οικοδεσπότη τον Ευγένιο Ολύμπιο, εμφανίστηκε ως προσκεκλημένος ο κύριος Τσολακίδης. Το τμήμα της εκπομπής που παρακολούθησα, διάρκειας πλέον της μισής ώρας, αφορούσε καταγγελία του κυρίου Τσολακίδη για την επικείμενη κοπή δέντρων στο 11ο δημοτικό σχολείο Κατερίνης, στο πλαίσιο εργασιών που θα πραγματοποιούνταν στην περιοχή. Ως τεκμήριο, παρουσίασε φωτογραφίες που έδειχναν σημειώσεις του εργολάβου πάνω σε τοίχο της περίφραξης του σχολείου, και οι οποίες αφορούσαν το υπό υλοποίηση έργο. Τα σημάδια αυτά, σύμφωνα με τον κύριο Τσολακίδη, αποτελούσαν απόδειξη του ότι ο δήμος θα προχωρούσε σε διαπλάτυνση του δρόμου, κάτι που θα είχε ως συνέπεια την κοπή τριών, αν θυμάμαι καλά, μεγάλων δέντρων.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν απευθύνθηκε στον δήμο, απάντησε ότι συναντήθηκε με τον Δήμαρχο, κύριο Σάββα Χιονίδη, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι κανένα δέντρο δεν πρόκειται να κοπεί, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στη μελέτη και δεν συνάδει με την πολιτική λογική της σημερινής διοίκησης. Ο κύριος Τσολακίδης εξακολουθούσε, μολαταύτα να ισχυρίζεται ότι ο δήμος θα κόψει τελικά τα δέντρα, όπως προέκυπτε από τα «αδιάσειστα» ντοκουμέντα του, δηλαδή τις φωτογραφίες. Παρουσίασε, ακόμη, φωτογραφία ηλικιωμένης κατοίκου της περιοχής και περιέγραψε το πώς εκείνη έκλαιγε με λυγμούς επειδή θα κόβονταν τα δέντρα που υπήρχαν από τότε που εκείνη ήταν κοριτσάκι. Δε σταμάτησε να θεωρεί δεδομένη την κοπή των δέντρων, ούτε όταν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, κύριος Λεμονόπουλος, παρενέβη τηλεφωνικά στην εκπομπή, διαβεβαιώνοντας ότι κανένα δέντρο δεν επρόκειτο να κοπεί.
Τι συνέβη τελικά; Στο πλαίσιο της ανάπλασης των οδών Δανάης και Φλέμιγκ, μετατοπίστηκε κατά λίγα μέτρα ο τοίχος του σχολείου, έγινε δηλαδή αυτό που έδειχναν οι σημειώσεις στον τοίχο. Έτσι εξαλείφθηκε ο κίνδυνος να πέσει κάποιος μαθητής από τα κάγκελα, και από αρκετά μεγάλο ύψος, στον δρόμο, ο οποίος λόγω τη ύπαρξης του δικαστικού μεγάρου λίγα μέτρα πιο πέρα, εξυπηρετεί σημαντικό κυκλοφοριακό φόρτο. Ο καθένας, φαντάζομαι, αντιλαμβάνεται τι θα σήμαινε η πτώση ενός παιδιού στον συγκεκριμένο δρόμο. Τα δέντρα δε, όχι μόνο δεν κόπηκαν, αλλά στην πολύτιμή τους σκιά τοποθετήθηκαν παγκάκια και αποδόθηκαν στην τοπική κοινωνία. Ο συνάδελφος Ν.Η. υπονοεί ότι η σωτηρία των δέντρων οφείλεται στην παρέμβαση των πολιτών. Το ότι η κοπή τους δεν προβλεπόταν από τη μελέτη, επομένως δεν είχε ποτέ αποφασιστεί, και ο Δήμαρχος είχε κατηγορηματικά βεβαιώσει ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, είναι για τον συνάδελφο, όπως και για τον κύριο Τσολακίδη, παντελώς άσχετα. Εμένα στο χωριό μου αυτό το λένε «μονά ζυγά δικά μας» και στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις το αποκαλούσαμε σπέκουλα και προπαγάνδα. Ένας φίλος μου, μάλιστα, που παρακολούθησε την εκπομπή το χαρακτήρισε «πολιτική αλητεία», αλλά του έβαλα πιπέρι στο στόμα και δεν το ξανάκανε.
Θα ήθελα να σημειώσω, ότι αν και διάβασα τέσσερις φορές το αρχικό μου κείμενο, τη λέξη «άθλιος» που μου αποδίδει ο Ν.Η. δεν την εντόπισα πουθενά, όπως και κανένα παράγωγό της. Επίσης, χαρακτήρισα σχόλιό του «άστοχο, αν όχι δόλιο». Τον ίδιο σε κανένα σημείο δεν τον χαρακτήρισα δόλιο. Τέλος, οι γονείς μου με δίδαξαν ότι όποιος λέει ψέματα είναι ψεύτης. Για τα ψέματα που υπάρχουν στο κείμενο με τίτλο "Πάρκο ή Πάρκινκ Κατερίνης;", στην απάντησή του και σε επόμενο κείμενο του ιστοτόπου http://www.otoposmou.gr/ θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτηση με τεχνικές λεπτομέρειες για τον σχεδιαζόμενο κόμβο.
Ακόμη, μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η απαξίωση των δημοτικών συμβούλων και των αιρετών γενικότερα, που είναι διάχυτη στο κείμενο του εθελοντή συναδέλφου Ν.Η. . Ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι όσοι συμμετέχουν στα αιρετά θεσμικά όργανα είναι κατ’ ουσίαν εθελοντές. Προσφέρουν από το υστέρημα του χρόνου τους για να συμβάλλουν στη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών ζωής για όλους.
Τέλος, όπως φαίνεται στο προφίλ αλλά και στην παρθενική μου ανάρτηση, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και όχι δημοτικός υπάλληλος, όπως υπονόησε ο συνάδελφος για να υπονομεύσει την αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία μου. Αδυνατώ όμως να συλλάβω πώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μου στερούσε την ελευθερία της έκφρασης. Κλείνοντας, να ενημερώσω ότι ξεκίνησα τη λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου για τον οστεοπορωτικό μου εγκέφαλο, παρά την άρνηση ορθοπεδικών και νευρολόγων να μου τα συνταγογραφήσουν, με την ανήκουστη δικαιολογία ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Στη δημοκρατία, ο καθένας δικαιούται να έχει γνώμη επί παντός επιστητού και να την εκφράζει δημόσια, ελεύθερα και απεριόριστα. Πρέπει, βέβαια, να είναι προετοιμασμένος να δεχθεί κριτική για την άποψή του. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς και γιατί για οποιοδήποτε ζήτημα που αφορά τα κοινά, δικαίωμα γνώμης έχουν μόνο οι ειδικοί. Η θέση αυτή εκφράζεται πολλές φορές συγκεκαλυμμένα μέσα στο κείμενο, με αποκορύφωμα την απαίτηση να ζητήσω συγγνώμη για τις απόψεις μου, αν δεν είμαι ειδικός. Είναι, επίσης, χαρακτηριστική η απαξίωση που επιφυλάσσει ο Ν.Η. για τους δημοτικούς συμβούλους. Η ιεράρχηση των αναγκών, η χάραξη πολιτικής, ο έλεγχος της νομιμότητας των διαδικασιών, η επίβλεψη των αποτελεσμάτων της διοίκησης, ο έλεγχος του δημοσίου χρήματος, είναι πράξεις και διαδικασίες πολιτικές. Και, ευτυχώς, δικαίωμα και υποχρέωση να συμμετέχουν σ’ αυτές έχουν, όχι μόνο οι προδήλως απαξιωθέντες από τον Ν.Η. εκπαιδευτικοί, αλλά και οι αγρότες, οι εργάτες, οι μηχανικοί, οι γιατροί, κοντολογίς ο κάθε πολίτης. Πολύ περισσότερο, εκείνοι που ψηφίστηκαν από τον λαό για να τον υπηρετούν. Η απαξίωση των αιρετών για την άσκηση των καθηκόντων τους, η αμφισβήτηση του απεριορίστου της γνώμης και η λεκτική συμπεριφορά «νταή της γειτονιάς» απέναντι σε πολίτες που εξασκούν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, παραπέμπουν ευθέως σε φασιστικές λογικές.
Το δε φασιστικό της λογικής του συναδέλφου επιτείνεται από την ανακολουθία του. Ποιο συγκεκριμένα, μέσω του διαδικτύου ανακάλυψα ότι στην Κατερίνη υπάρχει μόνο ένας μηχανικός με τα αρχικά Ν.Η., ο οποίος, μάλιστα, σύμφωνα με το βιογραφικό του διαμένει έναντι, και όχι έμπροσθεν όπως λανθασμένα γράφει, του πάρκου. Ο συνάδελφος αυτός είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός. Από το βιογραφικό του, επίσης, προκύπτει ότι δεν είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (master), εκτός αν ως τέτοιο εννοεί τη βεβαίωση που πρόσφατα άρχισε να χορηγεί το Πολυτεχνείο του Α.Π.Θ. στους αποφοίτους του, ή αν το βιογραφικό που εντόπισα είναι ανακριβές. Είναι σαφές ακόμα και για τον πλέον αδαή, ότι οι ηλεκτρολόγοι μηχανικοί καμία σχέση δεν έχουν με την κατασκευή των δρόμων, πλην του φωτισμού και κάποιων ηλεκτρονικών εγκαταστάσεων που μπορεί να απαιτούνται. Σύμφωνα, λοιπόν, με το σκεπτικό του, δε θα έπρεπε να έχει δικαίωμα λόγου για το θέμα. Το δικαίωμά του αυτό είναι όμως και ευτυχώς αναφαίρετο, απεριόριστο και το εξασκεί με περισσή και πομπώδη επιστημοσύνη.
Σε ό,τι αφορά τα γλωσσικά ζητήματα, μολονότι διαπίστωσα σωρεία λαθών και στην απάντηση, δε θέλω να σταθώ ιδιαίτερα. Η εμμονή μου πηγάζει από την πεποίθηση ότι η ορθή χρήση της γλώσσας είναι προϋπόθεση ενός παραγωγικού δημόσιου διαλόγου. Οι λέξεις κρύβουν πολλά λεπτά νοήματα και η λανθασμένη χρήση τους μπορεί να οδηγήσει, εκούσια ή ακούσια, σε παρερμηνείες. Για να επανέλθω, έχω δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, η κατάληξη «-ικός» χρησιμοποιείται για να δηλώσει αυτό που εκπορεύεται από ή αναφέρεται στο θέμα της λέξης. Για παράδειγμα, η λέξη δημοτικός σημαίνει αυτός που εκπορεύεται από τον δήμο, που υπάρχει εξαιτίας του δήμου ή που ανήκει στον δήμο, καθώς και αυτός που αναφέρεται στον δήμο, πχ δημοτικό σχολείο και δημοτικές εκλογές. Δεν αμφισβήτησα ποτέ την ύπαρξη του επιθέτου «λαγνικός». Απλά, λαγνικός είναι αυτός που εκπορεύεται από τη λαγνεία ή αναφέρεται σε αυτήν. Ορθώς, επομένως, χρησιμοποιεί ο Καρούζος τη λέξη, καθώς ο κατακλυσμός του συγνεφοσυνάχτη εκπορεύεται από τη λαγνεία του, άρα είναι λαγνικός. Τα σχέδια, όμως, που εκφράζουν τη λαγνεία για τα αυτοκίνητα είναι αυτοκινητολάγνα. Αυτοκινητολαγνικά θα ήταν αν εξέφραζαν τη λαγνεία που αισθάνονται τα ίδια τα αυτοκίνητα, πράγμα καταφανώς λανθασμένο, ακόμη και για νεολογισμό.
Δεύτερον, ο ορισμός του Μπαμπινιώτη, του οποίου το λεξικό δεν έχω, για τον εξοστρακισμό είναι ορθός. Είναι ξεκάθαρο, από την άλλη, ότι αναφέρεται σε ζωντανούς. Τα κομμένα δέντρα είναι εκ των πραγμάτων νεκρά. Ακόμη κι αν δεχθούμε τη μεταφορική χρήση της λέξης και παραβλέψουμε τα ουσιώδη προηγούμενα, η έκφραση «θα κοπούν και θα εξοστρακιστούν» είναι αναμφίβολα πλεονασμός και επομένως λανθασμένη, εξηγείται, παραταύτα, από την προσπάθεια να δοθεί κύρος και επισημότητα στο κείμενο.
Στο αρχικό μου κείμενο αναφέρθηκα σε γεγονός που συνέβη τον Ιούλιο του 2009, αν δε με απατά η μνήμη μου. Συγκεκριμένα, σε εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού «Δίον» με οικοδεσπότη τον Ευγένιο Ολύμπιο, εμφανίστηκε ως προσκεκλημένος ο κύριος Τσολακίδης. Το τμήμα της εκπομπής που παρακολούθησα, διάρκειας πλέον της μισής ώρας, αφορούσε καταγγελία του κυρίου Τσολακίδη για την επικείμενη κοπή δέντρων στο 11ο δημοτικό σχολείο Κατερίνης, στο πλαίσιο εργασιών που θα πραγματοποιούνταν στην περιοχή. Ως τεκμήριο, παρουσίασε φωτογραφίες που έδειχναν σημειώσεις του εργολάβου πάνω σε τοίχο της περίφραξης του σχολείου, και οι οποίες αφορούσαν το υπό υλοποίηση έργο. Τα σημάδια αυτά, σύμφωνα με τον κύριο Τσολακίδη, αποτελούσαν απόδειξη του ότι ο δήμος θα προχωρούσε σε διαπλάτυνση του δρόμου, κάτι που θα είχε ως συνέπεια την κοπή τριών, αν θυμάμαι καλά, μεγάλων δέντρων.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν απευθύνθηκε στον δήμο, απάντησε ότι συναντήθηκε με τον Δήμαρχο, κύριο Σάββα Χιονίδη, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι κανένα δέντρο δεν πρόκειται να κοπεί, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στη μελέτη και δεν συνάδει με την πολιτική λογική της σημερινής διοίκησης. Ο κύριος Τσολακίδης εξακολουθούσε, μολαταύτα να ισχυρίζεται ότι ο δήμος θα κόψει τελικά τα δέντρα, όπως προέκυπτε από τα «αδιάσειστα» ντοκουμέντα του, δηλαδή τις φωτογραφίες. Παρουσίασε, ακόμη, φωτογραφία ηλικιωμένης κατοίκου της περιοχής και περιέγραψε το πώς εκείνη έκλαιγε με λυγμούς επειδή θα κόβονταν τα δέντρα που υπήρχαν από τότε που εκείνη ήταν κοριτσάκι. Δε σταμάτησε να θεωρεί δεδομένη την κοπή των δέντρων, ούτε όταν ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, κύριος Λεμονόπουλος, παρενέβη τηλεφωνικά στην εκπομπή, διαβεβαιώνοντας ότι κανένα δέντρο δεν επρόκειτο να κοπεί.
Τι συνέβη τελικά; Στο πλαίσιο της ανάπλασης των οδών Δανάης και Φλέμιγκ, μετατοπίστηκε κατά λίγα μέτρα ο τοίχος του σχολείου, έγινε δηλαδή αυτό που έδειχναν οι σημειώσεις στον τοίχο. Έτσι εξαλείφθηκε ο κίνδυνος να πέσει κάποιος μαθητής από τα κάγκελα, και από αρκετά μεγάλο ύψος, στον δρόμο, ο οποίος λόγω τη ύπαρξης του δικαστικού μεγάρου λίγα μέτρα πιο πέρα, εξυπηρετεί σημαντικό κυκλοφοριακό φόρτο. Ο καθένας, φαντάζομαι, αντιλαμβάνεται τι θα σήμαινε η πτώση ενός παιδιού στον συγκεκριμένο δρόμο. Τα δέντρα δε, όχι μόνο δεν κόπηκαν, αλλά στην πολύτιμή τους σκιά τοποθετήθηκαν παγκάκια και αποδόθηκαν στην τοπική κοινωνία. Ο συνάδελφος Ν.Η. υπονοεί ότι η σωτηρία των δέντρων οφείλεται στην παρέμβαση των πολιτών. Το ότι η κοπή τους δεν προβλεπόταν από τη μελέτη, επομένως δεν είχε ποτέ αποφασιστεί, και ο Δήμαρχος είχε κατηγορηματικά βεβαιώσει ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, είναι για τον συνάδελφο, όπως και για τον κύριο Τσολακίδη, παντελώς άσχετα. Εμένα στο χωριό μου αυτό το λένε «μονά ζυγά δικά μας» και στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις το αποκαλούσαμε σπέκουλα και προπαγάνδα. Ένας φίλος μου, μάλιστα, που παρακολούθησε την εκπομπή το χαρακτήρισε «πολιτική αλητεία», αλλά του έβαλα πιπέρι στο στόμα και δεν το ξανάκανε.
Θα ήθελα να σημειώσω, ότι αν και διάβασα τέσσερις φορές το αρχικό μου κείμενο, τη λέξη «άθλιος» που μου αποδίδει ο Ν.Η. δεν την εντόπισα πουθενά, όπως και κανένα παράγωγό της. Επίσης, χαρακτήρισα σχόλιό του «άστοχο, αν όχι δόλιο». Τον ίδιο σε κανένα σημείο δεν τον χαρακτήρισα δόλιο. Τέλος, οι γονείς μου με δίδαξαν ότι όποιος λέει ψέματα είναι ψεύτης. Για τα ψέματα που υπάρχουν στο κείμενο με τίτλο "Πάρκο ή Πάρκινκ Κατερίνης;", στην απάντησή του και σε επόμενο κείμενο του ιστοτόπου http://www.otoposmou.gr/ θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτηση με τεχνικές λεπτομέρειες για τον σχεδιαζόμενο κόμβο.
Ακόμη, μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η απαξίωση των δημοτικών συμβούλων και των αιρετών γενικότερα, που είναι διάχυτη στο κείμενο του εθελοντή συναδέλφου Ν.Η. . Ανήκω σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι όσοι συμμετέχουν στα αιρετά θεσμικά όργανα είναι κατ’ ουσίαν εθελοντές. Προσφέρουν από το υστέρημα του χρόνου τους για να συμβάλλουν στη διαμόρφωση καλύτερων συνθηκών ζωής για όλους.
Τέλος, όπως φαίνεται στο προφίλ αλλά και στην παρθενική μου ανάρτηση, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και όχι δημοτικός υπάλληλος, όπως υπονόησε ο συνάδελφος για να υπονομεύσει την αντικειμενικότητα και την αξιοπιστία μου. Αδυνατώ όμως να συλλάβω πώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μου στερούσε την ελευθερία της έκφρασης. Κλείνοντας, να ενημερώσω ότι ξεκίνησα τη λήψη συμπληρωμάτων ασβεστίου για τον οστεοπορωτικό μου εγκέφαλο, παρά την άρνηση ορθοπεδικών και νευρολόγων να μου τα συνταγογραφήσουν, με την ανήκουστη δικαιολογία ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Απάντηση του Ν.Η. για τους κυκλικούς κόμβους
Με πολλή χαρά διάβασα την απάντηση του συναδέλφου Ν.Η. για την ανάρτησή μου περί των κυκλικών κόμβων. Επειδή η απάντηση δημοσιεύεται στα σχόλια της ανάρτησης και ενδέχεται να διαφύγει της προσοχής των αναγνωστών, θα την επαναδημοσιεύσω εδώ ολόκληρη, στο πλαίσιο της προαγωγής του δημοκρατικού διαλόγου. Σας παρακαλώ να οπλιστείτε με υπομονή και να την διαβάσετε ολόκληρη, διότι υπερβαίνει τις 4 σελίδες Α4, είναι δηλαδή περίπλου διπλάσια του αρχικού μου κειμένου. Φυσικά, θα υπάρξει απάντηση από την πλευρά μου, είναι όμως πολλά αυτά που θέλω να γράψω, και ο χρόνος μου σχετικά περιορισμένος. Προς το παρόν, οι αγγλομαθείς μπορούν να ρίξουν μια ματιά στον ακόλουθο σύνδεσμο που αναφέρεται στους κυκλικούς κόμβους (roundabouts). http://en.wikipedia.org/wiki/Roundabout
Βέβαια, η εξειδικευμένη βιβλιογραφία που αφορά τους κυκλικούς κόμβους και τον σχεδιασμό τους είναι πολύ μεγάλη, αλλά ο μη ειδικός μπορεί να πάρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες από το άρθρο αυτό.
Ακολουθεί με πλάγιους χαρακτήρες η απάντηση του Ν.Η.
"Αγαπητέ συμπολίτη, για τον παρακάτω σου σχολιασμό υπέρ των οδικών κόμβων εντός του πάρκου Κατερίνης:
http://apotinkaterinimeagapi.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html Απαντώ τα εξής:
Όντως η άγνοια και ημιμάθεια φέρνουν απορίες. Δεν γνωρίζω την ιδιότητα σου, οπότε θα συμπεράνω με αγαθή πρόθεση ότι δεν εργάζεσαι στο Δήμο Κατερίνης.Αναφέρω την ιδιότητα μου: όχι δεν είμαι δημοσιογράφος για να έχω δικαίωμα ομιλίας και συγγραφής άρθρου, αλλά διπλωματούχος μηχανικός επιπέδου 5-ετούς πολυτεχνείου, κάτοχος μάστερ, και μέσω της ιδιότητας αυτής διεξάγω τεχνικές μελέτες για έργα σε 50 περίπου χώρες του πλανήτη (κυρίως κεντροευρωπαϊκές). Συνεπώς για τις τεχνικές λεπτομέρειες που αναφέρεις, θα εμπλουτίσω παρακάτω την περιέργεια σου.
Η κατοικία μου βρίσκεται έμπροσθεν και πλησίον του πάρκου και, πίστεψε με, κατοικία πιο κοντά δεν υφίσταται. Για τον λόγο αυτό σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα την έκταση και την σημασία του πάρκου μας, που ίσως από αβλεψία των αδηφάγων μηχανισμών βρίσκεται στη θέση του ακόμη και σήμερα. Από την Σβορώνου και 7ης Μεραρχίας περνώ τουλάχιστον 2 φορές ημερησίως. Αν θεωρείται ουρά αυτοκινήτων αυτό που προκαλεί η αλόγιστη στάθμευση σε διπλο-παρκάρισμα και τριπλο-παρκάρισμα ακατάπαυστα στην διασταύρωση αυτή από την πλευρά της Σβορώνου τότε να χαϊδέψεις φιλικά τις πλάτες των συμπολιτών σου που το κάνουν. Χωρίς αυτά τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα εξέρχομαι καθημερινά άνετα και λίαν συντόμως (συνέκρινε και την καθυστέρηση σε άλλα σημεία της πόλης, π.χ. το εμπορικό κέντρο).Για πολίτη που σπρώχνει το καρότσι με το παιδί του στο κέντρο του δρόμου λόγω κατάληψης των πεζοδρομίων από πλείστα εμπόδια, παρκαρισμένα αλλά και σχιζοφρενώς κινούμενα αυτοκίνητα, περίμενα ο μεγαλειώδης θυμός σου και οι περιπαικτικές σου φράσεις να αποτείνονται στους ανώριμους αυτοκινητιστές.Η παρουσία πάρκινκ αυτοκινήτων εντός της χλόης και των πεζοδρόμων του πάρκου δεν είναι άσχετη, αλλά ένας απλός ακόμη τρόπος απομυθοποίησης του πρασίνου στην σύγχρονη κοινωνία, για να μην αναφερθώ στην συνενοχή και σιωπηρή συναίνεση των αρχών (βλέπε πολιτιστικές "προεκλογικές" ομιλίες στο πολιτιστικό κέντρο της "Εκάβης"). Η ίδια εισβολή και προσβολή του πρασίνου συμβαίνει πάραυτα με την χάραξη και οικοδόμηση κόμβων ΕΝΤΟΣ του πάρκου, γεγονός που δεν διανοήθηκε ποτέ στο παρελθόν να εκτελέσει κανένας δημοτικός άρχοντας.
Στην Ευρώπη αποφεύγονται γενικά οι κυκλικοί κόμβοι αλλά μπορείς να το διαπιστώσεις με επίσκεψη σου σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή πόλη. Τον τελευταίο μήνα βρισκόμουν στο Βερολίνο, οπότε και διαπίστωσα και μόνος μου την θέση μεγάλων πόλεων επί του θέματος.Στα γλωσσολογικά θέματα τώρα:
"Αυτοκινητολαγνικός": σύνθετη λέξη, νεολογισμός, αποκύημα της τρεχούμενης και ζωντανής ακόμη ελληνικής γλώσσας. Προφανώς δεν θα το βρεις ακόμη σε λεξικό. Παρεπιπτόντως ως blogger και αφού είσαι χρήστης του διαδικτύου, μπορείς κάλλιστα να χρησιμοποιήσεις το Google για τις γλωσσικές σου αναζητήσεις. Σου αποστέλλω τους ακόλουθους υπερσυνδέσμους με χρήση και επεξήγηση του "λαγνικός":Νίκος Καρούζος – Ποιήματα
Νίκος Καρούζος (1926-1990): ποιητής από το Ναύπλιο.Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών."ΥΨΙΦΩΝΗ ΤΑΡΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΒΩΝΕΣΤότενες ουρανόθεν ο έρωτας / ήτανε βραδάκι /με τ' αστέρια του σκότους αγάλματα σπινθήρωνένας ανώγειος αφροδισιασμός που κατέρρεε συνέχειαώσπου ακούστηκε ψηλά ο συγνεφοσυνάχτηςκι άρχισε ο δικός του ο κατακλυσμός που έσκουζελαγνικός απ' άκρη σ' άκρη."http://karouzosnikos-poems.blogspot.com/2009/06/blog-post_9285.htmlΓια τη λέξη "λαγνικός" λάβε και απόσπασμα από σχετικό λεξικό (εκτός αν διαβάζεις μόνο Μπαμπινιώτη):
http://www.zeno.org/Pape-1880/K/Pape-1880----02-0003Όσον αφορά τη λέξη "εξοστρακισμός" φαντάζομαι μαθήτευσες σε ελληνικό σχολείο και γνωρίζεις ότι οι περισσότερες λέξεις έχουν κυριολεκτική και μεταφορική ή αλληγορική σημασία. Προφανώς η κυριολεκτική πολιτική έννοια του εξοστρακισμού δεν υφίσταται σήμερα ούτε για άνθρωπο, ζώο, φυτό ή αντικείμενο και ισχύει μόνο η αλληγορική της έννοια. Αλλά και Μπαμπινιώτη ακόμη να διαβάζεις δεν σου δίνω ελαφρυντικά:
"Εξοστρακισμός: 1. (στην αρχαιότητα) Η εξορία πολιτικού προσώπου, που επιβαλλόταν από τον λαό ύστερα από συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, κατά την οποία κάθε πολίτης έγγραφε πάνω σε όστρακο (θραύσμα αγγείου) το όνομα εκείνου που έκρινε ότι έπρεπε να εξοριστεί. 2. (μεταφορικά) η εκδίωξη, η απομάκρυνση.
Λεξικό Μπαμπινιώτη Β' Έκδοση 2005."Αλλά επειδή σκέφτεσαι μόνο κυριολεκτικά και δεν σου αρέσει η λέξη "εξοστρακισμός" με την έννοια της απομάκρυνσης, θα την αντικαταστήσω την επόμενη φορά με το "εξοβελισμός".
Στο δια ταύτα τώρα. Το νυν πλάτος πεζοδρομίου στην πλευρά του πάρκου είναι 4,3m.
Ο κυκλικός κόμβος 7ης Μεραρχίας και Σβορώνου έχει τα εξής σχεδιαστικά χαρακτηριστικά:Εσωτερική διάμετρος κόμβου (παρτέρι και δικό του πεζοδρόμιο) = 14mΠλάτος λωρίδων κυκλοφορίας = 4m
Εξωτερική διάμετρος κόμβου (μαζί με τα δύο απέναντι κυκλικά ρεύματα κυκλοφορίας και χωρίς τα απέναντι πεζοδρόμια) = 14m + 4m + 4m = 22m ή άλλως παραγόμενη ακτίνα 11m από το κέντρο του κυκλικού κόμβου.Αν διατηρηθεί το ίδιο σε πλάτος πεζοδρόμιο για τους πεζούς, δηλαδή πλάτους 4,3m προφανώς η ολική ακτίνα του κυκλικού κόμβου προ της πλευρά του πάρκου γίνεται 11m + 4,3m = 15,3m.Εντός αυτών των 15,3m βρίσκονται τώρα 4 ανυπεράσπιστα δέντρα:1) Δέντρο σε απόσταση 11,20m από το κέντρο του κόμβου2) Δέντρο σε απόσταση 11,60m από το κέντρο του κόμβου3) Δέντρο σε απόσταση 12,80m από το κέντρο του κόμβου4) Δέντρο σε απόσταση 14,10m από το κέντρο του κόμβουΣυνεπώς για να μην πολυλογούμε η τύχη 4 δέντρων εντός της έκτασης του πάρκου κρίνεται επισφαλής γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα εξοστρακιστούν, θα εξοβελιστούν, θα σφαγιαστούν ή βάλε ότι άλλο χαρακτηρισμό θέλεις. Καλούμε λοιπόν κάποιον από τους πολλούς "υπευθύνους" του κράτους και της κοινωνίας μας να μας βεβαιώσει δημόσια, οριστικά και αμετάκλητα για την τύχη αυτών των δένδρων.
Σχετικά με την τωρινή τομή πεζοδρομίου του πάρκου που χαράχθηκε με κοπτικό μηχάνημα και θα αφαιρεθεί, μόνο για το παρτέρι και το περιμετρικό του πεζοδρόμιο θα γίνει αφαίρεση από το πάρκο τόξου μήκους χορδής 10,35m και μέγιστου πλάτους 2,35m ( αφαίρεση από τη σημερινή έκταση του πάρκου, και όχι 0,5m που άτεχνα αναφέρεις).
Επιπλέον, με την εισχώρηση της λωρίδας αυτοκινητοδρόμου εντός του πάρκου θα γίνει αφαίρεση από το πάρκο τόξου μήκους χορδής 20m και πλάτους 6,40m (αφαίρεση από τη σημερινή έκταση πάρκου).Με σχετικούς υπολογισμούς, πάνε χαμένα για πάντα περίπου 90m2 (τετραγωνικά μέτρα) πάρκου υπέρ των αυτοκινήτων και κατά των πεζών πολιτών.Όλα τα παραπάνω μεγέθη είναι μετρημένα με αποστασιόμετρο Laser ακριβείας 1,5mm (χιλιοστόμετρου) στα 70m.
Θα χαρώ να δω και τη δικιά σου επιστημονική θέση ή έστω τεχνική θεώρηση επί των ανωτέρω.
Ο χαρακτηρισμοί δε "άθλιος", "δόλιος" και "ψεύτης" για ενεργούς πολίτες που προσπαθούν απέναντι στο αμείλικτο κατεστημένο να αφήσουν ΑΝΕΓΓΙΧΤΟ από εργολάβους, μηχανήματα, αλλά και οχήματα το εσωτερικό του ΠΑΡΚΟΥ (με κεφαλαία) Κατερίνης είναι θα έλεγα το λιγότερο προσβλητικοί έναντι των συναισθημάτων των περισσοτέρων συμπολιτών μας.
Όσο για τα συγκεκριμένα δέντρα εντός αυτού του ορίου: θα ξαναδείς τα ζωντανά ξαδέλφια τους μόνο στην άδεια σου και όταν επισκεφτείς κάποιον εθνικό δρυμό. Όσον αφορά για τα δέντρα που δεν βλάφτηκαν κατά την διάρκεια εργασιών σε συγκεκριμένο σχολείο, μήπως σου περνά από κάποιους νευρώνες και συνάψεις του εγκεφάλου σου, πως από την αντίδραση κάποιων ανιδιοτελών πολιτών σώθηκαν την τελευταία στιγμή;Πληροφοριακά, στο κέντρο του Βερολίνου υπάρχει ενιαίο και συμπαγές πάρκο τερατώδους έκτασης 2.100 στρεμμάτων που μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ φτωχοί συγγενείς των Ευρωπαίων σε ποιότητα ζωής και κάλυψη πρασίνου ανά κάτοικο. Η έκταση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να στεγάσει όλους τους κατοίκους της Κατερίνης, αλλά παραμένει αμόλυντη, για να μας θυμίζει ότι όταν οι άνθρωποι δεν φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, τα πάρκα ως ζωντανοί οργανισμοί βασιλεύουν.
Για την μετατροπή της πλατείας Ελευθερίας και την κοπή των δέντρων συμφωνούμε απόλυτα. Αλλά όσον αφορά την ισχύ και το δικαίωμα ψήφου των δημοτικών οργάνων, ελάχιστοι έχουν την τεχνική επάρκεια, έστω και κατανόησης βασικών τεχνικών θεμάτων και ορολογίας, για τέτοιας ύψιστης σημασίας έργα μέσα στον ΕΝΑ πνεύμονα πρασίνου της πόλης μας. Να σου αναφέρω πως σε έναν από τους 10 μεγαλύτερους πληθυσμιακά δήμους της Ελλάδας, δημοτική σύμβουλος που επαγγέλεται εκπαιδευτικός, αποφασίζει για την επιλογή τεχνικών και οικονομικών χαρακτηριστικών του φωτισμού της πόλης. Με το ίδιο σύστημα δικαιοδοσίας ψήφου των οργάνων και την γενικότερη διαφθορά στη χώρα μας (ρίξε μια ματιά στα επίσημα στατιστικά), ο θαυμαστός αιγιαλός και η πλατιά αμμουδιά κοντά στην πόλη μας, ίσως γίνει κάποτε μια ωραία τσιμεντένια πόλη, με ωραιότατα κτίσματα χτισμένα πάνω στην άμμο.
Την εισχώρηση οδικού κόμβου εντός της οριοθετημένης περιοχής του πάρκου, τη θεωρώ αναίσχυντη και επιεικώς απαράδεκτη. Ως ορθολογιστής και τεχνοκράτης δε εκφράζω κλάψες. Παρακαλώ να μου γράψεις την ιδιότητα σου και αν είσαι σχετικός επιστήμονας, φερ' ειπείν συγκοινωνιολόγος, δέχομαι μερικώς το λογίδριο σου παρά τα πολλά προαναφερόμενα λάθη σου. Ειδάλλως υπάρχει και συγνώμη για τα προηγούμενα σου σχόλια.Φιλικά, Ο κατακριτέος συμπολίτης σου Ν.Η.
Υ.Γ. Με οστεοπορωτικούς εγκεφάλους σαν το δικό σου, χιλιάδες μνημειώδη αποφθέγματα και λαϊκές εκφράσεις της Ελληνικής με μεταφορική εκφορά των λέξεων, όπως «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες» θα είχαν αποβληθεί από το λεξιλόγιο μας και θα καιγόταν στην πυρά της γλωσσικής αρτηριοσκλήρωσης και λογοκρισίας. Προφανώς για μας τους εθελοντές πολίτες, απ’ ότι κατάλαβες, εξέχουσα θέση έχει η ΟΥΣΙΑ των γεγονότων και όχι τα άνοστα λογοπαίγνια.
Ν.Η. και πάλι"
Βέβαια, η εξειδικευμένη βιβλιογραφία που αφορά τους κυκλικούς κόμβους και τον σχεδιασμό τους είναι πολύ μεγάλη, αλλά ο μη ειδικός μπορεί να πάρει πολλές χρήσιμες πληροφορίες από το άρθρο αυτό.
Ακολουθεί με πλάγιους χαρακτήρες η απάντηση του Ν.Η.
"Αγαπητέ συμπολίτη, για τον παρακάτω σου σχολιασμό υπέρ των οδικών κόμβων εντός του πάρκου Κατερίνης:
http://apotinkaterinimeagapi.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html Απαντώ τα εξής:
Όντως η άγνοια και ημιμάθεια φέρνουν απορίες. Δεν γνωρίζω την ιδιότητα σου, οπότε θα συμπεράνω με αγαθή πρόθεση ότι δεν εργάζεσαι στο Δήμο Κατερίνης.Αναφέρω την ιδιότητα μου: όχι δεν είμαι δημοσιογράφος για να έχω δικαίωμα ομιλίας και συγγραφής άρθρου, αλλά διπλωματούχος μηχανικός επιπέδου 5-ετούς πολυτεχνείου, κάτοχος μάστερ, και μέσω της ιδιότητας αυτής διεξάγω τεχνικές μελέτες για έργα σε 50 περίπου χώρες του πλανήτη (κυρίως κεντροευρωπαϊκές). Συνεπώς για τις τεχνικές λεπτομέρειες που αναφέρεις, θα εμπλουτίσω παρακάτω την περιέργεια σου.
Η κατοικία μου βρίσκεται έμπροσθεν και πλησίον του πάρκου και, πίστεψε με, κατοικία πιο κοντά δεν υφίσταται. Για τον λόγο αυτό σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα την έκταση και την σημασία του πάρκου μας, που ίσως από αβλεψία των αδηφάγων μηχανισμών βρίσκεται στη θέση του ακόμη και σήμερα. Από την Σβορώνου και 7ης Μεραρχίας περνώ τουλάχιστον 2 φορές ημερησίως. Αν θεωρείται ουρά αυτοκινήτων αυτό που προκαλεί η αλόγιστη στάθμευση σε διπλο-παρκάρισμα και τριπλο-παρκάρισμα ακατάπαυστα στην διασταύρωση αυτή από την πλευρά της Σβορώνου τότε να χαϊδέψεις φιλικά τις πλάτες των συμπολιτών σου που το κάνουν. Χωρίς αυτά τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα εξέρχομαι καθημερινά άνετα και λίαν συντόμως (συνέκρινε και την καθυστέρηση σε άλλα σημεία της πόλης, π.χ. το εμπορικό κέντρο).Για πολίτη που σπρώχνει το καρότσι με το παιδί του στο κέντρο του δρόμου λόγω κατάληψης των πεζοδρομίων από πλείστα εμπόδια, παρκαρισμένα αλλά και σχιζοφρενώς κινούμενα αυτοκίνητα, περίμενα ο μεγαλειώδης θυμός σου και οι περιπαικτικές σου φράσεις να αποτείνονται στους ανώριμους αυτοκινητιστές.Η παρουσία πάρκινκ αυτοκινήτων εντός της χλόης και των πεζοδρόμων του πάρκου δεν είναι άσχετη, αλλά ένας απλός ακόμη τρόπος απομυθοποίησης του πρασίνου στην σύγχρονη κοινωνία, για να μην αναφερθώ στην συνενοχή και σιωπηρή συναίνεση των αρχών (βλέπε πολιτιστικές "προεκλογικές" ομιλίες στο πολιτιστικό κέντρο της "Εκάβης"). Η ίδια εισβολή και προσβολή του πρασίνου συμβαίνει πάραυτα με την χάραξη και οικοδόμηση κόμβων ΕΝΤΟΣ του πάρκου, γεγονός που δεν διανοήθηκε ποτέ στο παρελθόν να εκτελέσει κανένας δημοτικός άρχοντας.
Στην Ευρώπη αποφεύγονται γενικά οι κυκλικοί κόμβοι αλλά μπορείς να το διαπιστώσεις με επίσκεψη σου σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή πόλη. Τον τελευταίο μήνα βρισκόμουν στο Βερολίνο, οπότε και διαπίστωσα και μόνος μου την θέση μεγάλων πόλεων επί του θέματος.Στα γλωσσολογικά θέματα τώρα:
"Αυτοκινητολαγνικός": σύνθετη λέξη, νεολογισμός, αποκύημα της τρεχούμενης και ζωντανής ακόμη ελληνικής γλώσσας. Προφανώς δεν θα το βρεις ακόμη σε λεξικό. Παρεπιπτόντως ως blogger και αφού είσαι χρήστης του διαδικτύου, μπορείς κάλλιστα να χρησιμοποιήσεις το Google για τις γλωσσικές σου αναζητήσεις. Σου αποστέλλω τους ακόλουθους υπερσυνδέσμους με χρήση και επεξήγηση του "λαγνικός":Νίκος Καρούζος – Ποιήματα
Νίκος Καρούζος (1926-1990): ποιητής από το Ναύπλιο.Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών."ΥΨΙΦΩΝΗ ΤΑΡΑΧΗ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΒΩΝΕΣΤότενες ουρανόθεν ο έρωτας / ήτανε βραδάκι /με τ' αστέρια του σκότους αγάλματα σπινθήρωνένας ανώγειος αφροδισιασμός που κατέρρεε συνέχειαώσπου ακούστηκε ψηλά ο συγνεφοσυνάχτηςκι άρχισε ο δικός του ο κατακλυσμός που έσκουζελαγνικός απ' άκρη σ' άκρη."http://karouzosnikos-poems.blogspot.com/2009/06/blog-post_9285.htmlΓια τη λέξη "λαγνικός" λάβε και απόσπασμα από σχετικό λεξικό (εκτός αν διαβάζεις μόνο Μπαμπινιώτη):
http://www.zeno.org/Pape-1880/K/Pape-1880----02-0003Όσον αφορά τη λέξη "εξοστρακισμός" φαντάζομαι μαθήτευσες σε ελληνικό σχολείο και γνωρίζεις ότι οι περισσότερες λέξεις έχουν κυριολεκτική και μεταφορική ή αλληγορική σημασία. Προφανώς η κυριολεκτική πολιτική έννοια του εξοστρακισμού δεν υφίσταται σήμερα ούτε για άνθρωπο, ζώο, φυτό ή αντικείμενο και ισχύει μόνο η αλληγορική της έννοια. Αλλά και Μπαμπινιώτη ακόμη να διαβάζεις δεν σου δίνω ελαφρυντικά:
"Εξοστρακισμός: 1. (στην αρχαιότητα) Η εξορία πολιτικού προσώπου, που επιβαλλόταν από τον λαό ύστερα από συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, κατά την οποία κάθε πολίτης έγγραφε πάνω σε όστρακο (θραύσμα αγγείου) το όνομα εκείνου που έκρινε ότι έπρεπε να εξοριστεί. 2. (μεταφορικά) η εκδίωξη, η απομάκρυνση.
Λεξικό Μπαμπινιώτη Β' Έκδοση 2005."Αλλά επειδή σκέφτεσαι μόνο κυριολεκτικά και δεν σου αρέσει η λέξη "εξοστρακισμός" με την έννοια της απομάκρυνσης, θα την αντικαταστήσω την επόμενη φορά με το "εξοβελισμός".
Στο δια ταύτα τώρα. Το νυν πλάτος πεζοδρομίου στην πλευρά του πάρκου είναι 4,3m.
Ο κυκλικός κόμβος 7ης Μεραρχίας και Σβορώνου έχει τα εξής σχεδιαστικά χαρακτηριστικά:Εσωτερική διάμετρος κόμβου (παρτέρι και δικό του πεζοδρόμιο) = 14mΠλάτος λωρίδων κυκλοφορίας = 4m
Εξωτερική διάμετρος κόμβου (μαζί με τα δύο απέναντι κυκλικά ρεύματα κυκλοφορίας και χωρίς τα απέναντι πεζοδρόμια) = 14m + 4m + 4m = 22m ή άλλως παραγόμενη ακτίνα 11m από το κέντρο του κυκλικού κόμβου.Αν διατηρηθεί το ίδιο σε πλάτος πεζοδρόμιο για τους πεζούς, δηλαδή πλάτους 4,3m προφανώς η ολική ακτίνα του κυκλικού κόμβου προ της πλευρά του πάρκου γίνεται 11m + 4,3m = 15,3m.Εντός αυτών των 15,3m βρίσκονται τώρα 4 ανυπεράσπιστα δέντρα:1) Δέντρο σε απόσταση 11,20m από το κέντρο του κόμβου2) Δέντρο σε απόσταση 11,60m από το κέντρο του κόμβου3) Δέντρο σε απόσταση 12,80m από το κέντρο του κόμβου4) Δέντρο σε απόσταση 14,10m από το κέντρο του κόμβουΣυνεπώς για να μην πολυλογούμε η τύχη 4 δέντρων εντός της έκτασης του πάρκου κρίνεται επισφαλής γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα εξοστρακιστούν, θα εξοβελιστούν, θα σφαγιαστούν ή βάλε ότι άλλο χαρακτηρισμό θέλεις. Καλούμε λοιπόν κάποιον από τους πολλούς "υπευθύνους" του κράτους και της κοινωνίας μας να μας βεβαιώσει δημόσια, οριστικά και αμετάκλητα για την τύχη αυτών των δένδρων.
Σχετικά με την τωρινή τομή πεζοδρομίου του πάρκου που χαράχθηκε με κοπτικό μηχάνημα και θα αφαιρεθεί, μόνο για το παρτέρι και το περιμετρικό του πεζοδρόμιο θα γίνει αφαίρεση από το πάρκο τόξου μήκους χορδής 10,35m και μέγιστου πλάτους 2,35m ( αφαίρεση από τη σημερινή έκταση του πάρκου, και όχι 0,5m που άτεχνα αναφέρεις).
Επιπλέον, με την εισχώρηση της λωρίδας αυτοκινητοδρόμου εντός του πάρκου θα γίνει αφαίρεση από το πάρκο τόξου μήκους χορδής 20m και πλάτους 6,40m (αφαίρεση από τη σημερινή έκταση πάρκου).Με σχετικούς υπολογισμούς, πάνε χαμένα για πάντα περίπου 90m2 (τετραγωνικά μέτρα) πάρκου υπέρ των αυτοκινήτων και κατά των πεζών πολιτών.Όλα τα παραπάνω μεγέθη είναι μετρημένα με αποστασιόμετρο Laser ακριβείας 1,5mm (χιλιοστόμετρου) στα 70m.
Θα χαρώ να δω και τη δικιά σου επιστημονική θέση ή έστω τεχνική θεώρηση επί των ανωτέρω.
Ο χαρακτηρισμοί δε "άθλιος", "δόλιος" και "ψεύτης" για ενεργούς πολίτες που προσπαθούν απέναντι στο αμείλικτο κατεστημένο να αφήσουν ΑΝΕΓΓΙΧΤΟ από εργολάβους, μηχανήματα, αλλά και οχήματα το εσωτερικό του ΠΑΡΚΟΥ (με κεφαλαία) Κατερίνης είναι θα έλεγα το λιγότερο προσβλητικοί έναντι των συναισθημάτων των περισσοτέρων συμπολιτών μας.
Όσο για τα συγκεκριμένα δέντρα εντός αυτού του ορίου: θα ξαναδείς τα ζωντανά ξαδέλφια τους μόνο στην άδεια σου και όταν επισκεφτείς κάποιον εθνικό δρυμό. Όσον αφορά για τα δέντρα που δεν βλάφτηκαν κατά την διάρκεια εργασιών σε συγκεκριμένο σχολείο, μήπως σου περνά από κάποιους νευρώνες και συνάψεις του εγκεφάλου σου, πως από την αντίδραση κάποιων ανιδιοτελών πολιτών σώθηκαν την τελευταία στιγμή;Πληροφοριακά, στο κέντρο του Βερολίνου υπάρχει ενιαίο και συμπαγές πάρκο τερατώδους έκτασης 2.100 στρεμμάτων που μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ φτωχοί συγγενείς των Ευρωπαίων σε ποιότητα ζωής και κάλυψη πρασίνου ανά κάτοικο. Η έκταση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να στεγάσει όλους τους κατοίκους της Κατερίνης, αλλά παραμένει αμόλυντη, για να μας θυμίζει ότι όταν οι άνθρωποι δεν φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, τα πάρκα ως ζωντανοί οργανισμοί βασιλεύουν.
Για την μετατροπή της πλατείας Ελευθερίας και την κοπή των δέντρων συμφωνούμε απόλυτα. Αλλά όσον αφορά την ισχύ και το δικαίωμα ψήφου των δημοτικών οργάνων, ελάχιστοι έχουν την τεχνική επάρκεια, έστω και κατανόησης βασικών τεχνικών θεμάτων και ορολογίας, για τέτοιας ύψιστης σημασίας έργα μέσα στον ΕΝΑ πνεύμονα πρασίνου της πόλης μας. Να σου αναφέρω πως σε έναν από τους 10 μεγαλύτερους πληθυσμιακά δήμους της Ελλάδας, δημοτική σύμβουλος που επαγγέλεται εκπαιδευτικός, αποφασίζει για την επιλογή τεχνικών και οικονομικών χαρακτηριστικών του φωτισμού της πόλης. Με το ίδιο σύστημα δικαιοδοσίας ψήφου των οργάνων και την γενικότερη διαφθορά στη χώρα μας (ρίξε μια ματιά στα επίσημα στατιστικά), ο θαυμαστός αιγιαλός και η πλατιά αμμουδιά κοντά στην πόλη μας, ίσως γίνει κάποτε μια ωραία τσιμεντένια πόλη, με ωραιότατα κτίσματα χτισμένα πάνω στην άμμο.
Την εισχώρηση οδικού κόμβου εντός της οριοθετημένης περιοχής του πάρκου, τη θεωρώ αναίσχυντη και επιεικώς απαράδεκτη. Ως ορθολογιστής και τεχνοκράτης δε εκφράζω κλάψες. Παρακαλώ να μου γράψεις την ιδιότητα σου και αν είσαι σχετικός επιστήμονας, φερ' ειπείν συγκοινωνιολόγος, δέχομαι μερικώς το λογίδριο σου παρά τα πολλά προαναφερόμενα λάθη σου. Ειδάλλως υπάρχει και συγνώμη για τα προηγούμενα σου σχόλια.Φιλικά, Ο κατακριτέος συμπολίτης σου Ν.Η.
Υ.Γ. Με οστεοπορωτικούς εγκεφάλους σαν το δικό σου, χιλιάδες μνημειώδη αποφθέγματα και λαϊκές εκφράσεις της Ελληνικής με μεταφορική εκφορά των λέξεων, όπως «όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες» θα είχαν αποβληθεί από το λεξιλόγιο μας και θα καιγόταν στην πυρά της γλωσσικής αρτηριοσκλήρωσης και λογοκρισίας. Προφανώς για μας τους εθελοντές πολίτες, απ’ ότι κατάλαβες, εξέχουσα θέση έχει η ΟΥΣΙΑ των γεγονότων και όχι τα άνοστα λογοπαίγνια.
Ν.Η. και πάλι"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)